Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2007

Είναι περίεργο αλλά και πολύ ωραίο συνάμα που εδώ δεν γιορτάζουν τόσο την ημέρα των Χριστουγέννων (ίσως και καθόλου), αλλά τον ερχομό τους!!!
Έτσι η πόλη είναι στολισμένη από νωρίς και όλες οι Χριστουγεννιάτικες αγορές είναι ανοιχτές συνήθως μέχρι τις 23 του μήνα...

Οι φωτογραφίες κάτω είναι τραβηγμένες στην παραδοσιακή χριστουγεννιάτικη αγορά στο κέντρο (πλατεία stortorget) της παλιάς πόλης (gamla stan) της Στοκχόλμης...

(δεν ήξερα ποια μου άρεσε καλύτερα :) )





Μου αρέσουν τρελά τα χρώματα σε αυτές τις φωτογραφίες!!!

5 και σήμερα για το ταξίδι στην Αθήνα...

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2007

(μόλις διόρθωσα την εισαγωγή λίγο γιατί είδα ότι έγραφα ο,τι να'ναι :D χιχι!)

Ας πούμε και κάτι για τα Νόμπελ μιας και γίνονται στην "γειτονιά" μας. Δεν θα κολλήσω τόσο στα βραβεία για να μην βαρεθούμε κιόλας, αλλά θα επικεντρωθώ περισσότερο για το δείπνο που ακολουθεί.

Τα βραβεία Νobel που λες θεσπίστηκαν και πήραν το όνομά τους από τον Alfred Nobel, Σουηδό χημικό και εφευρέτη του δυναμίτη. Στην διαθήκη του έγραψε ότι επιθυμεί το 95% της περιουσίας του να μοιραστεί στους άξιους εκπροσώπους της Ιατρικής, της Χημείας, της Φυσικής, της Ειρήνης και της Λογοτεχνείας και έτσι, τα πέντε αυτά βραβεία δίνονται πλέον ετήσια από το 1901. Το 1968 η Τράπεζα της Σουηδίας καθιέρωσε και το βραβείο Oικονομικών επιστημών στην μνήμη του Nobel.

Trivia:
-o Nobel πέθανε το 1896, αλλά έκαναν 5 χρόνια μέχρι να καθιερώσουν τα βραβεία καθώς -μεταξύ άλλων- τρόμαξαν να καταλάβουν τι εννοούσε ο Nobel στην διαθήκη του και σε ποιον ακριβώς έπρεπε να δώσουν τα βραβεία!
-Όλα τα βραβεία δίνονται στην Στοκχόλμη, εκτός από το Νόμπελ Ειρήνης που δίνεται στο Όσλο της Νορβηγίας. Η καθηγήτρια των Σουηδικών μας εξήγησε ότι αυτό γίνεται επειδή ο Νobel δεν εμπιστευόταν τους Σουηδούς Βουλευτές :D
- Τα βραβεία δίνονται κάθε χρόνο στις 10 Δεκεμβρίου, επέτειος θανάτου του ιδρυτή τους.
- Στην Σουηδία θεωρούνται τρελά σημαντικό event και όλοι είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις τους. Πέρυσι, 1.300.000 περίπου Σουηδοί παρακολούθησαν την τελετή και την δεξίωση που ακολούθησε.
- Τα βραβεία δίνονται στο Konserthuset, ενώ η τελετή που ακολουθεί γίνεται στο Stadshuset, το Δημαρχείο της πόλης (φωτογραφίες από τα μέρη θα ακολουθήσουν άλλη μέρα καθότι βαριέμαι να τις ανεβάσω αυτήν την στιγμή).
- Το βραβείο, εκτός από την φήμη, είναι ένα χρυσό μετάλειο, ένα δίπλωμα και 10.000.000 Σουηδικές κορώνες, δηλαδή κάπου 1.110.000 ευρώ (έκανα τίγκα στρογγυλοποίηση)
- Και το κουτσομπολιό που όλοι περιμένατε: Ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει βραβείο Νόμπελ Μαθηματικών κυμαίνεται από το ότι ο Nobel δεν συμπαθούσε τους μαθηματικούς και πίστευε ότι τα μαθηματικά δεν μπορούν να συμβάλουν στο να γίνει ο κόσμος καλύτερος, έως του ότι τον κεράτωσε η αγαπημένη του με μαθηματικό και έτσι παίρνει την εκδίκησή του. Fair enough.

(εννοείται ότι αποκλείεται να βάλω references στα παραπάνω. Δεν κάνω και εργασία για την σχολή!!! Όλα αυτά ή τα έχω ακούσει ή κάπου τα διάβασα, μην περιμένετε να μάθετε ιστορία μέσα από το blog μου!!!!!!).

Ας περάσουμε στο 'ψητό':

Το δείπνο που ακολουθεί την τελετή, γίνεται στο Δημαρχείο της πόλης (stadshuset) και περιλαμβάνει φυσικά την βασιλική οικογένεια και 1.400 άλλους καλεσμένους. Το όλο event κρατείται ως top secret και το μενού γίνεται γνωστό στις 7 το απόγευμα της 10ης Δεκεμβρίου, όταν όλοι οι καλεσμένοι καθήσουν στα τραπέζια του Blue Hall και αρχίσει το σερβίρισμα. Φέτος οι καλεσμένοι απόλαυσαν αστακό καλυμμένο με άγλυκο ζελέ, με κύριο πιάτο ένα νεαρό 'πετεινάρι' με επίσης σάλτσα 'πετειναρίου', πατάτες σε σχήμα αμυγδάλου και σελινόριζα. Το γεύμα έκλεισε με ένα παρφέ κόκκινων και μαύρων μούρων με στρώσεις φυστικιού και παγωτό βανίλια (ναι ξέρω, το systran θα έκανε καλύτερη μετάφραση από την δική μου, αλλά anyway!).
Πάντως, χρησιμοποιήθηκαν 30 chef για να ετοιμάσουν τα εδέσματα και άλλοι 200 σερβιτόροι για να τα σερβίρουν στους καλεσμένους. Το σερβίρισμα παίρνει μόλις 6 λεπτά για να γίνει. Πρώτα σερβίρουν στον βασιλιά ο οποίος ακολουθείται από την βασίλισσα και οι υπόλοιποι καλεσμένοι που είναι μοιρασμένοι σε 65 τραπέζια σερβίρονται αμέσως μετά όλοι μαζί ταυτόχρονα (εμ, τι τους έχουν τους 200 σερβιτόρους? :P ).

Το μενού δεν το επιλέγουν τυχαία βέβαια για μια τέτοια βραδιά. Τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο, οι chef ετοιμάζουν δείγματα των πιάτων που προτείνουν να ετοιμαστούν και τα παρουσιάζουν στην επιτροπή των Νόμπελ για να τα δοκιμάσουν και να αποφασίσουν για το καλύτερο.
Πάντως, δεν πρέπει να είσαι Νομπελίστας για να πάρεις μια γεύση του μενού αυτού. Από την επομένη της τελετής μπορεί κάποιος να παραγγείλει το μενού τριών πιάτων των Νόμπελ στο Stadshuskällaren (το εστιατόριο του Δημαρχείου). Από τις 7 Ιανουαρίου δε και μετά, το μενού μπαίνει στον κατάλογο του εστιατορίου και μπορεί κάποιος να παραγγείλει αυτό ή κάποιο από τα υπόλοιπα μενού που σερβιρίστηκαν στους Νομπελίστες από το 1901 (προυπόθεση είναι να κάνεις κράτηση για το συγκεκριμένο μενού μία εβδομάδα πριν και να συνοδεύεσαι από τουλάχιστον άλλα 7 άτομα... λεπτομέριες J ).
Οι φοιτητές του ΚΤΗ πάντως, μπορούν να πάρουν μια γεύση της γκλαμουριάς της βραδιάς αυτής, καθώς η ορκωμοσία των αποφοίτων γίνεται στην ίδια αίθουσα που γίνεται το δείπνο της βραδιάς των Νόμπελ, ενώ μετά την απονομή των πτυχίων, οι απόφοιτοι έχουν την ευκαιρία να παρευρεθούν σε παρόμοιας γκλαμουριάς και μεταχείρισης δείπνο.
Δεν πήγαμε και σε τυχαία σχολή ;)

Και θα κλείσω με το ότι δύο έλληνες έχουν κερδίσει το βραβείο Nobel Λογοτεχνείας, ο Σεφέρης (1963) και ο Ελύτης (1979).

Έλα και στα δικά μας!
Καλημέρες!

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2007

Ανάκληση πτυχίου ΤΩΡΑ!

Χθες το βράδυ που λες με πήραν τηλέφωνο οι γονείς μου για να μου πουν ότι έμαθαν από τον αδερφό μου, που έμαθε από την κοπέλα του που δουλεύει στο ΤΕΙ, πoυ έμαθε από τον εργοδότη της, που από την πλευρά του το έμαθε από έναν τυπά από τα οχήματα, που αυτός το έμαθε από... μπλα μπλα μπλα (κάπου εκεί χάθηκε η αλυσίδα) ότι με ψάχνουν από την γραμματεία του τμήματος!

Γμτ άρχισα να λέω, τι στο καλό να θέλουν? (σημείωση: έχω συμπληρώσει ήδη χρόνο από τότε που πήρα το πτυχίο). Σκεφτόμουν ότι για να έκανε τέτοιον κύκλο το θέμα, σίγουρα έχω κάνει κάτι πολύ σοβαρό και με ψάχνουν απεγνωσμένα, ενώ παράλληλα καταριόμουν την ώρα και την στιγμή που το έμαθα βραδιάτικα και δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ όλο το βράδυ από την αγωνία (τελικά έπεσα ξερή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας... να'ναι καλά τα αντισταμινικά που παίρνω για την αλλεργία μου!).

Σήμερα το πρωί μετρούσα τα λεπτά μέχρι να πάει 10 (11 Ελλάδα) και να ανοίξει η γραμματεία. 10 παρά 5 ήμουν με το δάχτυλο στο κινητό και το μάτι στο ρολόι. 10 ακριβώς σαν βρεγμένο γατί πήρα τηλέφωνο. Η αγωνία στο τίγκα!

Nen: "Ναι γειά σου Χ. είμαι η Nenya, έμαθα με ψάχνετε..."
Χ: "Ααα! που'σαι μπλα μπλα μπλα, συγγνώμη που σε ανησυχήσαμε, αλλά να μωρέ, θέλουμε να μας στείλεις πίσω ό,τι έγγραφα έχεις από την αποφοίτησή σου: τον πάπυρο, την αναλυτική σου και την βεβαίωση πτυχίου"
Nen: "huh?"

