Παρασκευή 28 Απριλίου 2006

just call me... Nenyakkinen : )

Ένα email είναι αρκετό για να σε κάνει να ξεσπάσεις σε κλάμματα... χαράς :)

Dear Nenyaki,
the Dean has now signed the list of new students in the Faculty, and we are happy to offer you a study place in one of our Master's programmes (in Interactive Technology) at the University of Tampere, Finland...
Welcome to UTA!



Μερικές φορές συμβαίνουν κάτι τέτοια και αρχίζω να αναθεωρώ την άποψη ότι είμαι γκαντέμα...
Φοιτήτρια στην Φινλανδία λοιπόν από Σεπτέμβριο, αφού όχι μόνο με δέχτηκαν, αλλά με δέχτηκαν και στην πρώτη μου επιλογή!



4 μήνες και σήμερα...

(ελπίζω psipsinelάκι μου να ακούσεις και εσύ σύντομα χαρούμενα νεάκια :* )

Πέμπτη 27 Απριλίου 2006

μικρό πασχαλινό ποστάκι...

το Nenyaki γύρισε από τα πάτρια εδάφη χθες το βράδυ και κάποια στιγμή θα καθήσει να σου γράψει και ένα καλό ποστάκι...
Προς το παρρόν, θα σου πω μόνο την περιληψούλα.

*Το ταξιδάκι στο χωριό μια χαρά, ο καιρός χάλια.
Μεγάλη Παρασκευή έφαγα την μπόρα της ζωής μου και το Μ.Σάββατο μια από τα ίδια. Πάλι καλά την Κυριακή έβγαλε ήλιο και ψήσαμε το αρνάκι μας παραδοσιακά (γιατί ως γνωστών η Ρούμελη κάνει τα καλύτερα ψητά ever ;) - θα ακολουθήσει φωτογραφία ).
*Το μαλλί μου κόντινε περίπου μισό μέτρο, πράγμα το οποίο κάπως μου κακοφάνηκε, αλλά το αποτέλεσμα φαίνεται να είναι καλό (Εδώ δεν ξέρω αν θα ακολουθήσει φωτογραφία).
*Τα αυγάκια μας τα βάψαμε, αλλά ξεχάσαμε να τα τσουγκρίσουμε (ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι).
*Η γιαγιά μας η καλή (που δεν έχει κότες στην αυλή) μόλις με είδε, πριν πει καν χρόνια πολλά, μου είπε ότι πάχυνα (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!). Πάλι καλά με χρηματοδότησε στο τέλος και (κάπως) το ξέχασα.
*Ανήμερα την Ανάσταση, πέτυχα στην εκκλησία τον απόλυτο απολλώνιο θεό (και άντρα της ζωής μου)...
...ήταν όμως δεύτερος ξάδερφος (καταραμένο "ομορφόσογο")...
*Έφαγα τόσο κρέας τις τελευταίες μέρες, που σκέφτομαι να ξανανηστέψω.
*Γνώρισα ένα άτομο που με έκανε να αναθεωρήσω αρκετές απόψεις που είχα για τους αμερικάνους.
*Κάθε φορά που κατεβαίνω στο χωριό, ανακαλύπτω και κάτι νέο. Όχι πάντα για καλό (δεν εννοώ μόνο τον ξάδερφο)...
*Γμτ... ανακάλυψα ότι είναι ωραία τελικά να μένεις σε μέρος με πράσινο και ήρεμους ρυθμούς.
Δεν αλλάζω πλέον με τίποτα το Πάσχα στο χωρίο...


Αυτάκια. Θα τα πούμε και πάλι σύντομα :)
χρόνια πολλά :)

Παρασκευή 14 Απριλίου 2006

Πού είναι το Nenyaki? ΟΕΟ?

...που είπε και το μικρούλι σε σχετικό comment :)

Καλό μου στρουμφοblog, επιτέλους, μετά από τόσο καιρό, βρήκα την ησυχία μου!

