Σκεψούλες...

(ή αλλιώς, νόμοι της Nenya παρτ του!)

4ος νόμος γκαντεμοδυναμικής (ή αλλιώς Nenyοδυναμικής): οποιοδήποτε pc και αν διαλέξεις εν ώρα εξετάσεων, αυτό θα είναι το προβληματικότερο από τα άλλα. Και ο καθηγητής ασορτί!

Την Δευτέρα το πρωί που λες, πήγα και εγώ στο ΤΕΙ για να γράψω το πρώτο μου μαθηματάκι.
Και όμως τελικά, δεν θα το πιστέψεις, αλλά κάθισα και διάβασα!
Βέβαια, ξεκίνησα να διαβάζω την Κυριακή το βράδυ, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία....

Ξεκινάω που λες για το ΤΕΙ και ξεκινάω και πιο νωρίς για να πάω στην ώρα μου (όχι ότι είμαι punctual σαν άτομο, απλά για να πιάσω την πάρλα με αυτούς που έχω να δω καιρό. Ξέρεις, "που πήγες διακοπές?", "άνοιξε το μαλλί σου από τον ήλιο ή το έκανες ντεκαπάζ?", "ουάου! τι τέλειο μαύρισμα! σαν γυφτάκι έγινες γκουχ γκουχ!" και άλλα παρόμοια).
Περιμένω 5 ώρες το πρώτο λεωφορείο που λες, άλλες 8 το δεύτερο και άλλες 37 το τελευταίο και φαρμακερό "52 ΑΤΕΙ-Σίνδος".
Φτάνω στο ΤΕΙ εν τέλει, πατάω μια τρεχάλα στον κεντρικό διάδρομο και στρίβω στο noc. Άργησα ένα τεταρτάκι να μπω στην αίθουσα και η εξέταση (όπως ήταν φυσικό!) είχε αρχίσει.

Γύρω μου άδεια pc, πιάνω ένα στην τύχη και κάθομαι. Παίρνω τα θέματα (και μαζί και μια στραβή ματιά από τον καθηγητή) και ξεκινάω το γράψιμο.

ΦΤΟΥ! δεν λειτουργεί το δεξί shift. Εντάξει, δεν θα κολλήσουμε εκεί.
Συνεχίζω τρέχοντας να γράψω τον κώδικα.
"Εντάξει, έβαλε λίγα", σκέφτομαι βλέποντας την κόλλα με τα θέματα, "προλαβαίνω!".
Και όπως πολύ σωστά σκέφτηκες και εσύ, η κόλλα είχε ΚΑΙ την πίσω πλευρά γραμμένη...

Για να μην τα πολυλογώ, τσακίζομαι και τελειώνω τον κώδικα στο ένα τέταρτο λιγότερο από όλους τους άλλους, μιας και ο καθηγητής δεν μου έδωσε παραπάνω ώρα (ούτε 5 λεπτάκια ο γύφτος!).
Και εκεί αρχίζουν τα καλάαααααα...
Για να παραδώσουμε τον κώδικα που γράψαμε, έπρεπε να κάνουμε copy το αρχείο και να το μεταφέρουμε σε μία δισκέτα που είχε ο καθηγητής.
Πάλι καλά ο καθηγητής το είχε καταλάβει ότι 'ίσως' να μην είναι και τόσο αξιόπιστο το μέσο αποθήκευσης που είχε επιλέξει (και μιλάμε για εξετάσεις, έτσι?) και είχε και μία δεύτερη δισκέτα παρακαλώ για να αποθηκεύσει ο κάθε φοιτητής δεύτερη φορά το αρχείο του.
Παραδίδουν όλοι τα αρχεία, πάω να παραδώσω και εγώ, τίποτα.
Βρε άνοιξε καλή μου δισκετούλα. Τίποτα αυτή.
Κολλάει το pc. Επανεκκίνηση. Ας είναι.
Δεύτερη προσπάθεια. Ξανακολλάει το pc. Χαζεύει. Επανεκκίνηση.
Πατάω στο αρχείο ---> send to ---> floppy (τρομάρα μας!)
Εκεί μου βγαίνει το μήνυμα "Να κάνω format την δισκέτα? νιε? όχι?"
Πλάκα μου κάνει, σκέφτομαι. Πατάω όχι και συνεχίζω.
Δοκιμάζω και την δεύτερη δισκέτα και αυτή τίποτα. Μου φέρνει και μια τρίτη ο καθηγητής, τίποτα και αυτή.