Flashback: Πριν κάτι μήνες που είχα ζητήσει αντίγραφο βεβαίωσης πτυχίου γιατί χρειαζόμουν να το παραδώσω στην σχολή εδώ, παρατήρησα στην αναλυτική που μου έστειλαν ότι είχα περάσει ένα μάθημα... που δεν είχα πάρει ποτέ!!! Τότε είχα πάρει τηλέφωνο στην γραμματεία για να τους το πω και μου είχαν πει ότι κλάϊν, άσ'το έτσι, δεν πειράζει. Εντάξει, εμένα δεν με ένοιαζε και πολύ για να είμαι ειλικρινής γιατί και το πτυχίο μου το είχα πάρει και μεταπτυχιακό έκανα (εννοώ ότι το είχα χρησιμοποιήσει και 'έπιανε'), άρα κλάϊν και από την μεριά μου. Το θέμα όμως είναι μπορεί να είχα πάρει τον βαθμό κάποιου άλλου καταλάθος και να είχε μετά αυτός πρόβλημα που θα φαινόταν ότι δεν είχε περάσει αυτό το μάθημα και να έτρεχε...

Anyway, επιστρέφουμε στην συζήτηση:

Χ. : "Τους τελευταίους μήνες έγινε ολόκληρη ιστορία με αυτό το θέμα. Έτσι 'χτενίσαμε' όλη την αναλυτική σου και βρήκαμε το λάθος που ανέφερες και ότι επίσης είχες λάθος βαθμό και σε ένα άλλο μάθημα. Άρα θα πρέπει να σου εκδοθεί νέο πτυχίο, καθώς μετά τις διορθώσεις ο βαθμός του πτυχίου σου ανεβαίνει"

Tι να πρωτοσκεφτώ τώρα και εγώ... να χαρώ που ο βαθμός του πτυχίου μου είναι μεγαλύτερος ή να κλάψω τα λεφτά που έχω δώσει για τις μεταφράσεις και για την ταλαιπωρία του να στέλνω χαρτιά από εδώ και από Αθήνα στην Θεσσαλονίκη για να τα πάρει κάποιος εκεί, να τα αλλάξει, να τα ξαναπάει για μετάφραση και να μου τα στείλει και πάλι επάνω? Για να μην πιάσω πάλι το θέμα που κοτζάμ ΤΕΙ Θεσσαλονίκης δεν εκδίδει αντίγραφα στα Αγγλικά...

Όπως και αν έχει... happy happy! Ξαναπαίρνω πτυχίο και με καλύτερο βαθμό!!!
(όοοοοοοοοχι, δεν θα κεράσω πάλι όμως :P ).

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007

Πρώτη μέρα... στις δουλειές

Να και (άλλο) ένα ποστ που άργησε.
Πρώτη ημέρα στις δουλειές:

Yahoo!
Φτάνω στην ώρα μου και με υποδέχεται ο supervisor C. εκεί. Τον κόβω ψηλά χαμηλά για να δω τι παίζει με το dress code του γραφείου. Απάντηση? "χαλλλαρά".
Jeanάκι, starάκια και ένα σπορ πουκάμισο. Μια χαρά.

Κατευθυνόμαστε στο meeting room με τους υπόλοιπους 3 QA testers και μας γίνεται μια ενημέρωση για το τι θα κάνουμε εκεί, πως είναι η εφαρμογή (Y!Go 3.0 παρεπιπτόντως), τι εργαλεία θα χρησιμοποιούμε και πως, κτλ.

Στις 12 ακούγεται το εξής:
"Πεινάει κανείς? Σταματάμε για lunch break και συνεχίζουμε σε μία ώρα"
"Oooh shit... στις 12?!" είπα συνειδητοποιώντας τι ώρα τρώνε σε αυτήν την χώρα και το χειρότερο ότι θα πρέπει να ακολουθώ και εγώ από εδώ και πέρα!...
Πήγα μαζί τους με μισή καρδιά σε ένα εστιατόριο εκεί παραδίπλα και έφαγα με το ζόρι ένα (πεντανόστιμο κατά τα άλλα) ψάρι φούρνου με κρέμα γάλακτος και βραστές πατάτες (όχι, δεν είχε και μαρμελάδα μαζί!). Το μάτι μου είχε καρφωθεί όμως σε κάτι donut που υπήρχαν παραδίπλα και που θα έτρωγα εκείνη την ώρα κανονικά για πρωινό...

Τελειώνοντας το γεύμα και γυρνώντας προς το γραφείο, λέει ο C.:
"τι λέτε για λίγο ping pong?"
"Συγγνώμη", τον κόβω το σπασικλάκι "πότε δουλεύετε εδώ? 1 ώρα διάλειμμα για φαγητό, μετά ping pong, αργότερα πάλι ping pong..."
"Ααα! μην μας το χαλάς τώρα!" λέει "Εδώ παίζουμε ping pong μετά το φαγητό και στις 3 το απόγευμα".
"Ααα... κατάλαβα... είστε καλοί στην αρχή και όταν υπογράψουμε το συμβόλαιο αρχίζει το μαστίγιο, σωστά?" (I actually said that!)
"ακριβώς!"

Ακολούθησα στο παιχνίδι και προσπαθούσα να θυμηθώ τι κάναμε κάτι καλοκαίρια στον Πλαταμώνα&Λάρισα πριν καμία 10αριά χρόνια (θυμήθηκα τελικά πως να πιάνω την ρακέτα!), ενώ βλέποντας πως έπαιζαν οι Σουηδοί/Άγγλοι/Γάλλοι και τα καρφιά να πέφτουν βροχή, αναρωτήθηκα αν η ασφάλισή μου με καλύπτει για εργασιακό ατύχημα από μπαλάκι ping pong...


Y.Γ. παίζω καλύτερα τώρα :D

-------

Ericsson

Περίμενα σε ένα άδειο γραφείο, διαβάζοντας ένα φυλλάδιο που μόλις μου είχε δωθεί και το οποίο είχε διάφορες αρχικές πληροφορίες για το τι θα έκανα εκεί.
Μετά από λίγο, ήρθε μια κυρία (assistant) που θα με βοηθούσε σε ό,τι πρόβλημα θα είχα την οποία και επίσης έκοψα ψηλά-χαμηλά για να δω τι παίζει.
Ήταν μια κυρία γύρω στα 50κάτι, με ταγιεράκι και τέλεια γόβα, φτιαγμένο μαλλί στην τρίχα και με ένα σημειωματάριο στο χέρι.
"Σου παρήγγειλα ένα laptop και μια έξτρα 20άρα οθόνη, εταιρικό κινητό και μια καρέκλα γραφείου" μου λέει.
"woooow" σκέφτηκα και άρχισα να χαζοχαίρομαι μόνη μου πριν ακόμα τα παραλάβω.

Λίγο αργότερα την ακολούθησα σε ένα κτήριο όπου πήγα να βγάλω στην access card για το κτίριο (κάρτα που είναι ουσιαστικά και η εταιρική μου ταυτότητα). Στον δρόμο της λέω:
"Με συγχωρείτε, αλλά δεν ξέρω πως να σας φωνάζω"
"Να με λες με το όνομά μου, Β-Μ"
"Μα... δεν μπορώ να το κάνω αυτό που κάνετε εδώ στην Σουηδία και τους φωνάζετε όλους με τα μικρά τους ονόματα, είτε είναι αφεντικό, καθηγητής ή οτιδήποτε. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος που να δείχνεις σεβασμό προς τον άλλον?"
"Μπα... Απλά να μην τον φωνάζεις όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, δηλαδή με κάποιο nickname, αλλά μην χρησιμοποιείς και το "κύριε, κυρία"... είναι πως να το πω... με συγχωρείς κιόλας... αλλά είναι παλιομοδίτικο"
"Είναι ωραίο πάντως αυτό το πράγμα. Στην Ελλάδα αν πήγαινα σε μία μεγάλη εταιρία ως φοιτήτρια, την πρώτη ημέρα στην δουλειά θα μου ζητούσαν να τους έβγαζα
φωτοτυπίες και να έφτιαχνα σε όλους καφέδες" της λέω "...εκτός του ότι όλοι έχουν ένα 'τουπέ' και φέρονται 'κάπως' στους 'κατώτερούς' τους, όπως είναι φυσικά οι φοιτητές που..."

Κάπου εκεί σταματάω την περιγραφή της ελληνικής πραγματικότητας διότι βλέπω την γυναίκα να έχει σταματήσει να κάνει οτιδήποτε και να με κοιτάει με γουρλωμένα τα μάτια! Μετά το mini σοκ, γυρνάει και μου λέει:
"Οι φοιτητές είναι το μέλλον και θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που αντιμετωπίζονται με σεβασμό!" μου είπε και με γείωσε...

Μακάρι να μπορούσα να το ηχογραφήσω και να το στείλω σε κανέναν σύλλογο φοιτητών στην Ελλάδα!!! :D

ΥΓ. Περιγράφοντας το σκηνικό μερικές ημέρες αργότερα στον Μ. (Σουηδός και αυτός, συνεργάτης στο ίδιο project) μου απαντάει:
"Είναι αλήθεια αυτό που λέει. Οι φοιτητές εδώ μπορούν να μηνύσουν ολόκληρη την Ericsson!"
Μπράβο πράγματα...


-------
Και μια μικρή παρένθεση: Εδώ έχεις την ευκαιρία να κάνεις την πτυχιακή σου με κάποιον καθηγητή στο πανεπιστήμιο (όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα) αλλά και σε μια εταιρία ή ερευνητικό κέντρο. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς και διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα, μπορεί να έχεις εσύ μια δικιά σου ιδέα και να σε αναλάβει μια εταιρία, μπορεί να σου αναθέσει η εταιρία να συμμετέχεις σε ένα project δικό τους, μπορεί να πάρεις εσύ και να το πας έτοιμο μετά από μερικούς μήνες χωρίς να έχεις πατήσει στην εταιρία ή να σου γίνει πρόσληψη, μπορεί να πληρωθείς ή όχι κτλ κτλ.
Στην περίπτωση μου, μου έχει γίνει κανονική πρόσληψη, το οποίο σημαίνει ότι αντιμετωπίζομαι ως κανονικός υπάλληλος, πρέπει να είμαι εκεί 9-5 καθημερινά (άσχετο που το κανόνισα τελικά να πηγαίνω λιγότερο για να δουλεύω και στην yahoo! ταυτόχρονα), έχω συγκεκριμένες ημέρες που δικαιούμαι άδεια και θα πληρωθώ μόλις ολοκληρωθεί το project (πατέντα της Ericsson από ό,τι κατάλαβα: μου είπαν ποιο είναι το standard ποσό που θα πάρω -ποσό ανάλογο με τους 6 μήνες που θα με απασχολήσουν εδώ- και μετά από εκεί και πέρα ανάλογα με το πόσο καλό θα βγει το project θα ανεβαίνει και αυτό το ποσό. Είναι κάτι που δεν με χάλασε καθόλου θα έλεγα διότι με τα χρήματα που θα πάρω ακόμα και αν δεν κάνω τίποτα απολύτως, μου φτάνουν για να κάνω ένα tour στην Ευρώπη που σχεδιάζω για τον Ιούνιο... χμ... πρέπει να βρω και κάποιον να με ακολουθήσει όμως στο ταξίδι... :/ anyone interested in that?)

