Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2005

Αγαπητή Κλεό...

...περνάω μια φάση...

5 Comments:

  1. . said...
    υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
    snikolas said...
    Όλοι μας κάπου κάπου… θα περάσει…
    Ttallou said...
    Τι είναι, βρε μικρούλι;
    Τι θα μπορούσε να σου φτιάξει το κέφι;
    Χμ...Μια βόλτα με το τραινάκι μήπως; :)
    Ανώνυμος said...
    Καλησπέρα nenyaki,
    Τα προβλήματα χωρίζονται σε 2 κατηγορίες:
    - Αυτά που μπορούν να λυθούν και επομένως δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε καθώς είναι στο χέρι μας να τα λύσουμε
    - Και αυτά που δεν μπορούν να λυθούν και επομένως δεν αξίζει να στεναχωριόμαστε καθώς δεν περνάει απο το χέρι μας

    Μην φοβηθείς για τις επιλογές σου, κάθε λάθος και κάθε στραβοπάτημα και αν κάνουμε ίσως και να είναι για καλό. Και όπως μας λέγανε όταν είμασταν μωράκια 'αν δεν πέσεις δεν θα μάθεις'.
    Ξέρεις τα deadlines μερικές φορές δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό, για την ακρίβεια μας προσφέρουν πολλά, μας ξυπνάνε και μας προσφέρουν λίγη περισσότερη αποφασιστικότητα.
    Το πρωί μόλις ξυπνήσεις και βγείς έξω προσπάθησε να δείς πόσο όμορφα είναι όσα καθημερινά βλέπουμε και προσπερνάμε. Είναι η ματιά μας που τα κάνει γκρίζα, αδιάφορα και άσχημα. Στην πραγματικότητα έχουν χρώμα και ζωντάνια, περιμένουν υπομονετικά.. και εμείς δεν σηκώνουμε το κεφάλι να τα δούμε.. Όλοι μας το κάνουμε, αρκεί όμως ένα μικρό κλίκ για να κάνουμε μια προσπάθεια να δούμε το χρώμα. Και πάλι δεν τα καταφέρουμε τουλάχιστον θα έχουμε προσπαθήσει.
    Φιλοσόφισέ το και δεν έχεις να χάσεις. ;)
    Unknown said...
    Γιατί βρε γιαβρούλι μ';
    Ποιός σε πείραξε;;;
    Έλα πάς στον θείο Darthiir και αυτός θα σου φέρει καμήλα να πας βόλτα να ξεσκάσεις!

Post a Comment



Template by:
Free Blog Templates