Κυριακή 22 Οκτωβρίου 2006

...Που χάθηκε πάλι αυτό το παιδί?

Καλή μου Κλεό,
σε έχω γράψει λιγάκι τις τελευταίες ημέρες γιατί τρέχω και δεν φτάνω. Το Σάββατο γράφω το πρώτο μου μάθημα (μην τύχει και μου πεις καλή επιτυχία γιατί θα σε δαγκώσω!).

Την προηγούμενη βδομάδα, πέρασα 3 ολόκληρες ημέρες στην σχολή κάνωντας εργασία με τα φιλαράκια τον T. (Germany), τον T. (The Netherlands), τον S. (Bangladesh) και G. (China) και δεν ξέρω, πες με μαζόχα, αλλά παρόλο που ήμουν κομμάτια όλες αυτές τις ημέρες και δούλευα συνέχεια, πέρασα πάρα πολύ ωραία.
Κάνουμε καλή παρέα στην σχολή και είναι το καλύτερο group που θα μπορούσα να είχα, έχουμε δέσει πολύ και συνεργαζόμαστε άψογα. Άσε που έχουν και τρελό γέλιο!
Μέχρι και ο -συγκεκριμένος- Κινεζάκος είναι μαμώ τα παιδάκια. Κρίμα και τους είχα παρεξηγήσει στο erasmus...

Κατά τα άλλα, τις εβδομάδες που πέρασαν, πήγα σε κυριλέ δεξίωση στο City Hall (εκεί που δίνουν τα νόμπελ βρε!) και στο Stockholm Open, όπου τελικά παρακολουθήσαμε αγώνα μεταξύ του Blake (USA, 6ος στον κόσμο) και του Nieminen (Finland, 17ος στον κόσμο). Έχω αρκετές φωτογραφίες και νέα, αλλά θα τα πούμε την άλλη βδομάδα αυτά.

Άλλο νεάκι? χμ...
Κατεβαίνω Ελλάδα στις 12 Νοεμβρίου για την ορκωμοσία μου.
Επιτέλους θα πάρω το πτυχίο μου! από τον Ιούλη το περιμένω...

Tι άλλο...
Άρχισα μαθήματα Σουηδικών! 2 δίωρα την εβδομάδα στο κέντρο :)

Κάθε μέρα που περνάει, χαίρομαι όλο και πιό πολύ που επέλεξα να κάνω μεταπτυχιακό και που το κάνω στην Σουηδία.
Το πρόγραμμα που ακολουθώ είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από ότι το περίμενα και κάθε διάλεξη που παρακολουθώ με κάνει να μου αρέσει όλο και πιό πολύ και να ασχολούμαι ακόμα περισσότερο.
Τα μαθήματα έχουν τρελό ενδιαφέρον και οι καθηγητές είναι άλλης κλάσης και ιδεολογίας.
Ευρώπη παιδί μου! Πολιτισμός!
(θα στα πω μια μέρα αναλυτικά)

Κοίτα που μου αρέσει να κάθομαι να διαβάζω!
Όλα είναι τέλεια (φτου να μην τα ματιάσω).

Εράσμους - Μεταπτυχιακό 1-3, σημειώσατε 2.

(ο υπέρμετρος ενθουσιασμός μου εδώ και 2 μήνες, κάνει το blog και τα ποστ μου να είναι ακόμα πιο χαζοχαρούμενα από το φυσιολογικό... μήπως να κάνω το blog μαύρο? αλλά και πάλι θα μου πεις... ο βήχας και τα χαζοχαρούμενα δεν κρύβονται...).

φιλάκια,
Nenya

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2006

...Πάμε τελικό;

Το να μένεις σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα έχει και τα καλά του.
Για παράδειγμα τα πάμπολα events που λαμβάνουν χώρα εδώ.
Συναυλίες, αγώνες, φεστιβάλ, εκθέσεις...
(Για τους εκ Στοκχόλμης που σε διαβάζουν Κλεό μου, να ξέρουν ότι έχει φεστιβάλ σοκολάτας στις 13-15 Οκτωβρίου στο Nordiska museum).