Τέρμα η ονειροπόλιση, let's get back to work!
φιλάκια,
Nenya

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2007

Φωτογραφίες και χαμένα "σόγια"...

(πολλά ποστ αυτήν την βδομάδα... λες να ρίξ... βγάλει ήλιο στην Σουηδία?)

Που και που εκεί που κάθομαι και χαζεύω στο ίντερνετ, "googlάρω" το ονοματεπώνυμο και το nick μου με ελληνικούς και αγγλικούς χαρακτήρες. Τώρα θα μου πεις "και τι ελπίζεις/ψάχνεις να βρεις με αυτό?". Άγνωστο. Eίναι ωραίο όμως να βλέπεις αν κάποιος ασχολείται μαζί σου ή όχι.

Τι βρήκα λοιπόν για εμένα τον τελευταίο καιρό...

...Ψάχνοντας στο google: 6 φωτογραφίες μου ανεβασμένες σε άλλα site (με references)

i. Terra Nova: Laponie en images
Μια φωτογραφία μου τραβηγμένη σε φάρμα ταράνδων στο Pyhatunturi της (φινλανδικής) Λαπωνίας τον Απρίλιο του 2004.

ii. Dondeviajar.es: La tierra de Santa Claus en Finlandia (η χώρα του Άγιου Βασίλη στην Φινλανδία)
Μια φωτογραφία, ανεβασμένη από εμένα βέβαια στο flickr και στο δικό μου account, χωρίς να είναι τραβηγμένη από εμένα βέβαια καθότι εγώ είμαι το άτομο που χαϊδεύει το ταρανδάκι.
Η φωτογραφία τραβήχτηκε τον Μάρτιο του 2004 στο Kemi της (φινλανδικής πάλι) Λαπωνίας από την L. χρησιμοποιώντας την κάμερά μου (ξέρεις είναι οι φωτογραφίες του τύπου "τράβα για να δείξω στην μαμά μου ότι ήμουν εδώ).
Η φωτογραφία είναι επεξεργασμένη στο photoshop, καθότι εκτός ότι το χιόνι ήταν γκρι πίσω μου ήταν ένας παππούς που μου χαλούσε την μόστρα και τον έσβησα. H original υπάρχει εδώ.

iii. Wikipedia commons: Ice Hockey game Djurgården IF vs. Malmo Redhwaks, at Globen, Stockholm
Φωτογραφία τραβηγμένη μέσα στο Stockholm Globen Arena (ή Globen εν συντομία) τον Νοέμβριο του 2006 σε αγώνα ice hockey του Djurgården ενάντια στο Malmö. Για την ιστορία, είχε κερδίσει το Djurgården :D

iv. Epic trip: Edessa tourism
Φωτογραφίες τραβηγμένες τον Δεκέμβριο 2006 σε ένα super-σύντομο ταξίδι στην Έδεσσα.


...Ψάχνοντας στο Facebook: Μια (χαμένη) ξαδέρφη!

Αυτό και αν ήταν κουφό. Πατώντας στο search του Facebook το επίθετό μου για να δω αν ο αδερφός μου είχε κάνει account, στα αποτελέσματα μου έβγαλε και μια κοπέλα που είχε το ίδιο επίθετο με εμένα, αλλά δεν την ήξερα.
Που είναι το παράξενο θα πεις? Το επίθετό μου είναι σπανιότατο, σημαίνοντας ότι σε όλη την Ελλάδα (θα έλεγα σε όλον τον κόσμο μέχρι που βρήκα αυτήν) το επίθετο αυτό το έχουν λιγότερο από 10 άτομα και είναι όλα σόι μου.
Τι στο καλό ήταν αυτή η κοπέλα όμως?
Μετά από την ανταλλαγή μερικών μηνυμάτων μαζί της και με την βοήθεια των γονιών, ανακαλύψαμε ότι οι γονείς μας είναι πρώτα ξαδέρφια, άρα αυτό μας κάνει δεύτερες ξαδέρφες.
Δηλαδή από εκεί που δεν ήξερα καν ότι υπάρχει, βρέθηκα με ένα 18άχρονο ξαδερφάκι στην Αμερική! Cewwwwl! (έχει και 2 αδέρφια μου είπε, άρα αυτό μας κάνει 3 brand new ξαδερφάκια!).

Ενθουσιαστήκαμε πολύ και οι 2, αλλά και οι γονείς μας που είχαν χάσει επαφή εδώ και τόσα χρόνια. Βέβαια, δεν μιλάει ελληνικά και δεν έχει πάει ποτέ Ελλάδα, αλλά ελπίζω ότι ξέρει τα 'καλά' (kalimera, souvlaki, mousaka). Α, μου είπε ότι είχε μάθει παλιά και καλαματιανό!

Σκεφτόμαστε πάντως να βρεθούμε το καλοκαίρι Ελλάδα, να δούμε πως θα πάει...

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007

Μμμμ... δεν κάναμε και πολλά...

...από πλευράς χιονιού.

Κρίμα...



Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007

Xioνίζει...

...με όρεξη!

Ελπίζω αυτήν την φορά να το κρατήσει...
(το περασμένο Σάββατο έλιωσε ό,τι είχε ρίξει).

Αν το στρώσει καλά, θα ακολουθήσουν φωτογραφίες...

Καλό χειμώνα και επίσημα!

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Βοηθήστε να σώσουμε τον Σάκη!

Δυστυχώς εκτός από τα καλά νέα, υπάρχουν και δυσάρεστα...
Αντιγράφω από το blog του iPodcrates τα παρακάτω (με συγχωρείς και για την καθυστέρηση του ποστ iPodcrates...)



Απευθύνομαι σε όλους εσάς που διαβάζετε τον blog μου εδώ και καιρό, για ένα πολύ σοβαρό θέμα που με αφορά άμεσα γιατί πρόκειται για την ζωή ενός φίλου, συμμαθητή, συντοπίτη, γείτονα απο τα παιδικά μας χρόνια στην Ελλάδα, αλλά και συνοδοιπόρου στην Σουηδία εδώ και 30 χρόνια. Ζητάω την βοήθεια σας, ειδικά των Ελλήνων «συνμπλόγκερς» που γνωρίζω ότι είναι ευαίσθητοι σε θέματα που αφορά άλλους συνανθρώπους μας και κινητοποιούνται άμεσα.

Διαδώστε την προσπάθεια που κάνει ό αδερφός του Σάκη αλλά και οι φίλοι του, να προστατέψουν την ζωή του αλλά και τα ατομικά του δικαιώματα, απέναντι στον Δήμο Στοκχόλμης και του Δημοτικού διαμερίσματος Farsta που τα καταπατεί παράφορα.
Το ιστορικό εν συντομία, σε μετάφραση από το επίσημο blog που εχθές ξεκίνησαν ο αδερφός και οι φίλοι του Σάκη.

« Ο Σάκης Βαγιάτας, κάτοικος Στοκχόλμης από το 1978 ξυλοκοπήθηκε άγρια χωρίς ιδιαίτερο λόγο στις 22 Δεκεμβρίου του 2006 ( στην Στοκχόλμη ) και βρίσκεται μέχρι σήμερα , 10 μήνες μετά σε κώμα.
Ο δράστης καταδικάστηκε σε 1,5 χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 50.000 κορονών. Ο δικηγόρος του δράστη, (γνωστός από άλλη δίκη σε σχέση με την Ελλάδα με δράστη ένα άλλο Σουηδό που η Ελλάδα θέλει να καταδικάσει για τον άγριο ξυλοδαρμό ενός Έλληνα στην Κώ) έκανε έφεση για να αφεθεί ο δράστης ελεύθερος.
To δημοτικό διαμέρισμα Fasta του Δήμου Στοκχόλμης, αποφάσισε να στείλει τον Σάκη στον σπίτι του, παρά τις ρητές αντίθετες αποφάσεις των γιατρών τόσο του Πανεπιστημιακού νοσοκομείου Karolinska αλλά και του νοσοκομείου Dandery.
To νοσοκομείο χρονίων νόσων-Utterns Sjukhem, όπου ο Σάκης βρίσκεται κατάκοιτος τώρα, είναι επίσης ενάντια στην απόφαση του δημοτικού διαμερίσματος Farsta. Πιθανή μεταφορά του Σάκη απο το νοσοκομείο χρονίων νόσων στο σπίτι του, συνεπάγεται άμεσο κίνδυνο για την ζωή του. ( o Σάκης εκτός από τους φίλους του και τον αδερφό του που πρόσφατα μετακόμισε στην Σουηδία από την Ελλάδα, δεν έχει κανέναν άλλον να τον προσέχει και χρειάζεται επιστημονική φροντίδα 24 ώρες το εικοστετράωρο)
Ενάντια στην απαράδεκτη απόφαση έχει ασκηθεί έφεση και η απόφαση για την τύχη του Σάκη βρίσκεται στα χέρια του διοικητικού δικαστηρίου (νομού) (δικαστήριο στο οποίο προσβάλλονται αποφάσεις της δημόσιας διοίκησης σε πρώτο βαθμό).
Διαμαρτυρόμαστε έντονα για αυτήν την μεταχείριση του θύματος Σάκη και απαιτούμε να του δοθεί επιστημονική ιατρική φροντίδα και να αποδοθεί δικαιoσύνη και ο δράστης να τιμωρηθεί σύμφωνα με τον νόμο!»

Σαν πρώτο βήμα θα πρέπει όλοι να υπογράψουμε στην λίστα που υπάρχει γιαυτόν τον σκοπό στο διαδύκτιο.

http://www.namninsamling.se/index.php?sida=2&nid=1257
Για όσους δεν ξέρουν σουηδικά, γράψτε το όνομα σας στο κενό που υπάρχει κάτω από την λέξη «Namn» (κάτω από την φώτο της κοπέλας) και πατήστε το «skriv under». Να γράφεται και την χώρα διαμονής σας με ένα κόμμα δίπλα στο όνομα. Για να δείτε την λίστα των υπογραφών πατήστε στα αριστερά το «Namn» και πατήστε το «Forum» αν θέλετε να αφήσετε και κάποιο σχόλιο. Σχόλια μπορείτε να άφησετε και στο blog, αν και είναι στα Σουηδικά.

