Τετάρτη 31 Αυγούστου 2005

...αν δεν μπορείς, γίνε κομμωτής!

(ή αλλιώς, νόμοι της Nenya παρτ του!)

4ος νόμος γκαντεμοδυναμικής (ή αλλιώς Nenyοδυναμικής): οποιοδήποτε pc και αν διαλέξεις εν ώρα εξετάσεων, αυτό θα είναι το προβληματικότερο από τα άλλα. Και ο καθηγητής ασορτί!

Την Δευτέρα το πρωί που λες, πήγα και εγώ στο ΤΕΙ για να γράψω το πρώτο μου μαθηματάκι.
Και όμως τελικά, δεν θα το πιστέψεις, αλλά κάθισα και διάβασα!
Βέβαια, ξεκίνησα να διαβάζω την Κυριακή το βράδυ, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία....

Ξεκινάω που λες για το ΤΕΙ και ξεκινάω και πιο νωρίς για να πάω στην ώρα μου (όχι ότι είμαι punctual σαν άτομο, απλά για να πιάσω την πάρλα με αυτούς που έχω να δω καιρό. Ξέρεις, "που πήγες διακοπές?", "άνοιξε το μαλλί σου από τον ήλιο ή το έκανες ντεκαπάζ?", "ουάου! τι τέλειο μαύρισμα! σαν γυφτάκι έγινες γκουχ γκουχ!" και άλλα παρόμοια).
Περιμένω 5 ώρες το πρώτο λεωφορείο που λες, άλλες 8 το δεύτερο και άλλες 37 το τελευταίο και φαρμακερό "52 ΑΤΕΙ-Σίνδος".
Φτάνω στο ΤΕΙ εν τέλει, πατάω μια τρεχάλα στον κεντρικό διάδρομο και στρίβω στο noc. Άργησα ένα τεταρτάκι να μπω στην αίθουσα και η εξέταση (όπως ήταν φυσικό!) είχε αρχίσει.

Καλή μου γκαντεμίτσα! δεν με εγκαταλείπεις ποτέ! ματς μουτς!
Γύρω μου άδεια pc, πιάνω ένα στην τύχη και κάθομαι. Παίρνω τα θέματα (και μαζί και μια στραβή ματιά από τον καθηγητή) και ξεκινάω το γράψιμο.

ΦΤΟΥ! δεν λειτουργεί το δεξί shift. Εντάξει, δεν θα κολλήσουμε εκεί.
Συνεχίζω τρέχοντας να γράψω τον κώδικα.
"Εντάξει, έβαλε λίγα", σκέφτομαι βλέποντας την κόλλα με τα θέματα, "προλαβαίνω!".
Και όπως πολύ σωστά σκέφτηκες και εσύ, η κόλλα είχε ΚΑΙ την πίσω πλευρά γραμμένη...

Για να μην τα πολυλογώ, τσακίζομαι και τελειώνω τον κώδικα στο ένα τέταρτο λιγότερο από όλους τους άλλους, μιας και ο καθηγητής δεν μου έδωσε παραπάνω ώρα (ούτε 5 λεπτάκια ο γύφτος!).
Και εκεί αρχίζουν τα καλάαααααα...
Για να παραδώσουμε τον κώδικα που γράψαμε, έπρεπε να κάνουμε copy το αρχείο και να το μεταφέρουμε σε μία δισκέτα που είχε ο καθηγητής.
ΔΙΣΚΕΤΑ ΕΝ ΕΤΗ 2005 ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ!!!
Jesus Christ! (super star) και επανέρχομαι.
Πάλι καλά ο καθηγητής το είχε καταλάβει ότι 'ίσως' να μην είναι και τόσο αξιόπιστο το μέσο αποθήκευσης που είχε επιλέξει (και μιλάμε για εξετάσεις, έτσι?) και είχε και μία δεύτερη δισκέτα παρακαλώ για να αποθηκεύσει ο κάθε φοιτητής δεύτερη φορά το αρχείο του.
Παραδίδουν όλοι τα αρχεία, πάω να παραδώσω και εγώ, τίποτα.
Βρε άνοιξε καλή μου δισκετούλα. Τίποτα αυτή.
Κολλάει το pc. Επανεκκίνηση. Ας είναι.
Δεύτερη προσπάθεια. Ξανακολλάει το pc. Χαζεύει. Επανεκκίνηση.
Πατάω στο αρχείο ---> send to ---> floppy (τρομάρα μας!)
Εκεί μου βγαίνει το μήνυμα "Να κάνω format την δισκέτα? νιε? όχι?"
Πλάκα μου κάνει, σκέφτομαι. Πατάω όχι και συνεχίζω.
Δοκιμάζω και την δεύτερη δισκέτα και αυτή τίποτα. Μου φέρνει και μια τρίτη ο καθηγητής, τίποτα και αυτή.