Την Κυριακή πάμε τελικό tennis Stockholm Open!
Τα πήρα και τα εισιτηριάκια μου και είμαι jet!




Αχ καλέ, κάν'τε τον Nadal να πάει στον τελικό, γιατί αλλιώς θα με σφάξει ο J. που τον έπεισα να πάμε μαζί (και έχει και 41 euro (370 kr) το εισιτήριο!!!)

Άντε να δω αν θα βρω παρεούλα (και 58 euro) για να πάω στην Beyonce... (ναι, είμαι θύμα και το χαίρομαι!)


PS τις τελευταίες 2-3 ημέρες το ψιλοδαγκώνουμε εδώ (ξέρεις, ήλιος με δοντάκια και έτσι) οπότε σήμερα βάλαμε στοίχημα με τον Κινεζάκο του HCI-group μου για το πότε θα χιονίσει.
Εγώ είπα σε 4 βδομάδες και αυτός σε 2.
Μέτρα ημέρες!!!

σαν να εύχομαι να έρθει ο χειμώνας...

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2006

Το διαμέρισμά μου...

Το έκανε το προβατάκι, το έκανε και η Κa8y, καιρός ήταν να το κάνω και εγώ, μιας και το "λιβανίζω" αυτό το θέμα από τις πρώτες βδομάδες που βρίσκομαι εδώ.

Πριν έρθω εδώ, υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα περνούσα όσο μιζεριασμένα πέρασα στο erasmus με τις συγκατοίκους μου και ότι δεν θα λειτουργούσα με την σκέψη ότι "σε Χ μήνες φεύγω, άρα να μην αγοράσω τίποτα", μια νοοτροπία που μου είχαν περάσει.
Έτσι και έγινε. Αγόρασα ό,τι ήθελα για να κάνω το σπίτι μου όπως μου άρεσε, χωρίς να έχω κανένα γίδι που να πρέπει να παίρνω την έγκρισή του πριν αγοραστεί κάτι κοινόχρηστο, που δεν αγοραζόταν κιόλας στο τέλος (έχω δεκάδες παραδείγματα τσιγκουνιάς και μιζέριας να σου διηγηθώ)...

ΒΡΕ ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ!!!

6 βόλτες στο ΙΚΕΑ, αρκετά ευράκια (κορώνες, έστω) και το αποτέλεσμα φαίνεται παρακάτω...


Το δωμάτιό μου πριν...


...Και μετά!

Πήρα και επιπλάκια!
2 τραπέζια και μια βιβλιοθήκη, 4 καρέκλες, μαξιλαράκια, στόρια, καθρέφτη, φωτιστικά (4 και αυτά παρακαλώ!) αλλά και πολλά πολλά άλλα πράγματα, μικρά ή και πιο μεγάλα...


Η κουζίνα πριν και μετά


Πάλι η κουζίνα πριν και μετά...




μέχρι και το μπάνιο έχει χρωματάκια ;) ------- Το κρεββάτι μου


Το γραφείο μου


όχι πια οι μιζέριες του erasmus!

Γέμισα τα ντουλαπάκια μου και πήρα τα πάντα από εξοπλισμό κουζίνας.
Έχω και μίξερ και τοστιέρα και ανοιχτήρι για κρασιά και ταψιά και κατσαρόλες (πρόσεξες τον πληθυντικό? ;) ) και κούπες και ποτήρια και τα πάντα!

Από ένα σημείο δεν ξέρω αν αγόραζα τα πράγματα επειδή τα ήθελα ή για να μου φύγει το άχτι που είχα όταν δεν μπορούσα να τα αγοράσω όταν έμενα στην Φινλανδία με την Ελληνίδες συγκατοίκους μου.

Συνεχίζω να πιστεύω ότι το καλύτερο πράγμα που έκανα για εμένα, ήταν που ήρθα μόνη μου στην Σουηδία.

Το θέμα μεταφέρθηκε από το "κοίτα το σπίτι μου" στο "βγάζω το άχτι μου στο blog μου" :D

Αισθάνομαι ωραία τώρα που τα είπα όμως :D

φιλάκια...
Nenyaki

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2006

Την περασμένη Παρασκευή όπως σου είχα πει, κάναμε και το παρτάκι για τα γεννέθλιά μου.
Για να μην πάρω εγώ όλα τα credits, το παρτάκι δεν το έκανα μόνη μου, αλλά ήμασταν 5 παιδάκια μαζί. 3 που είχαμε γεννέθλια εκεί κοντά και άλλα 2 που γιόρταζαν.

