Σκεψούλες...

Πολλοί άνθρωποι θα σου χαμογελάσουν, θα σου μιλήσουν ευγενικά, θα σου χτυπήσουν την πλάτη...
η μαγκιά είναι να μπορέσεις να ξεχωρίσεις ποιοι είναι ειλικρινείς και ποιοι υποκρίνονται.
Δεν μπορείς όμως...

Δυστυχώς ζούμε στην εποχή της καχυποψίας.
Στην εποχή που ο καθένας κοιτάει πως θα επωφεληθεί από τον άλλον.

Είναι κρίμα όταν σου χαμογελάει κάποιος το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι να είναι το "τι να θέλει τώρα αυτός από εμένα?"

Μακάρι όλα τα χαμόγελα να ήταν αθώα όπως φαίνονται...


Πως μου ήρθαν όλα αυτά θα μου πεις τώρα...
Απλά τώρα που συναναστρέφομαι σχεδόν κάθε μέρα με τόσα παιδάκια στην δουλειά, βλέπω τα χαμόγελά τους και χαίρομαι και εγώ.
Και είναι αληθινά τα χαμόγελά τους γιατί είναι ακόμα αθώα.
Όταν μεγαλώσουν όμως, μπορεί όλα τους να γίνουν αλλιώς...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
ΠΑΙΔΑΚΙΑ! ΜΗΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ ΠΟΤΕ!!!
(χαχαχαχαχα!!! )

να μείνετε έτσι, μικρά και χαριτωμένα. Γιατί σας ζηλεύω ρε γαμώτο...


Δεν πάω καλά... πρέπει να αλλάξω δουλειά!