Εντωμεταξύ, όλοι είχαν φύγει από την αίθουσα εκτός από 2 παιδιά που με περίμεναν.
"Κάποιο πρόβλημα υπάρχει", του λέω, "κολλάει το pc!"
Και εκεί έρχεται η επιστημονική απάντηση:
"Μα... αφού ανάβει το λαμπάκι!"

Με τα χίλια ζόρια, τον πείθω να του στείλω την εργασία με email και μου δίνει 2 διευθύνσεις για να πάρει την εργασία σίγουρα.
Δοκιμάζω να του την στείλω με email στην διεύθυνση στο ΤΕΙ, μου έρχεται αναφορά ότι δεν πήγε το email!!!!!!!! Του την στέλνω στην διεύθυνση που μου έδωσε από το mycosmos και μου έρχεται πίσω το email και από εκεί!!!!!!!!!!!!!
Όχι τώρα πες μου! Πόσες φορές τον χρόνο σου γίνεται αυτό το πράγμα και σε διεύθυνση η οποία ισχύει? μία φορά? δύο? εμένα μου έγινε 2 συνεχόμενες! γμ τον mail server μου γμ!

"ΓΜΤ!", σκέφτομαι, "Ποιός ξέρει τι βλακείες έγραψα, που και το pc το ίδιο ακόμα αρνείται να παραδώσει το αρχείο!!!"

Ο καθηγητής εντωμεταξύ, αντί να βοηθήσει μου λέει "δεν πειράζει μωρέ, μην παιδεύεσαι, σε κόβω. Έλα να γράψεις την δεύτερη εξεταστική".
HEEELLLOOOOO!!! προγραμμάτιζα μια ώρα, για να μου πεις αυτό το πράγμα? και ποιος σου είπε ότι έχω όρεξη να ξαναγράφω ή ότι θέλω να ξαναδώ την φάτσα σου μεθαύριο?
Μα, να με κόψει επειδή δεν μπαίνει το αρχείο στην δισκέτα?
"Το drive από τις δισκέτες έχει πρόβλημα" προσπαθώ να του εξηγήσω, "σε κόβω, φύγε!" να μου λέει αυτός.
Και όμως όχι χρυσή μου! Σιγά να μην έφευγα.
Τέλος πάντων, με τα χίλια ζόρια, μου δίνει και μία τρίτη δισκέτα η οποία -όπως είναι φυσικό- ούτε και αυτή δούλεψε.
ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ! ΔΕΝ ΜΕ ΘΕΛΕΙ!
Κάπου εκεί, με εκπλήσσω και εγώ με την γκαντεμιά μου και αρχίζω τις προσευχές.

"Βρε καλέ μου", του λέω, "εξεταστική είναι αυτή, να τα μεταφέρω με το flash disk σε ένα άλλο pc και να τα αντιγράψω στην δισκέτα?"
"όχι" μου λέει το γίδι! "να τα βάλεις στην δισκέτα από εκεί που είσαι" (είχε κολλήσει αυτός!)