Υπάρχει και το animated banner, που μπορείτε να βάλετε στην σελίδα σας όσοι θέλετε με link στο blog του Σάκη, που σύντομα πιστεύω να ανέβει κείμενο στα Αγγλικά και στα Ελληνικά.

Οι εξελίξεις τρέχουν αυτή την στιγμή. Θα επανέλθω με νεότερα και με τυχόν e-mail των Σουηδικών αρμόδιων υπηρεσιών.

Σας παρακαλώ βοηθήστε όλοι σας με όποιο τρόπο μπορείτε!
Πρέπει να σώσουμε τον Σάκη!

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2007

Δεν θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό άτομο.
Δεν θεωρώ καν ότι είμαι κάτι το special ή ότι κάποιος μπορεί να ξεχώριζε εμένα μέσα από ένα πλήθος άλλων ατόμων.
Περίεργο θα πεις, αλλά το θεωρώ λογικό μιας και τα παραπάνω πηγάζουν από τον συνδιασμό χαμηλής αυτοπεποίθησης και απαισιοδοξίας που με διέπουν (είμαι σίγουρη ότι χρησιμοποίησα τουλάχιστον μία από αυτές τις λέξεις λάθος... oops! και άλλο κρούσμα χαμηλοαυτοπεποίθησης!)

Στο να αναπτυχθούν αυτά τα συναισθήματα βοήθησε κιόλας το ότι έψαχνα πτυχιακή από τον Μάιο και δεν έβρισκα.
Εντάξει, κακά τα ψέματα, ευκαιρίες υπήρχαν και θέματα πτυχιακών, αλλά εγώ ήμουν επιλεκτική. Ήθελα να αφορά ένα συγκεκριμένο μέρος του μεταπτυχιακού μου και επίσης να είναι σε κάποια εταιρία (ναι, δεν έμπλεξα τις λέξεις "πτυχιακή" και "πρακτική", ακόμα για πτυχιακή μιλάω).
Σκέφτηκα να το κάνω σε εταιρία γιατί εκτός βέβαια ότι πληρώνεσαι (ας μην είμαστε υπεράνω), το κυριότερο ήταν ότι θα είχα κάτι να γράψω στο "'work experience" section του βιογραφικού (γιατί όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ μου, είναι άδειο), αλλά επίσης υπάρχει η δυνατότητα βεβαίως να σε κρατήσουν μετά, αλλά και στο κάτω-κάτω της γραφής, αποκτάς και άλλη εμπειρία όταν δουλεύεις σε εταιρία από το να κάνεις την πτυχιακή σου μέσα στην σχολή.

...

Οι μέρες που λες περνούσαν και δεν λάμβανα καμία απάντηση από τις εταιρίες στις οποίες είχα κάνει αίτηση. Δεν είναι ότι λάμβανα αρνητικές, απλά δεν λάμβανα καμία απολύτως απάντηση (εντάξει, μου είχε στείλει μια κάτι πτυχιακές σχετικές με το master μου, αλλά δεν με ενδιέφεραν δυστυχώς - ή ευτυχώς όπως αποδείχτηκε-).
Το να μην σου απαντούν είναι τελείως βλακεία για τον λόγο του ότι δεν ξέρεις αν σε απέρριψαν ή αν επεξεργάζονται την αίτησή σου (συμφοιτητής έλαβε απάντηση από εταιρία μετά την πάροδο... τριών μηνών!!! για κάτσε ρε φίλε...). Μεγάλο πρόβλημα από ό,τι καταβαίνεις, καθώς δεν ξέρεις αν θα πρέπει να συνεχίσεις να στέλεις email με αιτήσεις, να περιμένεις να σου απαντήσουν ή πηδήξεις από τον 9ο (λέμε τώρα :D )...
Έφτασε που λες Οκτώβρης και βρισκόμουν χωρίς πτυχιακή. Είχα αρχίσει και στεναχωριόμουν πολύ εννοείται, γιατί σε κάτι τέτοιες φάσεις σε πιάνει το "ρε γμτ... μήπως είμαι άχρηστο?". Στην απελπισία μου (κυριολεκτικά), έστειλα email στον co-ordinator του προγράμματος λέγοντάς του τι περίπου με ενδιαφέρει να κάνω και αν υπάρχει κάποιος καθηγητής που θα τον ενδιέφερε να με αναλάβει. Κλείσαμε ένα meeting οπότε και εγώ με μισή καρδιά βέβαια (επειδή δεν είχα βρει κάποια εταιρία και πήγα στην σχολή την οποία είχα απορρίψει στην αρχή) περίμενα να περάσουν οι ημέρες για αυτήν την συνάντηση, μπας και κλείσω με το θέμα της πτυχιακής και ηρεμήσω και εγώ λιγάκι το κακόμοιρο.

Ώσπου μια ωραία πρωία στην δουλειά είδα μια αναπάντητη στο κινητό μου. "Ε, η μαμά μου θα είναι πάλι" σκέφτηκα και πάτησα βαριεστημένα να δω ποιος με είχε πάρει. Πάγωσα όταν είδα το αποθηκευμένο νούμερο και τριπλοτσέκαρα για το αν όντως με είχε πάρει τηλέφωνο αυτός ή αν καταλάθος είχα πατήσει κάτι άλλο και είχε βγει το νούμερό του.
Με χέρια που έτρεμαν και καρδιά που είχε πιάσει τα 0-100 σε 1 nanosec, σκεφτόμουν: "Αποκλείεται να με πήρε τηλ. Κάτσε να το δούμε πάλι σιγά-σιγά... Μενού... Μητρώο κλήσεων... Αναπάντητες κλήσεις... σκατά! το όνομά του είναι πρώτο! τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? να πάρω τηλ? και αν έχασα την ευκαιρία μου? ΑΙΑΙΑΙ!!!".
Αφού το παραπάνω έγινε κάμποσες φορές, πήγα στην κουζίνα στην δουλειά και πήρα τηλέφωνο.
"Γειά σας, μόλις είδα μια αναπάντητη από το νούμερό σας..."
"Καλησπέρα Nenyaki, ονομάζομαι Lalalalala Lalalalalisson και σας τηλεφωνώ από την Ericsson σχετικά με μία αίτηση που είχατε κάνει περίπου έναν μήνα πριν..."
Μου κόπηκαν τα πόδια. Κλείσαμε συνέντευξη για μερικές ημέρες μετά.

...

Η περιβόητη ημέρα έφτασε. Πήρα μίνι-άδεια από την δουλειά και ξεκίνησα για την συνέντευξη. Δεν μπορώ να πω, στο κτίριο της Ericsson δεν μπαίνεις ούτε με σφαίρες. Στην υποδοχή δήλωσα ποιον θέλω να συναντήσω και το υπέγραψα κιόλας. Μετά από αυτό, ειδοποίησαν τον τυπά και ήρθε και με πήρε. Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι όση ώρα κυκλοφορούσα στο κτήριο, κουβαλούσα μαζί μου ένα ταμπελάκι που έγραφε το όνομά μου και ότι... συνοδεύομαι! Ένοιωσα για λίγο σαν τα παιδάκια που τα στέλνει η μαμά τους να ταξιδέψουν με το αεροπλάνο μόνα :)
Η συνέντευξη που λες κράτησε 1+1/2 ώρα. Ο τυπάς ειλικρινά μου έβγαλε το λάδι στις ερωτήσεις. Στο τέλος μου είπε ότι η συνέντευξή μου ήταν πολύ καλή και ότι θα με ενημέρωνε την ίδια ημέρα ή την επόμενη για τα αποτελέσματα, καθώς ήμουν από τους τελευταίους που πήραν συνέντευξη. Εγώ από την μεριά μου ευχήθηκα να άξιζε τον κόπο η όλη ανάκριση...

...

Γύρισα στο γραφείο και σκεφτόμουν στον δρόμο όλα τα 'χαζά' που είχα πετάξει στην συνέντευξη, μαλώνοντάς με που έλεγα ό,τι πραγματικά σκεφτόμουν και όχι πράγματα τα οποία θα ήθελε να ακούσει ένας που σου παίρνει συνέντευξη. Δεν είχα ετοιμάσει και καμία απάντηση ούτε καν στις ερωτήσεις που ξέρεις ότι "πέφτουν" πάντα, γιατί ήξερα ότι θα κολλούσα άσχημα προσπαθώντας να θυμηθώ το τι είπα προετοιμάσει. Άρα είπα θα πάω και θα λέω ό,τι μου έρθει, εύχοντας να εκτιμήσει την ειλικρίνειά μου (!!!).
Ένα παράδειγμα είναι ότι στην κλασσική ερώτηση "πες μου μερικά αρνητικά σου" του απάντησα ότι δυστυχώς δεν μπορώ να αρνηθώ το Ελληνικό μου DNA και ότι κάνω τα περισσότερα πράγματα την τελευταία στιγμή. Η χαζή αντί να το σταματήσω εκεί (μιλάω και πολύ η άτιμη) του είπα ότι μπορεί αν έχω ένα deadline σε 2 μήνες, τον πρώτο μήνα να μην κάνω -περίπου- τίποτα, αλλά να τσακιστώ και να κάνω τα πάντα τον επόμενο και να έχω τα πάντα έτοιμα στο deadline.

Στην δουλειά μετά από αυτό δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ καθόλου. Είχα το κινητό ανάμεσα στο πληκτρολόγιο και την οθόνη και το κοιτούσα ανά 2 secs. Σκεφτόμουν κιόλας ότι για να το πάθω το καρδιακό και να φάω το τρελό το ξενύχτι, ο τυπάς θα με έπαιρνε την επόμενη για να με ενημερώσει. Εκτός αυτού, είχα πλέον θυμηθεί τα πάντα που είχα πει στην συνέντευξη και ήμουν πλέον σίγουρη ότι δεν είχα ελπίδα καμία να με πάρουν με όσα είχα πει (κάτι για απαισιοδοξία λέγαμε πριν ε? ;) ).
Οι ώρες πέρασαν που λες τίγκα βασανιστικά και εκεί που είχα χαζοξεχαστεί, ακούω ένα 'τιτ!'. Το βλέμμα καρφώθηκε στο κινητό. "Jesus Christ! Με παίρνει τηλέφωνο! τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? τι να κάνω? ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΡΕ ΓΙΔΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!"
Τσακίστηκα τρέχοντας στην κουζίνα και απάντησα το τηλέφωνο προσπαθώντας για άλλη μια φορά να το παίξω άνετη.
"Καλησπέρα Nenyaki" ακούω από την άλλη μεριά της γραμμής
Ωχ... ας πάρουμε αναπνοές... φου... φου... φου...
"βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση..."
ωχ! ΩΧ! ΕΡΧΕΤΑΙ, ΚΡΑΤΗΣΟΥ!
"...να σου ανακοινώσω ότι..."
Ωχ Παναΐαμ!! ΩΧ! ΩΧ!!!
"...πήρες την θέση. Συγχαρητήρια."
...Ε?!?!??! ΤΙ?!?!?!?

