Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Πρώτη μέρα... στις δουλειές

Να και (άλλο) ένα ποστ που άργησε.
Πρώτη ημέρα στις δουλειές:

Yahoo!
Φτάνω στην ώρα μου και με υποδέχεται ο supervisor C. εκεί. Τον κόβω ψηλά χαμηλά για να δω τι παίζει με το dress code του γραφείου. Απάντηση? "χαλλλαρά".
Jeanάκι, starάκια και ένα σπορ πουκάμισο. Μια χαρά.

Κατευθυνόμαστε στο meeting room με τους υπόλοιπους 3 QA testers και μας γίνεται μια ενημέρωση για το τι θα κάνουμε εκεί, πως είναι η εφαρμογή (Y!Go 3.0 παρεπιπτόντως), τι εργαλεία θα χρησιμοποιούμε και πως, κτλ.

Στις 12 ακούγεται το εξής:
"Πεινάει κανείς? Σταματάμε για lunch break και συνεχίζουμε σε μία ώρα"
"Oooh shit... στις 12?!" είπα συνειδητοποιώντας τι ώρα τρώνε σε αυτήν την χώρα και το χειρότερο ότι θα πρέπει να ακολουθώ και εγώ από εδώ και πέρα!...
Πήγα μαζί τους με μισή καρδιά σε ένα εστιατόριο εκεί παραδίπλα και έφαγα με το ζόρι ένα (πεντανόστιμο κατά τα άλλα) ψάρι φούρνου με κρέμα γάλακτος και βραστές πατάτες (όχι, δεν είχε και μαρμελάδα μαζί!). Το μάτι μου είχε καρφωθεί όμως σε κάτι donut που υπήρχαν παραδίπλα και που θα έτρωγα εκείνη την ώρα κανονικά για πρωινό...

Τελειώνοντας το γεύμα και γυρνώντας προς το γραφείο, λέει ο C.:
"τι λέτε για λίγο ping pong?"
"Συγγνώμη", τον κόβω το σπασικλάκι "πότε δουλεύετε εδώ? 1 ώρα διάλειμμα για φαγητό, μετά ping pong, αργότερα πάλι ping pong..."
"Ααα! μην μας το χαλάς τώρα!" λέει "Εδώ παίζουμε ping pong μετά το φαγητό και στις 3 το απόγευμα".
"Ααα... κατάλαβα... είστε καλοί στην αρχή και όταν υπογράψουμε το συμβόλαιο αρχίζει το μαστίγιο, σωστά?" (I actually said that!)
"ακριβώς!"

Ακολούθησα στο παιχνίδι και προσπαθούσα να θυμηθώ τι κάναμε κάτι καλοκαίρια στον Πλαταμώνα&Λάρισα πριν καμία 10αριά χρόνια (θυμήθηκα τελικά πως να πιάνω την ρακέτα!), ενώ βλέποντας πως έπαιζαν οι Σουηδοί/Άγγλοι/Γάλλοι και τα καρφιά να πέφτουν βροχή, αναρωτήθηκα αν η ασφάλισή μου με καλύπτει για εργασιακό ατύχημα από μπαλάκι ping pong...


Y.Γ. παίζω καλύτερα τώρα :D

-------

Ericsson

Περίμενα σε ένα άδειο γραφείο, διαβάζοντας ένα φυλλάδιο που μόλις μου είχε δωθεί και το οποίο είχε διάφορες αρχικές πληροφορίες για το τι θα έκανα εκεί.
Μετά από λίγο, ήρθε μια κυρία (assistant) που θα με βοηθούσε σε ό,τι πρόβλημα θα είχα την οποία και επίσης έκοψα ψηλά-χαμηλά για να δω τι παίζει.
Ήταν μια κυρία γύρω στα 50κάτι, με ταγιεράκι και τέλεια γόβα, φτιαγμένο μαλλί στην τρίχα και με ένα σημειωματάριο στο χέρι.
"Σου παρήγγειλα ένα laptop και μια έξτρα 20άρα οθόνη, εταιρικό κινητό και μια καρέκλα γραφείου" μου λέει.
"woooow" σκέφτηκα και άρχισα να χαζοχαίρομαι μόνη μου πριν ακόμα τα παραλάβω.