Για να μην στα πολυλογώ, στην πέμπτη (ναι, καλά διάβασες, πέμπτη) δισκέτα που μου έδωσε (μου έκανε χάρη κιόλας όπως είπε) και ενώ με είχε ήδη κόψει 750 φορές, έγινε ένα μαγικό και το αρχείο μπήκε στην δισκέτα. Το ελέγχω και όλα οκ.
Στραβομουτσούνιασε αυτός και εγώ πήρα το ύφος της θριαμβεύτριας.

"Η δισκέτα σας κύριε καθηγητά", είπα με ύφος Αλίκης Βουγιουκλάκη προς Δημήτρη Παπαμιχαήλ κουνώντας την δισκέτα ρυθμικά μπροστά του και του την έδωσα.
Μετά κουνιστή λυγιστή, υπέγραψα στο παρουσιολόγιο και φεύγοντας ο καθηγητής μπήκε μπροστά και μου άνοιξε την πόρτα για να βγω!
"Ε, τόσο κόπο έκανες", μου λέει...

Μέχρι να βγουν τα αποτελέσματα την Τρίτη το απόγευμα, είχα πάθει καρδιακό.
Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα μπορούσε να διαβάσει την δισκέτα στο σπίτι του!
Τελικά πήρα 9,5 (για την ψυχική οδύνη άραγες???) και ησύχασα.

Πάμε για τα άλλα τώρα...

YΓ. και όμως το σκηνικό, όχι μόνο είναι πραγματικό, αλλά έχω και μάρτυρες. Αμ πως!

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2005

Ψωνάρες όλων των blogs εννωθείτε!

Από αλλού την περίμενα την διασημότητα και από αλλού μου ήρθε
Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά τρεις σελίδες μας αφιέρωσε χθες το περιοδικό sunday του Κυριακάτικου αγγελιοφόρου.
Το αφιέρωμα ξεκινάει με μια πολύ όμορφη ιστορία, συνεχίζει με την συνάντησή μας στην Αριστοτέλους και καταλήγει στην παρουσίαση των 7 bloggers (γίναμε συμμορία πιά!)
"Τελευταία φτάνει η λαλαλα, γνωστή στους bloggers ως Nenya" αναφέρει για την αφεντιά μου. Τι να κάνω αγάπη μου! Πρώτη ξεκίνησα και τελευταία έφτασα! Μα και εγώ να περιμένω το λεωφορείο σε μια στάση που εκείνη την μέρα δεν λειτουργούσε? μόνο εγώ τα κάνω αυτά!

Παρακάτω αναφέρει τα εξής:

H λαλαλα ή Nenya μπορεί να καυχιέται ότι έχει το πιο ροζ blog της πόλης -μην πάει το μυαλό σου στο πονηρό, το φόντο είναι ροζ, όχι το περιεχόμενο- αλλά, όπως λέει, "οι σελίδες μου αποκαλύπτουν την αδυναμία μου στον Dali, την σχέση μου με τον νόμο του Μέρφι και την γνώμη μου για τις ξανθιές".

χαχαχα!
Ειλικρινά, γέλασα πάρα πολύ με το όλο άρθρο! Ήταν καταπληκτικό! Άσε που μας παρουσίαζε και πολύ ψαγμένους και έτσι... χαχαχα!

Αν φαινόμασταν κιόλας? πως πως! έχει και pic στην τελευταία σελίδα όπου φαίνονται και οι φατσούλες μας! (και η δικιά μου 3 φορές παρακαλώ!)

Μαρή... λες να γίνουμε διάσημοι? :P

Συμμετείχαν οι: Τtallou, Oneiros, Ζpi, Telson, Crazy monkey, Θοδωρής

Σχετικό πρώην ποστάκι εδώ...

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2005

Αγαπητή μου φιλενάδα,
έιχες δίκιο όταν μου είπες ότι έπρεπε να ξεκινήσω διάβασμα... τα πόδια μου είναι πιό απαλά από ποτέ!