Πρέπει να έκανα μια παύση εκείνη την στιγμή προσπαθώντας να καταλάβω αν όντως είπε αυτό ή αν αυτό ήθελα να ακούσω και δεν το είπε πραγματικά. Αλλά είπε συγχαρητήρια στο τέλος, δεν είπε? είπε... είπε συγχαρητήρια... ναι, το είπε... δεν το είπε?

Δεν ήξερα τι να του πω. Όταν λαμβάνεις τέτοια νέα με email, τα διαβάζεις, ουρλιάζεις με την ησυχία σου, παίρνεις τηλέφωνο τους γονείς, θειάδες, παπούδες, μπατζανάκηδες, και όταν ξεπεράσεις το πρώτο σοκ, τότε στέλνεις ένα σοβαρό απαντητικό email του τύπου "Αγαπητέ κύριε lalala, σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου δίνετε και εύχομαι να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας... και μπλα μπλα μπλα".
Όταν τον έχεις τον μέλλοντα εργοδότη στο τηλέφωνο, τι κάνεις?

"Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω... Ευχαριστώ πολύ πραγματικά..." αυτό πρέπει να ήταν το μοναδικό πράγμα που κατάφερα να πω ολοκληρωμένο. Μετά σκέφτηκα "κοριτσάκι αφού δεν το έχεις, τότε καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς" και σταμάτησα για να ακούσω τι είχε να μου πει, από το να αρχίσω να χασκογελάω οσάν την μπάμια.

Όταν κλείσαμε άρχισα να κλαίω. Ο G. που μπήκε τυχαία τότε στην κουζίνα, τρόμαξε και με ρώτησε τι έγινε.
"G. I'm so happy that I feel like screaming" του είπα.
"You can do that while running on the corridor among the offices" μου απάντησε.
Μην μου βάζεις ιδέες...

...

Την Δευτέρα υπέγραψα το συμβόλαιο και αύριο ξεκινάω. H δουλειά στην Yahoo! θα αλλάξει σε part-time προς το παρρόν και εγώ δεν θα έχω ζωή για ένα εξάμηνο.
Δεν με νοιάζει όμως. Ευκαιρίες τέτοιες δεν παρουσιάζονται κάθε μέρα στον δρόμο σου.
Φοβάμαι όμως λιγάκι... Θέλω να βγάλω τον καλύτερό μου εαυτό και στις 2 εταιρίες και μακάρι να βρω την δύναμη να το κάνω. Μακάρι αυτό το διπλό-ποδαρικό στην επαγγελματική μου καριέρα να είναι 'γουρλίδικο' (χε, άκου λέξη). Μακάρι να συνεχίσω έτσι και στο μέλλον. Μακάρι να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα... Μακάρι...


Επεξήγηση στο προηγούμενο ποστ:
Αυτό το φυτάκι το αγόρασα αρχές Σεπτεμβρίου. Το διάλεξα στην τύχη (δεν έχω ιδέα από φυτά) μεταξύ καμιά 30αριά άλλων επειδή ήταν μικρό, με λίγα φυλλαράκια και ήθελα να το βλέπω να μεγαλώνει μαζί μου μέρα με την ημέρα - très romantique, έτσι? - Μου άρεσε καλύτερα όμως να έκανα έτσι από το να έπαιρνα ένα που ήταν 'μεγαλωμένο' ήδη.
Όταν γύρισα σπίτι, googlαρα το όνομά του και τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πρόκειται για το φυτό 'παχίρα' (pachira aquatica) το οποίο ονομάζεται αλλιώς και "money-tree". Σύμφωνα με το Feng-shui δε, θεωρείται ότι φέρνει τύχη και χρήματα στο σπίτι όπου φιλοξενείται...
...Λες; :)

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2007

...Λες;

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

...που λέει και ένας φίλος...

Να και μια ιστορία που δεν ήξερες.

Τον Ιούνιο που λες πήγα σε μία συνέντευξη για summer student job. Βέβαια, ενώ με ενδιέφερε η θέση πολύ, εντούτις (τσσσ!) πήγα εκεί σίγουρη ότι αποκλείται να με έπαιρναν, όχι διότι δεν είχα τα προσόντα, αλλά επειδή μία βδομάδα μετά την συνέντευξη έφευγα 2 μήνες Ελλάδα για διακοπές και όταν επέστρεφα ξεκινούσα την πτυχιακή μου (καθόλου χρόνος οπότε για δουλειά). Πήγα όμως για 'την εμπειρία' που λένε μιας και ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν είχα πάει σε συνέντευξη.
Ο τυπάς όμως εκεί με συμπάθησε από ότι φαίνεται (και εμένα και το βιογραφικό μου :P ) και μερικές ημέρες αργότερα μου είπε ότι με πήραν στην δουλειά (yay!). Μου βρήκε λύση κιόλας στο πρόβλημά μου (---> σσ. ότι ήθελα να κάνω 2 μήνες διακοπές) και μου είπε ότι μπορούσα να πάω τέλη Αυγούστου για να δουλέψω part-time μέχρι τον Δεκέμβριο.
Δεν με χάλασε καθόλου που λες εννοείται, ίσα ίσα θα είχα και κάτι να γράψω στο 'work experience' section του βιογραφικού.
Οι μέρες και οι νύχτες πέρασαν γρήγορα και όταν έφτασαν τέλη Αυγούστου, επικοινωνώ με τον τυπά για να δω πότε ξεκινάω και αυτός δεν απαντάει. Περιμένω λίγες βδομάδες, επικοινωνώ πάλι και τίποτα. Έφαγα σωστό κανόνι. Κάπου εκεί αρχίζει η στεναχώρια, γιατί όσο να'ναι είχα ενθουσιαστεί και εγώ το καημένο, (το είχα πει και σε κάτι φιλαράκια ότι με είχαν πάρει και θα γινόμουν ρόμπα αν τελικά δεν με πήγαινα) και άλλα τέτοια.
Πέρασαν κάτι βδομάδες και ο τυπάς φάνηκε με ένα email του τύπου "είμαι πολύ busy, θα σου απαντήσω σύντομα" αλλά και εκεί έφαγα ένα κανονάκι γιατί δεν φάνηκε μετά από αρκετές ημέρες.
Πάνω λοιπόν που είχα ξεγράψει την δουλειά και ετοιμαζόμουν να βάλω γκαζάκια στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας για ψυχική οδύνη, σκάει mailάκι την Παρασκευή το βράδυ "γειά, μπορείς να ξεκινήσεις την Δευτέρα 24 του μήνα?". Αν μπορώ λέει?!?!?!?! ΙΙΙΙΧΑΑΑΑ!!!
Χαρές και πανηγύρια που λες Παρασκευιάτικα, και το party βγήκε ακόμα πιο ωραίο γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο: γιατί εκεί που ήταν όλα μαύρα, ξαφνικά έγινε το μπαμ! και όλα τέλεια!
Χθες ξεκίνησα (για την πρώτη μέρα στην δουλειά θα τα πούμε άλλη μέρα) και αντί για part-time θα το κανω full-time και ήδη έκανα τα 2 πρώτα μου 8άωρα.

Και τώρα θα μου πεις, γιατί στα γράφω όλα αυτά...
γιατί ρε γμτ, θέλω να πω ότι (επιτρέπονται τα bold μεγάλα γραμματάκια?)...


Σήμερα υπέγραψα συμβόλαιο στην Yahoo! Σουηδίας για έναν χρόνο!!!

ΝΑΙ!!!
ΝΑΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!
ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!


Και επειδή θα ρωτήσεις, η θέση είναι Quality Assurance Tester (εμ, τι το κάνουμε το master? ;) ) και με τον πρώτο μισθό αγοράζω MacBook PRO και μου μένουν και ρέστα για το ενοίκιο εδώ! (χα! κάτσε και υπολόγισε ;) ).

Και εις ανώτερα τώρα...

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2007

8 ώρες...

I love you guys

Ένα ποστ χωρίς ιδιαίτερο νόημα, έτσι απλά επειδή αισθάνομαι περίεργα.
Ωραία περίεργα, μετά άπο πάρα πολλές ημέρες.

Αν υπήρχε μια φράση που να ακούγεται λιγότερο γελοία και μελό από το "είμαι ευτυχισμένη" θα χρησιμοποιούσα αυτήν τώρα.

Έλαβα ένα email που περίμενα εδώ και 5 βδομάδες με ένα πολύ μεγάλο νέο...
Έκανα το party για τα γεννέθλιά μου μαζί με την Ν. και τον M...
Είδα όλους τους καλούς μου φίλους και πάλι μαζεμένους μετά από καιρό...
Μου έφεραν δώρα ακόμα και άτομα που λέμε ένα 'γειά'...
Ίσως πάλι, λίγο πιό βαθιά μέσα να είδα ποιοι είναι οι καλοί μου φίλοι και ποιοι όχι...
Είδα τι άλλαξε από πέρυσι...
Νομίζω ότι βρήκα μια φίλη...
Πέρασα αυτήν την ημέρα με κάποιον που αγαπάω και έχω περάσει πολλά γεννέθλια μακριά του...
Είδα ότι μερικά άτομα δεν είναι τόσο κακά όσο φαίνονται...
Ένοιωσα υπεράνω αγνοώντας άτομα που προσπάθησαν να με στεναχωρήσουν ακόμα και σε μία ημέρα όπου είμαι το 'τιμώμενο πρόσωπο' (φίλος σου λέει μετά...)
Και άλλα...

Και όλα αυτά μέσα σε 8 ώρες.

Δεν θέλω να κοιμηθώ απόψε...

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007

Κοίτα μαμά! Μεγάλωσα!

