Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2006

blogs και βλακείες...

κάθε φορά που μου λέει κάποιος γνωστός μου ότι διαβάζει το blog μου, όλο και περισσότερο δεν θέλω να γράψω σε αυτό.

Ίσως και να είχε δίκιο το λεμόνι όταν μου είχε πει ότι:
"ok, χάρηκα που σε γνώρισα, αλλά τώρα που ξέρω ότι διαβάζεις το blog μου, δεν θα μπορώ να γράψω σε αυτό για εσένα, αν θελήσω ποτέ".

Αυτό με έχει πιάσει και εμένα.
Όχι ότι θέλω αυτήν την στιγμή να γράψω κάτι για κάποιον, αλλά, τους τελευταίους μήνες, κάθε φορά που πάω να γράψω κάτι, σκέφτομαι τόσο πολύ τι θα γράψω που στο τέλος γράφω κάτι διαφορετικό από αυτό που θα ήθελα να γράψω αρχικά.
Οπότε στο τέλος κάνω ένα χαζοχαρούμενο ποστάκι και αυτό είναι.

Και εδώ θα έρθει η φράση που είχε πει ο mn8dk:
"Γράφεις για εσένα ή για τους αναγνώστες σου?"

Οπότε θα καταλήξω και πάλι στο:
…Γράφω για εμένα, αλλά σκεπτόμενη ότι μερικοί αναγνώστες μου είναι κοντινά μου πρόσωπα, αυτό με εμποδίζει από το να γράφω πραγματικά αυτά που θέλω...

Δεν ξέρω πλέον κατά πόσο με αντιπροσωπεύουν τα ποστ που κάνω πλέον...

7 Comments:

  1. Psipsinel said...
    :(

    simfono apolita mazi sou
    Compiler said...
    Αυτό που λες εννοείται. Εγω το βλέπω αλλιώς... γραφω στο blog ότι θέλω να μοιραστώ με τον κόσμο. Δεν γράφω άκριτα ποτέ. Τα σοβάρα μου νέα τα λέω απευθείας στους φίλους μου δεν περιμένω να τα μάθουν από το blog μου. Κι αν ποτε είχα πρόβλημα με κάποιον, σίγουρα δε θα το έκανα βούκινο στο ίντερνετ. Θα προσπαθούσα να λύσω πρώτα τις διαφορές μου μαζί του.

    Εσύ γιατί γράφεις στο blog; Αν ήθελες ένα μυστικό ημερολόγιο, γιατι δεν ανοίγεις απλά το word;
    Εν Πλω said...
    Διότι ο "γνήσιος" μπλόγκερ (όχι δηλαδή αυτός που έχει -ή νομίζει ότι έχει- μετατρέψει το μπλογκ του σε πρακτορείο ειδήσεων ή κοινοβούλιο) θέλει αυτά που γράφει και να τα βλέπουν και να μην τα βλέπουν οι άλλοι ταυτόχρονα. Και να τα ξέρουν και να μην τα ξέρουν. Όσο σχιζοειδές κι αν ακούγεται αυτό...
    mn8 said...
    Γενικοτερα η ολη φαση μπορει να γινει τρομακτικη, και αυτο το καταλαβα στην μπλογκοσυναντηση, οταν ενιωσα εκτεθιμενος σε ατομα που με ή θα με διαβαζαν, στις προσωπικες μου εξομολογησεις.

    Αλλα την παλευω, ακομη: Γραφω για μενα, και για αυτο προσπαθω να γνωριζω οσο το δυνατον μπλογκερς λιγοτερους απο κοντα, για να αποφυγω τετοια διλληματα. Εχω ερθει καποιες φορες κι εγω σε δυσκολη θεση, αλλα δεν πιστευω οτι ειμαι και κανενας κειμενογραφος που αξιζει να εχει αναγνωστες. Γιαυτο, οσο λιγοτερους εχω και οσο ακομη λιγοτερους απο αυτους γνωριζω, τοσο το καλυτερο.
    Marina said...
    Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Απο τότε που ο Κ έδωσε τις διευθύνσεις των blogs μου σε γνωστούς και φίλους - το έκανε με μεγάλη περηφάνεια γιατί αυτός είναι σαν τον Σωκράτη, δεν γράφει λέξη - αισθάνθηκα σαν να με ξεγύμνωσαν δημόσια, ότι λογοκρίνομαι, ότι αν θέλω να πώ κάτι δεν μπορώ..
    Αυτά τα αισθάνθηκα για 1 εβδομάδα και μετά είπα "βρε δε γαμιούνται", εγώ θα γράφω όπως έγραφα και να κι άν χαρούν να κι αν προσβληθούν, να κι αν με διαβάζουν, να κι αν δεν με διαβάζουν..

    Ας τη βάρκα στο κύμα
    όπου θέλει ας πάει Νένυα..
    . said...
    κάνε ένα κρυφό μπλογκ κ κράξε


    :)
    elenitsa! said...
    ksero akrivos gia poio pragma milas
    k me mena k to blog mu to idio simvenei
    pote den ta kataferno na anafertho se atoma pu thathela i na grapso akrivos ayto pu thathela skeptomeni pios gnostos thato diavasei.... ala den ksero telika.. ego grafo gia mena k oxi gia tus anagnostes mu k isos thaprepe na fiakso ena blog pu na min to gnorizi kanis gia na ekfrazomai eleythera :-)

Post a Comment



Template by:
Free Blog Templates