Είναι απίστευτο το τι μπορώ να κάνω έτσι ώστε να αποφύγω το διάβασμα.
Σήμερα είπα να ξεκινήσω σιγά-σιγά να ανοίξω κανένα βιβλιαράκι (δίνω την Δευτέρα), αλλά που μυαλό?
Είχα ξεχάσει πως είναι να βγαίνεις από το πρόγραμμά σου εξαιτίας του καλοκαιριού.
Οπότε καταλαβαίνεις ότι σήμερα έκανα οτιδήποτε άλλο, εκτός του διαβάσματος.

Δηλαδή διάβασα λιγουλάκι. Αλλά με τον δικό μου ρυθμό.
Ξέρεις, έκανα εντατικό διάβασμα... 5 λεπτών και μετά ένα μισάωρο διάλειμμα μέχρι την επόμενη φορά που θα έπιανα το βιβλίο (αφού κουραζόμουν βρε το κορίτσι!!!).
Και τι δεν έκανα σήμερα! Έστειλα email σε άτομα που είχαμε να μιλήσουμε κάτι μήνες, αλλά έτσι να, εντελώς τυχαία τα θυμήθηκα σήμερα! Έπλυνα τα πιάτα (λες και τα πλένω ποτέ και τώρα με έπιασε ο πόνος!), έφτιαξα το δωμάτιό μου... μέχρι και αποτρίχωση έκανα! Το χειρότερο βασανιστήριο! Δηλαδή φαντάσου!
Και όλα αυτά γιατί? για να βρω έναν τρόπο να αποφύγω το διάβασμα.

Την Δευτέρα στο ΤΕΙ θα σε δω τι θα κάνεις Nenya! τώρα κάτσε...

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2005

πάει το καλοκαιράκι...
Φέτος το καλοκαίρι ήταν η πρώτη μου φορά που έμενα σε μία πόλη καλοκαιριάτικα και δεν πήγαινα κάπου. Και μετά από 3 συνεχόμενα καλοκαίρια που πήγαινα στους γονείς μου στην Ρόδο, η αλήθεια είναι ότι μου κακοφάνηκε ακόμα περισσότερο που έμεινα στην πόλη φέτος.
Βρήκα και δουλίτσα για να μην περνάω τις ώρες μου στο pc (η μάλλον, αυτή με βρήκε) και έμεινα στην Θεσσαλονίκη καλοκαιριάτικα. Η πόλη είχε αδειάσει, όλοι οι φίλοι μου είχαν φύγει (όχι ότι έχω και πολλούς άλλωστε), αλλά τον 15Αύγουστο ειδικά είχα τρελαθεί.

Αντανακλάσεις στο λιμάνι της Σκοπέλου

Στην παραλία της Αρμενόπετρας...

Άδεια η πόλη, άδειο το σπίτι, μόνη μου εγώ... γι'αυτό και μου σάλεψε και σηκώθηκα Κυριακάτικα να βρω εισητήρια για να φύγω ανήμερα 15αύγουστο για Σκόπελο. Να αισθανθώ λιγάκι τουρίστρια βρε παιδί μου!
Στον δρόμο για το νησί είχα και γνωστούς εντελώς συμπτωματικά. Βέβαια η Ka8y για ρομαντική κρουαζιέρα ξεκίνησε, παρέα με την Nenya κατέληξε, αλλά εμένα δεν με χάλασε και ιδιαίτερα που είχα παρεούλα σε όλον τον δρόμο.
(τα παράπονα για το ότι ήρθε πάλι Θεσσαλονίκη και δεν σας το είπε, στο blog της παρακαλώ! :P)