Δεν είναι κρίμα να περνάει τόσο γρήγορα η ημέρα των γεννεθλίων σου; :(
2η χρονιά χωρίς blackforest τούρτα, αλλά πρώτη φορά που φτιάχνω την τούρτα εγώ για εμένα. Το Nenyaki και ο dtsomp ένωσαν το ταλέντο τους και το αποτέλεσμα φαίνεται στην φωτογραφία :)

cheesecake με μαρμελάδα μαύρων και κόκκινων μούρων

Η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκαμε στο supermarket κανένα από τα υλικά που θέλαμε (βασικά, το μόνο που βρήκαμε και ήταν σύμφωνο με την αρχική συνταγή ήταν το... τυρί Philadelphia :D ) οπότε χρειάστηκε να κάνουμε διάφορες πατέντες (ε, βοήθησε σε αυτό η μαμά από το τηλέφωνο). Αφού αντικαταστήσαμε όλα τα υλικά με άλλα και εκεί που νομίζαμε ότι φτιάξαμε κάτι που απλά έμοιαζε με cheesecake αλλά είχε γεύση αγγινάρας... surprise-surprise! Το φτιάξαμε νοστιμότατο!!!
νιαμ νιαμ!

(την Παρασκευή έχω το παρτάκι μου! λες να φτιάξουμε άλλο ένα τώρα που το πετύχαμε? :) ).

...και του χρόνου! :)

Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2007

Καθώς τα γεννεθλιάκια μου πλησιάζουν (στις 17/9) είπα να με κακομάθω...



πρόσοψη


πίσω όψη

Σήμερα λοιπόν παρέλαβα το νέο iPod nano 3G (Product) Red!


H παραγγελία έγινε το απόγευμα της Παρασκευής από το Σουηδικό applestore, την Κυριακή με ενημέρωσαν ότι το έστειλαν και από σήμερα το μεσημέρι το έχω στα χέρια μου... η καλύτερα στο ένα μου χέρι... ή και στο μισό!
είναι μικρό... μικρό... μ ι κ ρ ό !

Το χέρι είναι μια προσφορά του dtsomp :D

Εννοείται πως είναι personalised, έτσι; ;) (και δεν καθυστέρησε ούτε μία ημέρα παραπάνω)



Συγκρίσεις:
Με το iPod shuffle του dtsomp





Με μία κάρτα μεγέθους πιστωτικής



Πρώτες εντυπώσεις:
Θετικές και μόνο θετικές.
Η οθόνη είναι πολύ μεγάλης ευκρίνειας και παρακολουθείς άνετα κάποια ταινία ή βιντεάκι. Βέβαια δεν παρακολουθήσαμε κάτι με τις ώρες για να δούμε πως θα είναι, αλλά ενθουσιαστήκαμε με το επεισόδιο του IT-crowd που παρακολουθήσαμε.

Το coverflow έτρεχε άνετα, αλλά δεν έχω φορτώσει ακόμα όλους τους δίσκους που έχω στο iTunes.
Περισσότερα θα ακολουθήσουν στο review-βιντεάκι που θα φτιάξουμε για το Ougk σε μερικές ημέρες που θα τελειώσουμε με το usability testing :D

Tο μόνο αρνητικό που μπορώ να βρω είναι η πίσω όψη του.



Δεν λέω, πολύ μουράτο, σκέτος καθρέφτης, αλλά άραγε πόσο καιρό θα αντέξει έτσι γυαλιστερή-γυαλιστερή;

Περισσότερα στο Ougk vidcast σε λίγες μέρες.
Stay tuned!

ΥΓ1. Όλες οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες με την φωτογραφική του dtsomp (thanks honey :D)
ΥΓ2. Υπήρχε κάποιο λάθος με την εμφάνιση των φωτογραφιών, ελπίζω τώρα να είναι όλα οκ.

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Ας μιλήσουμε και για κάτι άλλο εκτός από τον καιρό ;)

Εισαγωγή:
Εδώ και πολύ καιρό σκέφτομαι να ξεκινήσω αυτήν την σειρά ποστ με τίτλο "Ξεχασμένες pics στο pc μου". Η ιδέα ήρθε όταν είδα ότι έχω πάρα πολλές φωτογραφίες οι οποίες μπορούν να συνοδευτούν από μια μικρή ιστορία, trivia ή κάποιο σχολιάκι, αλλά ποτέ δεν το έκανα γιατί ποτέ δεν βρισκόταν ο χρόνος. Για παράδειγμα, ήθελα να κάνω ένα τεράστιο ποστ για το ταξίδι μου στην Ρωσία ή στην Κοπενχάγη κτλ κτλ, αλλά ποτέ δεν βρήκα τον χρόνο (ξέρεις επίσης ότι όταν αφήσεις κάτι που είναι "φρέσκο" για αργότερα, μετά δεν το κάνεις καθόλου). Σκέφτηκα όμως ότι αν κάνω πολλά μικρά, τότε και θα ενημερώνω το blog μου συχνότερα και δεν θα χάνω και τόσο πολύ χρόνο ποστάροντας :)

Και μιας και είπαμε Ρωσία και είναι και μεσημεράκι... Ας μιλήσουμε για φαγητό :)

picture taken by D.R. (muito obrigada bela!)

Σύντομη ιστορία:
Η τελευταία φωτογραφία τραβήχτηκε σε φαστφουντάδικο στην Μόσχα. Ρώσικο βέβαια, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ελληνικό. Εκτός από τα σουβλακοειδή στο μενού του, μετά την παραγγελία περιμέναμε 30-40 λεπτά στο μαγαζί για να μας τα φέρουν. Το αποτέλεσμα ήταν να σηκωθούμε και να φύγουμε νυστικές, τρέχοντας να προλάβουμε την παράσταση του μπαλέτου Μπολσόι στο ομώνυμο θέατρο, πριν αρχίσει και μας κλείσουν απέξω. Τελικά φάγαμε μετά την παράσταση, που αλλού? στα McDonald's.

---

Δεν είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα με το φαγητό η αλήθεια είναι. Βέβαια βοηθάει αν το μενού έχει εικονίτσες γιατί δείχνεις και ξεμπερδεύεις, αλλά και με λίγο 'αγκού' γλώσσα έκανες μια χαρά συννενόηση. Οι Ρώσοι δεν μιλούν καλά αγγλικά, αλλά είναι υπεραρκετά για να συννενοηθείς στα εστιατόρια. Σαν τι αγγλικά να θέλεις κιόλας για να κάνεις μια παραγγελία?

"This, beef?"
"No, pork"
"Ok, me this"
"One?"
"yes, one"
"ok"

Μόλις ακούς για ταξίδια σε μέρη που δεν μιλούν καλά αγγλικά ή και δεν μιλούν καθόλου κάτι σε πιάνει. Σκέφτεσαι "πως θα τρώω?" "τι θα κάνω αν χαθώ?" "Πως θα διαβάζω τις πινακίδες αν δεν είναι στα αγγλικά?" και άλλα τέτοια. Σκέφτηκε κανείς ότι κάποιος που θέλει να επισκεφτεί την Ελλάδα σκέφτεται ακριβώς το ίδιο? ;) Ούτε καν λατινικούς χαρακτήρες δεν χρησιμοποιούμε στην γλώσσα μας :)
Και όμως, όλο και κάποια συννενόηση θα κάνεις με οποιονδήποτε. Μια λέξη αγγλικά, μια ζωγραφιά λίγο 'ουγκ' και λίγο body language, όλα βοηθούν.

Θα πήγαινα στην Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη και πάλι, παρά τα 1.000 ευρώ της εκδρομής, την αυπνία και την ταλαιπωρία (το κάναμε road trip από Σουηδία μέσω Φινλανδίας, όχι με αεροπλάνα και τέτοια πράγματα :) ). Δεν θα έμενα εκεί ποτέ μου βέβαια.

Περισσότερες ιστορίες σύντομα :)

*Οι λέξεις 'pics' και 'pc' χρησιμοποιήθηκαν για να μην βγει τεράστιος ο τίτλος. Φαντάσου πως δείχνει ο εναλλακτικός "Ξεχασμένες φωτογραφίες στον υπολογιστή μου" και μετά ο σύντομος τίτλος του ποστ. Σκέτος σιδηρόδρομος...
**τελικά είναι παραγγέλλοντας ή παραγγέλνοντας? ιδού η απορία...

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007

Κατ'αρχάς επειδή έκανα 2 ποστ μέσα στην ίδια βδομάδα και κατά δεύτερον για την θερμοκρασία που έχουμε αυτήν την στιγμή εδώ...



4 βαθμοί Κελσίου...

Μάλλον θα κατεβάσω τα χειμωνιάτικα...

Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Και να που είπα την χειρότερη ευχή που έχει επινοήσει ποτέ άνθρωπος :)

Αλλά εσύ τι θα έλεγες αν έβλεπες το παρακάτω;

Πρωί

Βράδυ

Εντωμεταξύ, γουστάρω πολύ που σε αυτήν την χώρα αρκετές φορές η θερμοκρασία το πρωί είναι ίδια με την θερμοκρασία το βράδυ!

Και μία άσχετη παρενθεσούλα εδώ:
Την ευχή "Καλό χειμώνα" άκουσα να την λέει μία κυρία στο πλοίο γυρίζοντας από Σκιάθο.
Και τώρα θα ρωτήσεις ποιο ήταν το άκυρο της υπόθεσης...
Ότι ήταν... 23 Ιουλίου!!!
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!
Μη μου το καλοκαίρι ...τάρανδε!

Τώρα πες "Καλό χειμώνα" θείοοοοοο...

(ναι καλά κατάλαβες... μας βάρεσε η συννεφιά στο κεφάλι...)

Φιλάκιαααα...

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2007


Γυρίσαμε, γυρίσαμε...

Πως πέρασαν οι διακοπές, ούτε που το κατάλαβα...
μαύρισα λιγάκι, έκοψα κι άλλο το μαλλί, έφαγα πολύ φαγητάκι μαμάς (αλλά και σουβλάκια εννοείται :P) ανανεώθηκα αρκετά, θα τον βγάλω τον χειμώνα όπως φαίνεται :)

χαζογεννεθλιάκια είχα κιόλας προχθές... έκλεισα ένα χρονάκι εδώ (να τα εκατοστήσω!).

Θα τα λέμε πιο συχνά τώρα...
φιλάκια!

(και μην ακούσω κανέναν να λέει καλό χειμώνα...)

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2007

...Σημεία ζωής!

Nιαμ νιαμ νιαμ νιαμ νιαμ νιαμ νιααααααααααααααμ!

Καλή μου Κλεό,
από τότε που ήρθα (εδώ και 2 βδομάδες), έχω πλακώσει σουβλάκια (σουβλάκι καλαμάκι! :D :P ) τα οποία φτάνουν 8 τον αριθμό εώς σήμερα (είναι τα μικρά βρε, τα "Αθηναϊκά"!).
Και συνεχίζωωωωωωωω!!! (δεν έχω ζυγαριά στην Σουηδία, οπότε μπορώ να φάω ό,τι θέλω και να μην ζυγιστώ κιόλας στο τέλος! χιχιχι...)