Έχω τον άπειρο ελεύθερο χρόνο (αν και πάντα έχω δουλίτσες, αλλά το περισσότερο τρέξιμο τελείωσε!) και αυτήν την εβδομάδα πραγματικά έκανα διακοπές!
Ήμουν συνέχεια έξω, έκανα και κάτι αγορές που πολύ με χαροποίησαν (χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ! -πατ! πατ!-), ο αδερφούλης μου είναι μια χαρά μετά την εγχειρησούλα που έκανε και επέστρεψε στο σπίτι (βέβαια γκρινιάζει συνέχεια, αλλά όσο είναι αρρωστούλης τον αγαπάμε) και δεν ξέρω γιατί, αλλά ίσως είμαι και η μόνη που έχει πωρωθεί τόσο πολύ με την επικείμενη -και καθιερωμένη πλέον-, πασχαλιάτικη εκδρομή στο χωριό.

Αν και κάθε φορά η ώρα στο χωριό περνάει παααααααααρα πολύ αργά και κάθε φορά βαριέμαι την ζωή μου εκεί μιας και δεν έχω τι να κάνω (πάλι καλά παίρνω και το pc μαζί -για ψυχολογικούς κυρίως λόγους, ξέρεις, για να μου θυμίζει κάτι τεχνολογία και έτσι...), φέτος θέλω πάρα πολύ να πάω!

Θέλω να ψήσω αρνί, να βάψω αυγά (κάνω και σχεδιάκια πάνω! χιχιχι!), να κάνω δουλίτσες (δεν το περίμενες αυτό από εμένα ε?), να ζουλήξω τα μικρά μου τα ξαδερφάκια, να κάνω την μόστρα μου με τα καινούρια μου ρουχάκια στην Εκκλησία την Ανάσταση (βλέπω λίγο χαρούμενα το χωριάτικο στυλάκι που επικρατεί -πήγα-στην-εκκλησία-να-κόψω-τους-άλλους-ψηλά-χαμηλά), να κάνω μια εκπληξούλα (σσστ! μυστικούλι!) κτλ κτλ.

Φεύγω την Τετάρτη πρωί πρωί με το τρενάκι. Θέλω τόσο πολύ να κάνω βολτούλα με τρενάκι!

Καλά, τι χαρά είναι αυτή που με έχει πιάσει? ελπίζω να μην γίνει τίποτα και να την χαλάσει...

Κυριακή 2 Απριλίου 2006

Πάει και αυτό...

Καλή μου Κλεό,
πέρασαν 6 μήνες και ακόμα να σου μιλήσω για την δουλειά που έκανα τόσο καιρό. Σου μίλησα δηλαδή, αλλά σου είπα σε παλιότερο γραμματάκι μόνο τα άσχημα πράγματα που υπήρχαν τις πρώτες μέρες όταν βρισκόμουν στο παλιό γραφείο.

Δεν σου είπα όμως τι έγινε από τότε.
Μετά από το πείσμα μου, που δεν ήθελα να κάνω την γραμματέα κανενός ψώνιου και να απασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις δικιές μου δουλειές, σήκωσα κεφάλι απέναντι στον "μπαμπούλα α.ε." του γραφείου που ήθελε να με κάνει ο,τι ήθελε αυτός, έγινε και ένα σκηνικό και μετά από την θριαμβευτική μου "νίκη", κατάφερα το να μεταφερθώ σε ένα άλλο γραφείο, όλο δικό μου, με ησυχία πάνω από όλα.

Όλα αυτά μου φαίνονται τόσο κοντά και όμως έχουν περάσει 4 ολόκληροι μήνες από τότε...