Φτάσαμε λοιπόν στο νησί και εκεί χώρισαν οι δρόμοι μας και τους άφησα και εγώ στην ησυχία τους και τράβηξα για τον προορισμό μου.
Το νησί πανέμορφο, καταπράσινο. Δεν είναι αυτό που λες "πάω για τουρισμό". Είναι περισσότερο του τύπου "πάω διακοπές" ή "πάω να ησυχάσω 1 βδομαδούλα".
Εμένα μου άρεσε πολύ. Δεν ξέρω αν θα μου άρεσε αν πήγαινα με παρέα party-animals που ονειρεύονται σκηνικά Μυκόνου και άνω, βέβαια, αλλά σε αυτήν την φάση που ήμουν, νομίζω ότι ήταν το τελειότερο μέρος που θα μπορούσα να πάω.
Ένα από τα ομορφότερα στοιχεία του νησιού ήταν... η ησυχία! Τι όμορφο πράγμα... Να πηγαίνεις σε ένα νησί και να ηρεμείς...

Από εκεί και πέρα τι να πρωτοθυμηθώ? Τις πανέμορφες παραλίες (και καθαρές πάνω απ'όλα) του Πανόρμου και της Αρμενόπετρας,
Στάφυλος

τα ουζάκια στην χώρα δίπλα στο κύμα, την τέλεια θέα από την καφετέρια "Βράχος" (που είχε χείριστο service by the way),
θέα από τον Βράχο (λιμάνι Σκοπέλου)

τα σύκα που κλέβαμε από τα δέντρα στον Έλιο (επ! μυστικό αυτό!), το παγωτό που πλάκωσα αγναντεύοντας την θάλασσα,
Παγωτό, νιαμ νιαμ!

το κύμα που έσκαγε μπροστά στα πόδια μου,
ξάπλα στην παραλία του Πανόρμου...

ή το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα στην Μηλιά?

Hλιοβασίλεμα στην Μηλιά...

Φεύγοντας με το καράβι, κάναμε μια στάση και στην Σκιάθο.

Στο είπα, αν δεν πήγαινα διακοπές θα έσκαγα!
τώρα ήρθα στα ίσια μου... και σχεδιάζω τις επόμενες από τώρα!

Θα είσαι και εσύ μαζί... το ξέρω...


Σκιάθος





PS. με σκοτώνουν οι τρελές οι μεταφράσεις!

PS.2 από τα πιό χαριτωμένα νινάκια που έχω δει ποτέ, ήταν αυτό το ζουζουνάκι από την Ιταλία που πέτυχα στο καράβι στην επιστροφή. Το έλεγαν Jovana και με αγαπούσε πολύ! χιχι! Πάλι καλά που ήταν τόσο μικρό, γιατί όσα ιταλικά ήξερε αυτό στην ηλικία που ήταν, ήξερα και εγώ! χαχαχα!
η Jovana
όοοοοχι, δεν με έπιασε το μητρικό μου αγάπη μου! απλά μια πολιτισμένη συζήτηση κάναμε με το παιδί! Ξέρεις... αγκού! γούτσου γούτσου! ciao! anchio ti amo bambini! κτλ κτλ :P

PS.3 ελπίζω να σου άρεσαν οι φωτογραφιούλες που τράβηξα :) Κρίμα που δεν μπορώ να σου δείξω κι άλλες...

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2005

Πότε πήγα, πότε ήρθα...



Πότε πήγα, πότε ήρθα...
πως πέρασαν οι μέρες...
πως πέρασε το καλοκαίρι...?

αχ...


έχω μια θλίψη σήμερα... :(

θα σου δείξω και φωτογραφιούλες όταν μπορέσω... 288 έβγαλα...

είναι περίεργο όταν συνειδητοποιείς ότι πέρασε το καλοκαίρι.
Και ότι πέρασε και τόσο γρήγορα... :(

Σε μία βδομάδα τα κεφάλια μέσα... και απότομα κιόλας.
Σε 10 μέρες γράφω το πρώτο μάθημα.
Ή μάλλον 9... πάει και η Παρασκεύη...

Ποιός διαβάζει...?

αχ... καλοκαιράκι...
αχ...