Λίγο αργότερα την ακολούθησα σε ένα κτήριο όπου πήγα να βγάλω στην access card για το κτίριο (κάρτα που είναι ουσιαστικά και η εταιρική μου ταυτότητα). Στον δρόμο της λέω:
"Με συγχωρείτε, αλλά δεν ξέρω πως να σας φωνάζω"
"Να με λες με το όνομά μου, Β-Μ"
"Μα... δεν μπορώ να το κάνω αυτό που κάνετε εδώ στην Σουηδία και τους φωνάζετε όλους με τα μικρά τους ονόματα, είτε είναι αφεντικό, καθηγητής ή οτιδήποτε. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος που να δείχνεις σεβασμό προς τον άλλον?"
"Μπα... Απλά να μην τον φωνάζεις όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, δηλαδή με κάποιο nickname, αλλά μην χρησιμοποιείς και το "κύριε, κυρία"... είναι πως να το πω... με συγχωρείς κιόλας... αλλά είναι παλιομοδίτικο"
"Είναι ωραίο πάντως αυτό το πράγμα. Στην Ελλάδα αν πήγαινα σε μία μεγάλη εταιρία ως φοιτήτρια, την πρώτη ημέρα στην δουλειά θα μου ζητούσαν να τους έβγαζα
φωτοτυπίες και να έφτιαχνα σε όλους καφέδες" της λέω "...εκτός του ότι όλοι έχουν ένα 'τουπέ' και φέρονται 'κάπως' στους 'κατώτερούς' τους, όπως είναι φυσικά οι φοιτητές που..."

Κάπου εκεί σταματάω την περιγραφή της ελληνικής πραγματικότητας διότι βλέπω την γυναίκα να έχει σταματήσει να κάνει οτιδήποτε και να με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια! Μετά το mini σοκ, γυρνάει και μου λέει:
"Οι φοιτητές είναι το μέλλον και θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζονται με σεβασμό!" μου είπε και με γείωσε...

Μακάρι να μπορούσα να το ηχογραφήσω και να το στείλω σε κανέναν σύλλογο φοιτητών στην Ελλάδα!!! :D

ΥΓ. Περιγράφοντας το σκηνικό μερικές ημέρες αργότερα στον Μ. (Σουηδός και αυτός, συνεργάτης στο ίδιο project) μου απαντάει:
"Είναι αλήθεια αυτό που λέει. Οι φοιτητές εδώ μπορούν να μηνύσουν ολόκληρη την Ericsson!"
Μπράβο πράγματα...


-------
Και μια μικρή παρένθεση: Εδώ έχεις την ευκαιρία να κάνεις την πτυχιακή σου με κάποιον καθηγητή στο πανεπιστήμιο (όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα) αλλά και σε μια εταιρία ή ερευνητικό κέντρο. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα, μπορεί να έχεις εσύ μια δικιά σου ιδέα και να σε αναλάβει μια εταιρία, μπορεί να σου αναθέσει η εταιρία να συμμετέχεις σε ένα project δικό τους, μπορεί να πάρεις εσύ και να το πας έτοιμο μετά από μερικούς μήνες χωρίς να έχεις πατήσει στην εταιρία ή να σου γίνει πρόσληψη, μπορεί να πληρωθείς ή όχι κτλ κτλ.
Στην περίπτωση μου, μου έχει γίνει κανονική πρόσληψη, το οποίο σημαίνει ότι αντιμετωπίζομαι ως κανονικός υπάλληλος, πρέπει να είμαι εκεί 9-5 καθημερινά (άσχετο που το κανόνισα τελικά να πηγαίνω λιγότερο για να δουλεύω και στην yahoo! ταυτόχρονα), έχω συγκεκριμένες ημέρες που δικαιούμαι άδεια και θα πληρωθώ μόλις ολοκληρωθεί το project (πατέντα της Ericsson από ό,τι κατάλαβα: μου είπαν ποιο είναι το standard ποσό που θα πάρω -ποσό ανάλογο με τους 6 μήνες που θα με απασχολήσουν εδώ- και μετά από εκεί και πέρα ανάλογα με το πόσο καλό θα βγει το project θα ανεβαίνει και αυτό το ποσό. Είναι κάτι που δεν με χάλασε καθόλου θα έλεγα διότι με τα χρήματα που θα πάρω ακόμα και αν δεν κάνω τίποτα απολύτως, μου φτάνουν για να κάνω ένα tour στην Ευρώπη που σχεδιάζω για τον Ιούνιο... χμ... πρέπει να βρω και κάποιον να με ακολουθήσει όμως στο ταξίδι... :/ anyone interested in that?)