Εντωμεταξύ, όλοι είχαν φύγει από την αίθουσα εκτός από 2 παιδιά που με περίμεναν.
"Κάποιο πρόβλημα υπάρχει", του λέω, "κολλάει το pc!"
Και εκεί έρχεται η επιστημονική απάντηση:
"Μα... αφού ανάβει το λαμπάκι!"

Με τα χίλια ζόρια, τον πείθω να του στείλω την εργασία με email και μου δίνει 2 διευθύνσεις για να πάρει την εργασία σίγουρα.
Δοκιμάζω να του την στείλω με email στην διεύθυνση στο ΤΕΙ, μου έρχεται αναφορά ότι δεν πήγε το email!!!!!!!! Του την στέλνω στην διεύθυνση που μου έδωσε από το mycosmos και μου έρχεται πίσω το email και από εκεί!!!!!!!!!!!!!
Όχι τώρα πες μου! Πόσες φορές τον χρόνο σου γίνεται αυτό το πράγμα και σε διεύθυνση η οποία ισχύει? μία φορά? δύο? εμένα μου έγινε 2 συνεχόμενες! γμ τον mail server μου γμ!

"ΓΜΤ!", σκέφτομαι, "Ποιός ξέρει τι βλακείες έγραψα, που και το pc το ίδιο ακόμα αρνείται να παραδώσει το αρχείο!!!"

Ο καθηγητής εντωμεταξύ, αντί να βοηθήσει μου λέει "δεν πειράζει μωρέ, μην παιδεύεσαι, σε κόβω. Έλα να γράψεις την δεύτερη εξεταστική".
HEEELLLOOOOO!!! προγραμμάτιζα μια ώρα, για να μου πεις αυτό το πράγμα? και ποιος σου είπε ότι έχω όρεξη να ξαναγράφω ή ότι θέλω να ξαναδώ την φάτσα σου μεθαύριο?
Μα, να με κόψει επειδή δεν μπαίνει το αρχείο στην δισκέτα?
"Το drive από τις δισκέτες έχει πρόβλημα" προσπαθώ να του εξηγήσω, "σε κόβω, φύγε!" να μου λέει αυτός.
Και όμως όχι χρυσή μου! Σιγά να μην έφευγα.
Τέλος πάντων, με τα χίλια ζόρια, μου δίνει και μία τρίτη δισκέτα η οποία -όπως είναι φυσικό- ούτε και αυτή δούλεψε.
Κάπου εκεί, με εκπλήσσω και εγώ με την γκαντεμιά μου και αρχίζω τις προσευχές.

"Βρε καλέ μου", του λέω, "εξεταστική είναι αυτή, να τα μεταφέρω με το flash disk σε ένα άλλο pc και να τα αντιγράψω στην δισκέτα?"
"όχι" μου λέει το γίδι! "να τα βάλεις στην δισκέτα από εκεί που είσαι" (είχε κολλήσει αυτός!)

Για να μην στα πολυλογώ, στην πέμπτη (ναι, καλά διάβασες, πέμπτη) δισκέτα που μου έδωσε (μου έκανε χάρη κιόλας όπως είπε) και ενώ με είχε ήδη κόψει 750 φορές, έγινε ένα μαγικό και το αρχείο μπήκε στην δισκέτα. Το ελέγχω και όλα οκ.
Στραβομουτσούνιασε αυτός και εγώ πήρα το ύφος της θριαμβεύτριας.

"Η δισκέτα σας κύριε καθηγητά", είπα με ύφος Αλίκης Βουγιουκλάκη προς Δημήτρη Παπαμιχαήλ κουνώντας την δισκέτα ρυθμικά μπροστά του και του την έδωσα.
Μετά κουνιστή λυγιστή, υπέγραψα στο παρουσιολόγιο και φεύγοντας ο καθηγητής μπήκε μπροστά και μου άνοιξε την πόρτα για να βγω!
"Ε, τόσο κόπο έκανες", μου λέει...

Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα την Τρίτη το απόγευμα, είχα πάθει καρδιακό.
Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μπορούσε να διαβάσει την δισκέτα στο σπίτι του!
Τελικά πήρα 9,5 (για την ψυχική οδύνη άραγες???) και ησύχασα.

Πάμε για τα άλλα τώρα...

YΓ. και όμως το σκηνικό, όχι μόνο είναι πραγματικό, αλλά έχω και μάρτυρες. Αμ πως!