Κυριακή 14 Αυγούστου 2005

Μικρή μου Κλεό,
το να είμαι μόνη μου στο σπίτι τέτοιες μέρες με είχε χαζέψει. Όλοι, γόνεις, φίλοι, παιδιά, σκυλιά την είχαν κάνει, άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι? και με είχε φάει η πλήξη.
Με είχε πιάσει και κατάθλιψη που μου έλεγαν όλοι (ή διάβαζα από τα blog τους) ότι την κάνουν για 3ήμερο
Και εγώ τιιιιιιι? Δουλειά και σπίτι, σπίτι και δουλειά.

Οπότε πήρα ανάποδες σήμερα και το αποφάσισα.
Φεύγω για Σκόπελοοοοοοοοοοοοοοοο!


Όχι που θα καθόμουν σπίτι χρονιάρες μέρες χρυσό μου!

Το πρωί το αποφάσισα, πριν λίγο πήρα το εισιτηριάκι μου και αύριο την κάνω.
Έτσι, μόνη μου και τσακ-τσακ!
Μετά την δουλειά σήμερα το βράδυ, θα φτιάξω και τα πράγματά μου.

bye bye my darling!!!

ΥΓ. Το θέμα είναι ότι άδεια θα ζητήσω τώρα το βράδυ που θα πάω στην δουλειά.
Και φαντάσου χαζή να μην μου δώσει άδεια αυτές τις μέρες ο αφεντικός.
Πολλλλλλλλλλύ θα γελάσωωωωωωω! (και μετά θα αυτοκτονήσω, χεχε! :D)

wish me luck babe...

Πέμπτη 11 Αυγούστου 2005

...Θα γίνω διάσημη! :P

Σήμερα all day long είχα μια στεναχώρια, μια ατονία, μια βαρεμάρα, ένα κάτι...
Είναι απίστευτο το ότι πέρασαν τόσες ώρες και εγώ το μόνο που έκανα ήταν να ξυπνήσω, να φτιάξω να φάω, να κάτσω στο pc, να ντυθώ και να πάω στην δουλειά.
Όλη την ημέρα αυτό το πράγμα.
Πως πέρασαν οι ώρες, ακόμα προσπαθώ να το καταλάβω...

Πάλι καλά έλαβα ένα email το οποίο που έφτιαξε λιγάκι την -κατά τα άλλα χάλια- μέρα μου.

Φίλη Nenya,
Το όνομα μου είναι lalalalalaaa! και εργάζομαι στο lalalalalaaa! στην Θεσσαλονίκη, εκτός αυτού είμαι ερασιτέχνης φωτογράφος και λάτρης της φωτογραφίας. Εδώ και αρκετό καιρό έχω την επιμέλεια και του site της εταιρίας στο οποίο βρήκα την ευκαιρία να βάλω μία στήλη φωτογραφίας όπου παρουσιάζουμε την δουλειά νέων δημιουργών.
Ο λόγος που σου γράφω είναι επειδή είδα τις φωτογραφίες σου στην γκαλερί μελών και θα ήθελα να τις παρουσιάσω στο site, βεβαίως θα φαίνεται το όνομα σου και θα υπάρχει link στο email σου. Τις φωτογραφίες σου μπορείς να μου τις στείλεις εσύ ή και να τις κατεβάσω εγώ απο την γκαλερί σου.
Η στήλη δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα και δεν πρόκειται κανένας να εκμεταλευτεί τις φωτογραφίες σου, θα πρόκειται για απλή παρουσίαση.
Σκέψου το και απάντησε μου.
Φιλικά,
lalalalalaaa!

Εντάξει, μπορεί να μην είναι τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά χάρηκα.

Βασικά η χαρά μου ήταν κλιμακωτή.
Κατ'αρχάς χάρηκα που μου ήρθε email. Mετά χάρηκα που δεν ήταν junk. Μετά χάρηκα που δεν ήταν μεγάλο (oooh yes! βαριόμουν να διαβάσω to οτιδήποτε). Τέλος, χάρηκα που κάποιος είδε τις φωτογραφίες μου, πόσο μάλλον που του άρεσαν κιόλας.