Τέρμα η ονειροπόλιση, let's get back to work!
φιλάκια,
Nenya

14 Comments:

  1. ka8y said...
    Αν το τουρ το κανεις Ιούλιο ΕΡΧΟΜΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

    Σοβαρά τώρα, σκέψου τι πλάκα θα έχουμε!! (Δ&Χ τρέμετε- θα φτερνίζεστε συνέχεια!)
    My8os said...
    "...Οι φοιτητές είναι το μέλλον και θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζονται με σεβασμό!" μου είπε και με γείωσε..."

    Και όχι μόνο έσενα! Το διαβάζω και μουχει πέσει το σαγόνι, αυτή είναι νοοτροπία.

    "...Σου παρήγγειλα ένα laptop και μια έξτρα 20άρα οθόνη, εταιρικό κινητό και μια καρέκλα γραφείου..."

    Μπουχού (<-σπαστικό κλάμα), σέλω καιγωωωωωω :P

    Πολλά συγχαρητήρια (τα χρωστάω και από τα προηγούμενα ποστ που είχες κάνει σχετικά με τις δουλειές) και στο μέλλον ακόμα πιο ψηλά και πιο καλά!
    Nenyaki : ) said...
    @Ka8y έλεγα να γίνει Ιούνιο ως κατέβασμα από Σουηδία Ελλάδα για διακοπές, αλλά στην ανάγκη πάω και μαζί σου! χεχε! :P :P :P

    @my8os άλλο να στο λέω και άλλο να το ακούς live! (χαχα! σαν να περιγράφω συναυλία ένα πράγμα :D )
    Ευχαριστώ πολύ πολύ για τις ευχούλες και για την επίσκεψη! :)
    Lina said...
    πού ζούμε ρε συ;

    όπου κι αν πας τελικα η Ελλάδα σε πληγώνει.
    elenitsa! said...
    κουκλα οι φοιτητες ειναι το μελλον αυτο ειναι η αληθεια. δεν ειναι αναγκη να τους κανεις τεμεναδες, απλα να τουε συμπεριφερεσαι σαν να ειναι ισοι απεναντι σου.

    κατα τα αλλα σε κοβω σουπερ και κιριλε ταυτοχρονα, ευγε και παλι ευγε και να το απολαυσεις!!!!! εισαι η καλυτερη του χωριου, im telling you!
    neraidaki said...
    TWRA NA PW POSO ZHLEUW EINAI PERRITO!THELW KAI EGW THELW KAI EGWWWW!OSO GIA TO POS ANTIMETOPIZONTAI OI FOITHTES....KAPOIA PRAGMATA DE THA ALLAKSOUN POLLA.O ELLHNAS TELIKA ONTWS DEIXNEI THN AKSIA TOU MONO STO EKSWTERIKO (EXEI KAI TIS UPODOMES)
    D. said...
    Αυτά είναι...de har fattat..meningen οι Σουηδοί. Γι αυτό και πρόκοψαν. Α, και κάτι άλλο..μην κάνεις κάνα αστειο και το στείλεις σε κάνα ελληνικό φοιτητικό σύλλογο. Θα πέσουν οι ψευδοτσεγκεβάρες των εκάστοτε ΠΚΣ και ΕΑΑΚ να σε λιντσάρουν, με αττακες του τύπου "Ο Διεθνής Ιμπεριαλισμός και Καπιταλισμός εξαγόρασε τη συνείδηση της πρωην συντρόφισσας Νένυας με υλικές ανέσεις, μετατρέποντας την σε ΦΕΡΕΦΩΝΟ". Γι αυτό η Ελλάδα δεν θα πάει *ποτέ* μπροστά.
    Σοφία said...
    Κοίτα να δεις, κι εγώ όταν έκανα την πρακτική μου ως φοιτήτρια στην Ελλάδα, δεν μπορώ να πω ότι είχα άσχημη αντιμετώπιση. Ούτε καφέ με είχαν βάλει να φτιάξω, και καλό ωράριο είχα και εξαιρετική συμπεριφορά από όλους. Εντάξει, πινγκ πονγκ δεν παίζαμε ;-)