Είχαμε προσπαθήσει να κάνουμε παρτάκι και στις 15 του μήνα (ημέρα Παρασκευή), αλλά αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε λόγω κακής οργάνωσης και γι'αυτό έγινε τελικά στις 22 Σεπτεμβρίου.

Το θέμα όμως είναι ότι και εκείνη την ημέρα είμασταν στο τσακ να ακυρώσουμε τα πάντα και να τρώγαμε ξύλο από όλους όσους είχαμε καλέσει!
Θα σου πω σύντομα την ιστορία.

Περνούσαν οι μέρες, πλησίαζε το πάρτυ και όλα φαινόντουσαν τέλεια.
Είχαμε κανονίσει για την μουσική, τα ποτά, τον χώρο τα πάντα!
Ώσπου μια μέρα πριν από το πάρτυ, ο καλός ο φιλαράκος ο Γ. παίζει πουστ...λαλαλα με τα ηχεία και δεν ξέραμε πως να παίξουμε την μουσική στο πάρτυ!
πάλι καλά που υπήρχε και ο Β. που μας έδωσε τα ηχειάκια του και ένα υπογαύγειο* (που λέει και ο Unpaiktable) και το πρόβλημα αυτό λύθηκε σχετικά γρήγορα.

Κοίτα να δεις που τα άτομα που σε γνωρίζουν μόνο έναν μήνα και είναι και από άλλη χώρα σου συμπεριφέρονται πολύ καλύτερα από άτομα που γνωρίζεστε καιρό. Αυτό όμως είναι άλλο θέμα (δεν μπορούσα να μην πετάξω το πικρόχολο το σχολιάκι μου όμως... μουχαχαχα!)

Άκου όμως το καλύτερο.
Είχαμε κλείσει online τον χώρο όπου θα κάναμε το πάρτυ (είναι ο μόνος τρόπος, δεν γίνεται να τον κλείσεις αλλιώς) αλλά το θέμα ήταν ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε τα κλειδιά πριν την ημέρα του πάρτυ (έτσι έλεγαν οι κανονισμοί).
Εντάξει, αυτό δεν μας χαλούσε και πολύ, γιατί έτσι και αλλιώς δεν θέλαμε παραπάνω από λίγες ώρες για να δούμε πως είναι ο χώρος και να τον διαμορφώσουμε κατάλληλα για το πάρτυ. Άκου τι έγινε όμως.

Την ημέρα του πάρτυ, κανονίζουμε με τα παιδιά να περάσουμε από το διαμέρισμα του υπεύθυνου για να πάρουμε τα κλειδιά του χώρου. Σκεφτήκαμε όμως ότι θα ήταν καλύτερα να τον πάρουμε ένα τηλεφωνάκι πρώτα για να ξέρει ο άνθρωπος, μην πεταχτούμε ξαφνικά μπροστά του και πάθει και τίποτα. Άσε που μπορεί να μην ήταν και στο σπίτι.

Κοιτάω στο site τον αριθμό και όταν τον παίρνω τηλ, άκου τι μου λέει:
Nen: "ναι, γειά σας, είμαι το nenyaki και έχω κλείσει το VIP room για σήμερα γιατί σχεδιάζω να κάνω ένα πάρτυ και χρειάζομαι τα κλειδιά..."
Chin: "ναι, ξέρεις... δεν είμαι πλέον εγώ υπεύθυνος για τα κλειδιά" μου λέει με μία άνεση
Nen: "Ξέρετε ποιος είναι τώρα υπεύθυνος?"
Chin: "όχι"
Nen: "Ξέρετε που μπορώ να ρωτήσω?"
Chin: "όχι"
Nen: "Έχετε κάποιον αριθμό, email, τηλέφωνο, FAX, περιστέρι, κάτι?"
Chin: "όχι, δεν ξέρω τίποτα".