Με έκανε να ξεχαστώ λιγάκι από την σημερινή μιζερομέρα...

PS. α! δεν σου είπα και το άλλο. Σήμερα με πήραν και από την ΕΤ3 εν ώρα εργασίας. Θα δω και την φάτσα μου "στο γυαλί".

Πωπω... too much δημοσιότητα για σήμερα... :P

Άραγε το συμπλήρωσα το περιβόητο τέταρτο? (ουστ! ψώνιο!)

Τετάρτη 10 Αυγούστου 2005

Bésame Μήτσο!

...Bésame, bésame mucho, ...Φίλα με, φίλα με πολύ,
Como si fuera esta noche σαν να ήταν αυτό το βράδυ
la última vez. η τελευταία φορά.
Besame, besame mucho, Φίλα με, φίλα με πολύ,
Que tengo miedo perderte, γιατί φοβάμαι μην σε χάσω,
Perderte después... μην σε χάσω μετά...

...Piensa que tal vez mañana ...σκέφτομαι ότι για άλλη μια φορά αύριο

tu ya estarás lejos, ήδη θα βρίσκεσαι μακριά,
muy lejos de mi... πολύ μακριά μου...


Θα μου λείψεις...

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2005

Άθλιες δικαιολογίες...

Σήμερα θυμήθηκα τυχαία κάτι που μου είχε πει μια φίλη μου πριν χρόνια και τώρα που το σκέφτομαι, είναι by far η πιο άθλια δικαιολογία που μου έχει πει ποτέ άτομο.

Ήταν Πρωτοχρονιά και είχαμε πάει οικογενειακώς σε ένα φιλικό σπίτι για το καθιερωμένο (και βαρετό) ρεβεγιόν. Εγώ είχα κανονίσει με κάτι φίλες μου, όταν μπει ο χρόνος (και περάσει λίγη ώρα για να μην γκρινιάζουν οι γονείς ότι φύγαμε με την μία) να πάμε σε ένα clubάκι, να χτυπηθούμε, έτσι, για να μας μπει καλά ο χρόνος (O XΡΟΝΟΣ ΕΙΠΑ! :D).

Περνάν 12 που λες, οπότε παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι της Ε. (επειδή ήταν και η Ν. εκεί) διότι είχαμε κανονίσει από πριν να έρθουν να με πάρουν και εμένα για να πάμε μαζί στο club, μην ψαχνόμαστε μέσα στον χαμό χρονιάρα μέρα.

Και εκεί ακούω το απίστευτο:
"Εεεεεεε Nenya, εεεεεεεεε δεν γίνεται να έρθουμε να σε πάρουμε γιατί εεεεεεε ο μπαμπάς μου είναι με το καινούριο το αυτοκίνητο και εεεεεεεεε το στρώνει ακόμα εεεεεεεεε και δεν κάνει να πάρει πάνω από 2 άτομα, οπότε θα πάει μόνο εμένα με την Ν. εεεεεεε καταλαβαίνεις ε?..."

(Σημείωση: όταν έγινε αυτό το περιστατικό, εγώ ζύγιζα κάπου 45 κιλά, για να μην νομίζεις ότι ήμουν και κανένα τόφαλο και γι'αυτό δεν με πήραν).

Πες βρε γίδι τίποτα πιο έξυπνο! και εξάλλου, να σου πω και κάτι? Ποτέ μου δεν σε χώνεψα παλιοχοντρέλα! απλά οι άλλες είχαν πάει στα χωριά τους και δεν είχα με ποιους να βγω Πρωτοχρονιάτικα. Αλλά τέτοια ήσουν πάντα! Πάντα! Και μου το έπαιζες και φίλη! Βρε ουστ!