Η δουλειά μου.
Χμ... η δουλειά μου... θα ακουστεί χαζό, αλλά πέρασα πολύ όμορφα αυτούς τους μήνες, τόσο που δεν θέλω να φύγω. Εντάξει, μπορεί να μην έμαθα και πολλά καινούρια πράγματα σαν πληροφορικάρια (επιλογή μου ήταν όμως), αλλά έμαθα πράγματα που σίγουρα θα μου χρησιμεύσουν στο μέλλον, όχι μόνο επαγγελματικά.
Έμαθα, αλλά και ανακάλυψα και πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου που πραγματικά δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Έμαθα να είμαι οργανωτική, υπεύθυνη, ευγενική (ευχαριστώ τους γονείς μου γι'αυτό), ψύχραιμη, αποτελεσματική...
Έμαθα για παράδειγμα, να οργανώνω σωστά τον χρόνο μου, τα πράγματα του γραφείου για να είναι λειτουργικά και να εξοικονομώ χρόνο και έμαθα πως είναι όταν έχεις να κάνεις πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, όπως να έχεις να εξυπηρετήσεις καμιά 10αριά φοιτητές που περιμένουν σε σειρά.
Έμαθα πως να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να μιλώ ευγενικά σε άτομα τα οποία έχουν χάσει αυτά από την πλευρά τους την ψυχραιμία τους :) (εννοείται όχι εξαιτίας μου!)
Έμαθα πως να κάνω τους άλλους να οργανωθούν και αυτοί, έτσι ώστε να διευκολύνουν την δική μου εργασία.
Έμαθα ότι το να κάνεις σωστά την δουλειά σου, μπορεί μερικές φορές να σου καταναλώνει τον διπλάσιο χρόνο, αλλά σε γλιτώνει από μπελάδες και από τον χρόνο που θα κάνεις μετά για να το διορθώσεις.
Έμαθα να μιλάω σωστά και "επαγγελματικά" μιας και καθημερινά επικοινωνούσα με εκπροσώπους εταιριών.
Έμαθα μέχρι και πως φαίνεται όταν μπαίνεις σε ένα γραφείο και δεν χτυπάς την πόρτα, ή όταν μπαίνεις μέσα και αφήνεις την πόρτα πίσω σου ανοιχτή (οκ, μπορεί να σου φαίνεται παρανοϊκό/υπερβολικό ή ξέρω και εγώ τι, αλλά πιστεύω ότι αν αποκτήσεις το δικό σου γραφείο, θα δείς ότι έχω δίκιο).

Έμαθα πολλά μικρά και μεγάλα πράγματα που τα σκεφτόμουν πριν, αλλά όταν είναι να σου τα γράψω, όλο τα ξεχνάω...

Δεν σου είπα κιόλας ότι έστω και ανεπίσημα, πήρα τον τίτλο της καλύτερης πρακτικάριας του εξαμήνου! :)

Όσο μίζερα και αν ξεκινούσε η μέρα μου, όσο αΰπνη ή ξενυχτισμένη και αν ήμουν, με το που έφτανα στο γραφείο τα ξεχνούσα όλα.
"Εργασία και χαρά" που λένε και εγώ ήμουν ένα ζωντανό παράδειγμα αυτού :)

Αυτό που μου άρεσε όμως πιό πολύ στην δουλειά μου, είναι ότι γνώρισα πάρα πολύ κόσμο και ότι μιλούσα κάθε μέρα σε πάρα πολλούς. Εκπροσώπους εταιριών, καθηγητές, φοιτητές, προσωπικό...
Ακόμα πιο πολύ μου άρεσε που βοηθούσα τόσο κόσμο, ακόμα και που το 90% των ατόμων αυτών δεν τους γνώριζα και δεν ξέρω καν αν θα τους δω πάλι.
Μου άρεσε που όλοι μου έδειχναν εμπιστοσύνη.
Μου άρεσε που αρκετούς από αυτούς (ειδικά ορισμένους καθηγητές) τους γνώρισα καλύτερα και σταμάτησα να τους βλέπω ως μπαμπούλες (α.ε. χιχι!) του μαθήματος, αλλά έβλεπα τους πραγματικούς, φυσιολογικούς (και όμως!!!) ανθρώπους που έκρυβαν μέσα τους.
Όσο ψωνίστικο και αν ακουστεί, μου άρεσε που όταν έμαθαν μερικοί ότι θα φύγω, μου είπαν ότι θα είναι όλα διαφορετικά μετά, γιατί χαιρόντουσαν που βρέξει-χιονίσει, υπήρχε ένας άνθρωπος που περνούσε από το γραφείο τους και τους έλεγε καλημέρα με χαμόγελο πριν να πάει στο δικό του, ακόμα και αν δεν ήθελε τίποτα...

Όλοι με ρωτούν αν χαίρομαι που φεύγω... γμτ... δεν ξέρω... θα μου λείψουν όλα...

Και όλα αυτά σου τα λέω τώρα, που το προχθεσινό "0 και σήμερα" μου ακούγεται τόσο παράξενο...

Ξέρω ότι θα στεναχωρηθώ όταν θα ανοίξω αύριο την πόρτα του γραφείου μου και δω άλλον στην θέση μου...

;;

Template by:
Free Blog Templates