    Κατά τ' άλλα, κι εδώ στην Αγγλία με τα μικρά ονόματα φωναζόμαστε (από την καθαρίστρια μέχρι τον Γενικό Διευθυντή) και το lunch break είναι από 12-2. Αν πρόκειται να φάμε στις 12, εγώ απλά δεν τρώω πρωινό και πάω κατευθείαν ...στο ψητό.

    Πάντως τους Σουηδούς πολύ τους συμπαθώ. Μια φορά είχα πάει για ένα lunch meeting σε μια εταιρία στην Kista (δεν ξέρω αν κι εσύ είσαι εκεί - φοβερό μέρος) και μπαίνοντας μέσα περάσαμε από μια κουζίνα και είδα μια κυρία να πασπαλίζει σου με ζάχαρη άχνη! Έπαθα πλάκα. Για φαγητό μας έφεραν χοιρινές μπριζόλες με ανανάδες και τα σουδάκια που είχα δει προηγουμένως, ενώ στην Αγγλία το πολύ-πολύ να τους δίναμε από ένα σάντουιτς κι ένα κομμάτι κέικ. Μιλάμε οι άνθρωποι είναι χρόνια μπροστά!!
    ipodcrates said...
    Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
    ipodcrates said...
    @ nenyaki:): Οι θετικές εμπειρίες σου που περιγράφεις από την Σουηδόα αλλά και πολλά άλλα θετικά που έχει αυτή η χώρα, τις δώσανε και την φήμη παγκοσμίως σαν ένα κράτος -μοντέλο. Όλα αυτά κάνανε πολλούς από εμάς που δεκαετίες πριν ήρθαμε σαν φοιτητές, να επιλέξουμε την χώρα αυτή για μόνιμη παραμονή. Παρότι και η Σουηδία άλλαξε στο εσωτερικό μίας μονιμότητας- προς το χειρότερο- μερικά πράγματα που έχουν γερές υποδομές όπως π.χ η ανώτατη παιδεία και η έρευνα είναι δύσκολα να αποδομηθούν. Αν και εκεί υπάρχουν πολλά ανησυχητικά φαινόμενα. Αυτό που με στεναχωρεί εμένα προσωπικά, δεν είναι τόσο η εμφανής κατάρρευση του Σουηδικού μοντέλου αλλά η κατάσταση του ελληνικού συστήματος παιδείας. Από αυτά που γνωρίζω αλλά και από αυτά που περιγράφεται και εσείς εδώ, δεν άλλαξε σε τίποτα από τότε που ανάγκασε εμάς να ξενιτευτούμε για να σπουδάσουμε. Πολύ φοβάμαι ότι ούτε οι μελλοντικές γενιές Ελλήνων φοιτητών και νέων εργαζόμενων, πρόκειται ποτέ να ακούσουν κάποιον να τους λέει «Οι φοιτητές είναι το μέλλον ..." η να τους σερβίρουν στις φοιτητικές εστίες για φαγητό χοιρινές μπριζόλες με ανανάδες και σουδάκια (σου-η-δάκια :-) ) που περιγράφει η Σοφία.
    Πάντως οι Σουηδοί ξέρουν και ξεχωρίζουν αξίες αλλά και ταλέντα ειδικά στον χώρο της έρευνας και αυτό Nenya, φαίνεται να ισχύει και στην περίπτωση σου.
    Nenyaki : ) said...
    @>lina πόσο δίκιο έχεις :(

    @elenitsa! καλύτερη πρώτη στο χωριό παρά δεύτερη στην πόλη ένα πράγμα? χαχαχα! ευχαριστώ πολύ πολύ!