Έχει ζέστη εδώ, καλά μου έλεγαν.
Κατέβηκα και εγώ το καψερό από το αεροπλάνο με ομπρέλα και μπουφανάκι στην Αθήνα και μου ήρθε ο λίβας και με το ζόρι ανέπνεα. Μου ήρθε και εμένα να κατέβω κάτω όταν είχε τον αύσωνα... που να'ξερα...!!!

Ως τώρα, δεν κάνω και τίποτα σημαντικό, μην φανταστείς...
Παλεύω να τελειώσω κάτι εργασίες που έχω αλλά που μυαλό... :(

Μετράω τις μερούλες για τις εκδρομές που θα έρθουν...
Και φυσικά, δεν θα μπορούσα να παραλείψω να κάνω έναν χάρτη με την διαδρομή :)
Και κάτι νέο: Πλέον η Αθήνα έγινε η βάση και δεν είναι πιά η Θεσσαλονίκη... Θα ανεβαίνω όμως και εκεί εννοείται...


Μέχρι να τα πούμε πάλι, φιλάκια!
Nenya

ΥΓ. Θυμήθηκα τα παλιά ξαφνικά, καθότι από τα 10mbit συνδέθηκα εδώ στα 52kbps...
Πίκρα σου λέω, πίκρα... πιιιιιιιιιιιιιιικρααααααααααααα...

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Έτσι ξαφνικά...

...Φεύγω!
Βρήκα εισιτηριάκια πριν λίγες ώρες τυχαία και πετάω στις 10 το πρωί για Αθήνα.

Θα κάνεις κάποσο καιρό να ακούσεις νέα μου, μέχρι να βρω κάποια σύνδεση κάτω...

Φιλάκια,
Nenya

PS. η τρελή, αντί να έχω επιθυμήσει κανένα σουβλάκι, κοντοσούβλι ή ξέρω και εγώ τι, έχω επιθυμήσει μία... ψαρόσουπα...

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

...Τις καλημέρες μου :)

(Το ποστάκι αυτό είναι χθεσινοβραδινό, αλλά κάπου το έφαγε η μαρμάγκα καθώς αντί για "Publish post" πάτησα "Save now" :/ ).

Κοίτα να δεις που στις 2 το βράδυ εμείς λέμε καλημέρα :)

Πάρ'τε μια ζεστή-ζεστή-μόλις-βγήκε-από-την-Νikon φωτογραφία:

(Ένα μέρος από την θέα του νέου μου σπιτακίου, με τον ήλιο να ξεπροβάλλει πίσω από το κτίριο τις Ericsson).

Και αφού ζηλεύετε να ακούτε για κρύα, πάρ'τε και την τρέχουσα θερμοκρασία:

ζήλεια! ζήλεια! :P (εεε? τιιι?)

άντε, νάνι τώρα, πριν βγει για τα καλά ο ήλιος...

ΥΓ. μισή ωρίτσα αργότερα...

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2007

καλή μου Κλεό,
δεν ξέρω τι φταίει...
Ίσως που είμαι κουρασμένη με την μετακόμιση, ίσως οι υποχρεώσεις με την σχολή που έχω αφήσει, ίσως που ο καιρός είναι χάλια...
(χιόνι έπεσε την περασμένη βδομάδα στην κεντρική Σουηδία λέει... γι'αυτό το δαγκώσαμε εδώ...).

Μερικές φορές αισθάνομαι περίεργα...
Ίσως και να με ενοχλούν και οι χιώτες που λέει και η quelmarth...
Ίσως οι τρεις μήνες να ήταν πολλοί...
Ίσως και να λείπει κάτι...

Προσπαθώ να μου δώσω κουράγιο...
Να σκέφτομαι ότι στις 22 Αυγούστου δεν θα ανέβω μόνη μου...

...

Πρώτο ποστ από το καινούριο σπίτι, να'ναι καλά η προηγούμενη κοπέλα που δεν έκοψε την σύνδεση με το ίντερνετ.
Όμορφο είναι το διαμέρισμα, θέλει δουλειά βέβαια...
Έχω μια θέα όμως, ανοίγει το μάτι σου...

Θα τα πούμε σύντομα.
Μέχρι τότε θετικές σκέψεις (άκου εκεί 35 βαθμούς στην Θεσσαλονίκη... γκρούμφ...).

Φιλάκια,
Nenya

Σάββατο 16 Ιουνίου 2007

Μετακομίζω (όχι επειδή χωρίζω...)

Όπως σας είπα και πιο πριν, μετακομίζω...

Δεν θέλω να αφήσω το σπιτάκι μου όμως :(
Το καινούριο είναι αρκετά συμπαθητικό, αλλά... δεν είναι σαν και αυτό που έχω τώρα...
Αλλά θα μου πεις, και αυτό δεν είναι σαν εκείνο...

Σύντομα θα ανεβάσω pics (όλο αυτό λέω, να δω πότε θα το κάνω) από Κοπενχάγη, η οποία παρεπιπτόντως είναι πανέμορφη) και το καθιερωμένο πριν και μετά από το νέο σπίτι.

Θα με χάσετε και λίγο μέχρι να ενεργοποιηθεί η σύνδεση ίντερνετ στο νέο διαμέρισμα, αλλά και μέχρι να τελειώσω την μετακόμιση και τα τρεξίματα... Μέσα σε αυτά, έχω να τρέχω και στο ΙΚΕΑ για νέα έπιπλα... (ας είχα ένα τουτου να τα μετέφερα με την μία... 2 λεωφορεία πρέπει να αλλάξω... :( )

Είπα ότι δεν θέλω να αλλάξω σπίτι? :(

Μέχρι να τα πούμε πάλι, φιλάκια...
Nenya

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

...Φύγαμε!!!

Διαβατήριο ...Check!
Συνάλλαγμα ...Check!
Εισιτήρια ...Check!


...Φύγαμε για Κοπενχάγη!!!

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία...



«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»
(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαΐου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ’ αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
  • ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι “για την Αμαλία”).

Παρασκευή 25 Μαΐου 2007

Και συνεχίζω με τις αναζητήσεις στο google... (το πρώτο μέρος υπάρχει εδώ)

11η Κατηγορία:
εν πιάνω γραμμή στο Star" ή αλλιώς "Θέλω να πω τον πόνο μου"
θέλω να παντρευτώ
δεν ξέρω τι να κάνω blog
αγαπάω τον καθηγητή μου
γιατι με εγκαταλειπεις
ΔΕΝ ΑΔΥΝΑΤΙΖΩ
καταταγείτε καταταγείτε μας έλεγαν
η γυναικα μου θελει να με γαμησει
πουστης ο αντρας μου

12η Κατηγορία: "Αντί για το messenger, τα έγραψα στο google"
ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
κοίτα να δεις τι βρήκα
για το ζουζουνακι μου
καιρο εχω να σου
κατι που δεν ξερατε
κάνε κάτι
μωρο αντε bye φευγω

13η Κατηγορία: "Aγωνιώ για το μέλλον"
πότε θα πάρεις πτυχίο (χαχαχα!)
προετοιμασία για το νηπιαγωγείο
πως θα μάθω αγγλικά?
πως να ονομασω το κοριτσακι μου;
μέσα σε 2 εβδομάδες ποσα κιλά χάνω
ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΩ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ?
αν

14η Κατηγορία: "Δεν είχαμε pc στο χωριό μας"
http XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
γιατί δεν μου παίζει τα emoticons?
πως κανω format μια δισκετα;
θελω να βρω και να διορθωσω ενα hotmail

15η Κατηγορία: "Μας έβαλαν έκθεση στο σχολείο και δεν ξέρω τι να γράψω"
πως μπορώ να περιγράψω το δωμάτιο μου
Είναι παλιόκαιρος σήμερα. Βρέχει και χιονίζει.
γιατι γιορτάζουμε την δευτερα του πασχα
Μαύρισμα Καλό - Κακό

16η Κατηγορία: "Με ερεθίζουν τα πάντα"
σεξι παπλωματα
κοριτσι πονηρο
Το βίτσιο της φοιτήτριας
ΜΙΝΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
παρέλαση, μίνι (ειδικά κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου είναι το πρώτο θέμα αναζήτησης)
θελω να δω τον πισινο σου
mmm videakia

17η Κατηγορία: "Που να ψάχνω στο λεξικό τώρα..."
είστε τόσο παράξενοι, translate
kala na pernas svenska
kabala sta ellhnika
what does the word gatoula mean

18η Κατηγορία: "...Αλλά και που να ψάχνω γενικά"
alexandra pou eisai
Σαντορίνη Χρήστος
"εχεις σχεση;"
γυναικες απο kabala

19η Κατηγορία: "Ξύπνησα στραβά"
ονειροκρίτης σκατά

20η Κατηγορία: "Άσχετα"
αϋπνίες και Στοκχόλμη, θέλω (έχω και απ'τα δύο, θες?)
rock αίτηση
παμε κοκκινου
came ο πήτερ πάν (huh?)
Daphne's phd σουβλάκια
Θα μου λείψεις σταγόνα
ευκολη σεξουαλικη ηθικη του αντρα
βασίλη σου γράφω σήμερα δεκεμβρίου
φωτογραφιες με τζουρες


Τέλος, οι κορυφαίες και καθημερινές αναζητήσεις στο google που οδηγούν στο blog μου εδώ και 1 χρόνο περίπου είναι: σοφά λόγια (ευχαριστώ παιδιά, τιμή μου) Ευχές για γεννέθλια (κάποιος βαριέται να σκεφτεί μόνος του) και Φεύγω για Ντουμπάϊ (τι θα μου φέεερεειιιιις?)


φιλάκια :)
Nenya

Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Μελαγχολίες...


Ο Ιούλιος είναι πολύ μακριά...

Τετάρτη 23 Μαΐου 2007

Καθημερινή πλέον συνήθεια είναι μια επισκεψούλα στο extreme tracking για να δω τι έψαξε ο κόσμος στο Google και κατέληξε στο blog μου. Τα copy-paste μεταξύ εμού και του dtsomp δίνουν και παίρνουν κάθε μέρα και το γέλιο ρέει άφθονο. Μετά από προτροπή του (μου το λέει κάθε μέρα τους τελευταίους 6 μήνες), σας παρουσιάζω μερικά από τα καλύτερα Search Engine Queries:
(τις κατηγορίες τις εμπνεύστηκα από εδώ, thanks honey ;) )

1η Κατηγορία: "Εσείς ρωτάτε, ο Dr.Googlis (δεν) σας απαντά"
Τι διαμερισμα να αγορασω
πως να κανω ενα surprise
πως να κάνω εξορκισμό
πως θα γινω αρχιτεκτων;
Πώς να εκπαιδεύσω το σκύλο μου;
ΠΟΣΑ ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ? (εδώ κολλάει και ένα "Ε? Ε?!")
πως να κανω παρτυ
που να κανω το παρτυ μου
ειμαι κοντη?
Γιατί να κάνω check-up;
(τρελαίνομαι όταν βάζουν και ερωτηματικά! τρελαίνομαι λέω!!!)