Κλείνω το τηλέφωνο και μένω κάγκελο. Κοιτάω το ρολόι μου. Η ώρα ήταν 1 ! Το πάρτυ ήταν στις 9.
"Houston we have a problem" σκέφτομαι. Και τι problem!!!

Ξαφνικά επικράτησε ένας πανικός. Επί 2 ώρες προσπαθούσαμε με την Λ. να βρούμε κάποια άκρη, αλλά μάταια. Τελικά, μπορεί να μην βρήκαμε τι παίζει με τα κλειδιά, αλλά μάθαμε ότι λίγες ημέρες πριν είχαν κλείσει τον χώρο για ανακαίνιση και δεν είχαν βγάλει καμία ανακοίνωση!

Η ώρα ήταν 3. Είχαν μείνει μόνο 6 ώρες για το πάρτυ!

Πανικός! τι να κάνουμε? Χώρο δεν είχαμε, σε σπίτι δεν χωρούσαμε τόσοι... να ακυρώσουμε για δεύτερη φορά το πάρτυ?
Ξαφνικά όλα τα παιδάκια σκεφτήκαμε το παραμυθάκι με τον τσοπάνη που φώναζε συνέχεια "λύκος! λύκος!" (αν δεν το ξέρεις, να στο πω μια μερούλα :P χιχιχι!).

Τι να κάνουμε τελικά που είχαμε μείνει και με 50 μπύρες, 3 βότκες, χυμούς, αναψυκτικά, πατατάκια και άλλα σκατάκια στο χέρι!

Ο καιρός ήταν τέλειος, η όρεξή μας για πάρτυ πολύ μεγάλη, θέλαμε να γιορτάσουμε και τα γεννεθλιάκια μας και έτσι πήραμε την μεγάλη απόφαση. Θα κάναμε το πάρτυ έξω!
Βέβαια θα είχαμε dress-code "βάλ'τε χοντρά ρούχα, όταν πέσει ο ήλιος, θα ψοφήσουμε από την υγρασία!", αλλά και κανόνα "please bring your own drinks" γιατί ως γνωστών τα ποτάκια κοστίζουν πολύ εδώ στην ξενιτιά.

Έτσι και έγινε. Το πάρτυ όχι μόνο ήταν κορυφή, αλλά όλοι πέρασαν τέλεια.

Πέρα από την πλάκα, φέτος φοβόμουν ότι θα ήμουν πολύ στεναχωρημένη γιατί θα γιόρταζα μακρυά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα, αλλά τελικά τα φετινά γεννέθλια ήταν τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων!

Είχε κρύο λόγω της υγρασίας, αλλά είχαμε ντυθεί καλά, ανάψαμε και φωτιά και δεν μας πείραξε και πολύ. Λίγο τα ποδαράκια μας παραπονιόντουσαν γιατί πατούσαμε στο γρασίδι που ήταν βρεγμένο από την υγρασία :/
Τελικά ήρθαν πάρα πολλά άτομα, περισσότερα από όσα υπολογίζαμε αρχικά (υπολογίζαμε 50 και παίζει να ήρθαν τα διπλάσια) και προσωπικά μου άρεσε πάρα πολύ αυτό γιατί γνώρισα πάρα πολύ κόσμο που δεν ήξερα.
Είχε πολύ γέλιο η όλη φάση.
Τις επόμενες ημέρες όποιος με έβρισκε μου έλεγε τι ωραίο που ήταν το πάρτυ!
Πέρασα πολύ τέλεια...

Πήρα και με την κάμερα όλους μου τους φίλους και καθένας μου έλεγε και από μια ευχή στην δικιά του γλώσσα :) :) :)

Σου έχω παρακάτω και μερικές φωτογραφιούλες :)
(οι φωτογραφιούλες που περιέχουν φατσούλες θα βρίσκονται στο blog μου μόνο σε μικρό μέγεθος)



Εεε... δεν πιστεύω να ρωτήσεις ποιο είναι το ροζ παιδάκι, έτσι? ;)
είναι το dj nenyaki!

pictures taken by nenyaki and marios

φιλάκια :)


*υπογαύγειο = subwoofer

;;

Template by:
Free Blog Templates