    @neraidaki κάποια πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ δυστυχώς, έχεις πολύ δίκιο σε αυτό. Και κρίμα είναι όταν βλέπεις ότι πρέπει να ξενιτευτείς για να πας μπροστά :(

    @d. χαχαχα!!! Oooh dear God! Γμτ, έχεις πάρα πολύ δίκιο! Δεν το είχα σκεφτεί αυτό το σκηνικό και είναι πάρα πολύ ρεαλιστικό (και τρομαχτικό συνάμα...)

    @Σοφία στην Kista μένω και έχω την (μία) δουλειά δίπλα! H Kista λένε ότι είναι η Silicon valley της Ευρώπης και η Ericsson συγκεκριμένα έχει 19 κτίρια εδώ (αν τα μέτρησα σωστά)
    Όταν έκανα την πρακτική μου Ελλάδα, εκτός από την δουλειά που είχα να κάνω, με είχαν και για τηλεφωνήτρια, ώσπου αντέδρασα γι'αυτό, έγινε κάποιος χαμός και τελικά πήγα σε ένα γραφείο μόνη μου. Εκεί δεν είχα κανέναν για να του κάνω τα θελήματα, οπότε έκανα την δουλειά μου καλύτερα και ήταν και τα νεύρα μου οκ! Yay!
    Όσο για τα φαγητάκια, δεν μπορώ να πω, μας περιποιούνται μια χαρά μέχρι και στην λέσχη στο Πανεπιστήμιο. Εκτός από τον μπουφέ με τις σαλάτες, μας έχουν καθημερινά 4 μαγειρευτά (τα οποία είναι διαφορετικά κάθε μέρα) και 4 ψητά, yum!

    @iPodcrates εύχομαι και εγώ να έκανα καλή επιλογή και από ότι φαίνεται δεν έχω πέσει έξω έως τώρα.
    Για όλα όσα λες, θα σε εμπιστευτώ γιατί γνωρίζω ότι έχεις περισσότερη πείρα στο θέμα από εμένα. Το μόνο που έχω καταλάβει και βλέπω έως τώρα είναι το ότι οι Έλληνες θα αργήσουν -ή δεν θα αλλάξουν ποτέ- την νοοτροπία τους, πόσο μάλλον τα πράγματα στην Ελλάδα...
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την τελευταία φράση που λες, ειλικρινά. Μου έφτιαξε την ημέρα, να'σαι καλά!
    Katerina said...
    αχαχα αθάνατες σουηδικές εταιρίες!
    Ο δικός μου δούλευε σε μία εταιρία όπου μία φορά την εβδομάδα ερχόταν μασέρ να τους μασάρει τους προγραμματιστές για να μην πιάνονται. Επίσης μία με δύο φορές απαραιτήτως την εβδομάδα έπαιζαν μπάσκετ, για να ξεπιάνονται. Έτσι θέλει ο εργαζόμενος, όχι μαστίγια. Ξέρεις, δουλεύει με άλλο κέφι ο κόσμος. Αλλά οι εργοδότες είναι τόσο ηλίθιοι στην Ελλάδα που δεν έχουν πάρει πρέφα και ούτε πρόκειται.
    Nenyaki : ) said...
    πεεεες ταααα!
    (μασάζ ε? και εγώ θέλω :( )
    laxanaki said...
    Δεν αντέχω άλλο... εμάς σα φοιτητές μεταπτυχιακού ξεκίνησαν να μας φερονται καλά. Και ειδικά τώρα στη διπλωματική που μας έχουν ανάγκη για να βγουν τα paper. Μη σου πω για τη δουλεια!!! Ζη΄λεύω πάρα πολυ!

Post a Comment



Template by:
Free Blog Templates