(Άργησα κάμποσα χρόνια, αλλά τα είπα).

Λες να την πάρω και να της τα ψάλλω τώρα και να μαλλιοτραβηχτούμε τηλεφωνικώς σαν κατίνες?

....ΓΟΥΣΤΑΡΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!

Αϊ σιχτίρ... τσατίστηκα βραδιάτικα...

Τρίτη 2 Αυγούστου 2005

ε, φανταστικέ εργοδότη?

Εντάξει, κατανοώ το ότι οι εργοδότες πρέπει όσο να'ναι να έχουν ένα συγκεκριμένο στυλάκι και να κρατάνε τις απαραίτητες αποστάσεις για να μην τους παίρνουν οι εργαζόμενοι τον αέρα και καλά.
Επίσης, κατανοώ το ότι ένας εργοδότης θέλει να σε κάνει να βγάλεις κάθε φορά τον καλύτερό σου εαυτό και την μέγιστη απόδοση που μπορείς να βγάλεις (επειδή θα του αποφέρει και αυτού το μέγιστο κέρδος βεβαίως-βεβαίως, αλλιώς σιγά να μην ασχολιόταν καθόλου μαζί σου), αλλά ρε γμτ, κόψε ρε φιλαράκι λίγο τις παρατηρήσεις για το παραμικρό και κάνε που και που και κανένα κομπλιμέντο! κακό δεν κάνει!
Όχι και ο εργαζόμενος να σε βλέπει έτσι--->
Βλέπω και αυτά που μου λέει και το στραβάδι για τον δικό του τον διευθυντή και έχω φρίξει...

Εντάξει, δεν σου είπα και κάθε φορά που με βλέπεις να με λούζεις με ροδοπέταλα, αλλά πες έναν καλό λόγο! Με τον καλό λόγο εγώ παίρνω τα πάνω μου και συνεχίζω. Ναι, σε ευχαριστώ που μου επισημαίνεις τα λάθη μου με περισσή την χάρη (ε φανταστικέ μπαμπούλα?), αλλά όταν μου κάνεις απανωτές παρατηρήσεις (ειδικά όταν είναι παράλογες) κάθε μέρα, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, τότε μου ρίχνεις το ηθικό, με κάνεις να αισθάνομαι άχρηστη, ότι κάνω τα πάντα λάθος και ότι είμαι αδέξια, παρά με κάνεις να θέλω να γίνω ακόμα καλύτερη διορθώνοντας τα λάθη μου.

Επίσης, μην με κάνεις να σε φοβάμαι. Κάθε φορά που με φωνάζεις το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι "μα... τι έκανα πάλι?".

Τέλος, με τις τόσες παρατηρήσεις που μου έχεις κάνει και συνεχίζεις να μου κάνεις, με έχεις καταντήσει ακόμα και όταν μου πεις έναν καλό (?) λόγο, εγώ να το περνάω πρώτα από τον ανιχνευτή ειρωνείας που έχω μέσα στο κεφάλι μου και αν δεν ανάψει κανένα κόκκινο λαμπάκι, τότε αρχίζω να σκέφτομαι ότι ίσως το σχόλιο που μου έκανες, να είχε θετική χροιά.

Η "καλύτερη" παρατήρηση που έφαγα ήταν προχθές. Η ώρα 6.30, ο ήλιος να βαράει, η υγρασία στο φουλ και άπνοια. Έκανα το "τρομερό λάθος" να βγάλω το καπέλο που φορούσα και με αυτό να μου κάνω αέρα, όταν δεν περνούσε κανένας από την παραλία!!! Η παρατήρηση που μου έγινε ήταν ότι όταν είμαστε στην δουλειά, ούτε ζεσταινόμαστε, ούτε κρυώνουμε. Μου απαγορεύτηκε να κάνω αέρα εν ώρα εργασίας γιατί ..."διώχνω τον κόσμο"...

;;

Template by:
Free Blog Templates