2η Κατηγορία: "Θέλω να ταξιδέψω τώρα!"
ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΣΤΗΝ ΣΚΟΠΕΛΟ? (ΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!)
που στο καλο να μεινω στην σαντορινη (διακρίνω μια απελπισία...?)
μπορω να πεταξω με παλιο διαβατηριο?
φηρα τΩΡΑ (τΩΡΑ σου λέω!!!)

3η Κατηγορία: "Ζητούνται συνταγές"
Πώς να φτιάξω ενα τραγούδι;
βρασιμο αυγου

4η Κατηγορία: "Βαριέμαι να γράφω"
ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ...

5η Κατηγορία: "Ουγκ!"
γουτσου γουτσου
ΕΕΕΕΕΕΕ
λλλλλλλλλλλλλ
"Εϊ"
xmxmxmxmmx
χαχό
ΕΕΕΕΕΕΕ
τζιτζι

6η Κατηγορία: "Τρομακτικά"
Αν καθε φορα που σε σκεφτομουν επεφτε
φωτογραφιες απο παιδακια
ρουχα μυριζουν (και εδώ θυμήθηκα το κλασσικό "αν μυρίζουν τα πόδια σου και τρέχει η μύτη σου, γύρνα ανάποδα")

7η Κατηγορία: "Απωθημένα"
Θέλω να γίνω εργοδότης
Θέλω να ακούσω τα τραγούδια της Eurovision 2006
Θέλω να ακούσω ολόκληρα τραγούδια
ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΗΣΩ

8η Κατηγορία: "Βαριέμαι να ανοίξω την εγκυκλοπαίδεια"
τι παραγει η σουηδια
τι εχει πρωτευουσα (μα ποιος ψάχνει για κάτι τέτοιο στο google?! αν είναι δυνατόν!)
ΗΧΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΙ

9η Κατηγορία: "Ζητώ συμβουλές για διακόσμιση εσωτερικών χώρων"
πως να βάψω το δωμάτιό μου
πως να βαψω το σπιτι
πως να βαψω το γραφειο μου
πως να βάψω το μπάνιο μου?
πως να βαψω τη κουζινα μου
αλλά και...
τι χρώμα να βάψω το δωμάτιο μου
τι χρωμα να βαψω το σπιτι
Τι χρώμα να βάψω την κουζίνα

10η Κατηγορία: "Μην ανησυχείτε παιδιά, σας βρήκα λύση"
βαφω δωματια


Επειδή το ποστ βγήκε λίγο σεντόνι, θα ποστάρω τις υπόλοιπες 10 κατηγορίες στο επόμενο ποστάκι.
Φιλάκια!
Nenya

Δευτέρα 21 Μαΐου 2007

Ναι μαμά, διαβάζουμε σου λέω!!!

Μετά το μάθημα Methodology for Interaction Design (το ποστ υπάρχει εδώ), μια ακόμα εργασία έρχεται για να μας εξουθενώσει...



Lo-Fi Prototyping for Tiny Fingers

Κάνω το καλύτερο μεταπτυχιακό στον κόσμο!!! :)

(χαχαχα! θέλω πολύ να δω τα comments σε αυτό το ποστ!)

Τετάρτη 16 Μαΐου 2007

Εσείς λιώνετε στις παραλίες...

...και εγώ χθες είχα ανάψει καλοριφέρ...

Άτιμη κοινωνία...

Δεν ζηλεύω όμως. Ίσα ίσα ούτε παραγγελία να τον είχα τον καιρό τώρα που διαβάζω!

Τις καλές μέρες τις θέλω από 30 Μαΐου και μετά που θα μου έρθουν καλεσμένοι και θα αρχίσουμε τις ξεναγήσεις και λίγο αργότερα που θα πετάω για Κοπενχάγη και Όσλο.

Οι διακοπές στην Ελλάδα αργούν... ποίο νησί να διαλέξω άραγε?

Υ.Γ. Απορώ αν μόνο εγώ σκιάζομαι με τα πουλιά που κελαηδούν βραδιάτικα...
Άσε που σε λίγο θα αρχίσω να μιλάω για ηλιόλουστες νύχτες, μιας και τώρα νυχτώνει στις 10 το βράδυ και ξημερώνει στις 3.30.
Αλλά πουλιά να κελαηδούν στο σκοτάδι? Spooky...

Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

Ε, να κάνω και λίγο διαφήμιση...

Ποσταρισμένα videakia για την eurovision, έτσι, για να τα έχετε όλα έτοιμα... στο πιάτο!

(καλά είμαι... τρέχω με projects... θα τα πούμε σύντομα...)

Δευτέρα 30 Απριλίου 2007

I'm getting the hell outta here!!!

Επέλεξα το διαμέρισμά μου και το λάτρεψα γιατί ήταν δίπλα σε ένα δασάκι και είχε άπειρη ησυχία...

Όταν όμως ξυπνάς μια μέρα και συνειδητοποιείς ότι έχουν κόψει τα δέντρα δίπλα από το σπίτι σου και ετοιμάζονται να γκρεμίσουν την μισή γειτονιά, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια.

Άσε που τις τελευταίες μέρες είχαμε καθημερινό ξύπνημα στις 7.00-8.00 το πρωί καθότι ολόκληρο το block κουνιόταν λόγω κάτι έργων που έκαναν εδώ δίπλα. Είναι πολύ βίαιο να σε ξυπνάει ένας σεισμός, πόσο μάλλον αν είναι και ψεύτικος.
"Μα... σεισμός στην Σουηδία?" θα σκεφτείς και θα γελάσεις. Σωστά. Αλλά όταν ξυπνάς στις 7 το πρωί επειδή το κρεββάτι σου πηγαίνει βόλτα πέρα-δώθε, δεν έχεις ώρα να σκεφτείς σε ποια χώρα ξύπνησες και πόσο σεισμογενής είναι...

Διακοπή συμβολαίου οπότε -με μισή καρδιά- και υπογραφή νέου, στην δίπλα γειτονιά από την δική μου, αλλά τόσο διαφορετική...
Αφήνω το "χωριουδάκι" οπότε που μένω για να μετακομίσω στο μεγάλο εμπορικό κέντρο της περιοχής (είναι τόσο trendy δε, που τον περασμένο μήνα εθεάθει η Παπαρίζου να πίνει καφέ εκεί).

1,5 μήνας έμεινε μέχρι την μετακόμιση, γεμάτος διαγωνίσματα και εργασίες.
Άντε να δούμε...

(καλά κάνει και αργεί η άνοιξη -μπας και διαβάσουμε λίγο-, αλλά το δαγκώσαμε το Σάββατο στο Vaxholm και σήμερα στην Uppsala. Ποιον Μάη μου λες τώρα να πιάσουμε αύριο... Πιάσε μια σούπα να ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας!!!)

Σάββατο 21 Απριλίου 2007

Πάει το μαλλί μου, πάειιιι....

Πριν κατέβω στο αγαπημένο μου χωριουδάκι για να γιορτάσω παραδοσιακά και ρουμελιώτικα το Πάσχα (χμ... ξέχασα να ποστάρω φωτογραφία ε?), πέρασα μια βόλτα από τον αγαπημένο μου κομμωτή.

Ενώ κούρευε μια άλλη λοιπόν, πήγα και εγώ με την μαμά μου πάνω από το κεφάλι του και τον ζάλιζα.
Ξέρεις τώρα...
"Αχ τι κάνεις χρυσό μου?! πόσο καιρό έχω να σε δω! πως τα περνάς στα ξένα?!" και άλλα τέτοια.
Η συζήτηση λοιπόν έφτασε -όπως ήταν αναμενόμενο- και στο μαλλί μου:
Nikos: "Πως θα τα κάνουμε αγάπη μου?"
Nenyaki: "Εεεεεεε... εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε... δεν ξέρω" (για μια ακόμα φορά έδειξα το πόσο τρελά αποφασιστική είμαι).
N.: "Να τα κάνουμε κοντά, ή στο μάκρος που είναι?"
Nen.: "Κοντά λες? δεν ξέρω... χμ... μπα... ή μήπως όχι? χμ... εεε... μου αρέσουν έτσι... αλλά και κοντά βολεύουν... άσ'τα έτσι καλύτερα... ή όχι? μμμ..."

Συνέχισα να συζητάω που λες και ενώ καθόμουν ακόμα δίπλα του και σε μια στιγμή τον ακούω να λέει:
"για κάτσε να δω πόσο μάκρυνε το μαλλί σου"
Γυρνάω και εγώ αμέριμνα και τινάζω το μαλλί μου με περισσή την χάρη και ποζάρω ωσάν να ήμουν μονδέλο εις την Τιβί και εκεί που περίμενα να ακούσω κάποιο σχόλιο για την ξανθή μου χαίτη, ακούω το εξής:

"χρατσ! χρατσ! χρατσ! ok... κοντά θα τα κάνουμε!"

Δεν σου κρύβω φιλενάδα ότι κόντεψα να λιποθυμήσω καθώς έβλεπα τα κομμένα μου δίμετρα (ε?) τσουλούφια να πέφτουν στο πάτωμα. Τεράστια συννεφάκια γεμάτα ερωτηματικά αναδύθηκαν πάνω από το κεφάλι μου...
Και ναι λοιπόν, με είχε κουρέψει εκεί, στην μέση του κομμωτηρίου!

Τι θα έλεγε και ο σάκος αν θα με έβλεπε δηλαδή καθώς περίμενα στην ουρά με στραβοκομμένο μαλλί... :P


Αλλαγή λουκ οπότε ενόψει άνοιξης (άνοιξης? χθες το πρωί χιόνιζε πάλι...)
Το ύφος του ποστ δεν είναι επηρεασμένο από το "με έχει πιάσει η άνοιξη", αλλά το "έχω κάψει κύτταρα από το πολύ διάβασμα".
Σύντομα ποστ με ΄σκόρπια' και εντυπώσεις/φωτογραφίες από την Ρωσία (άντε να δούμε πότε θα τις ανεβάσω...).
Φιλούνια,
Nenya

Τετάρτη 18 Απριλίου 2007

...Καλοκαίρι;!; ΑΚΥΡΟΝ!

False alarm guys!

Πως λέγεται ο καιρός που ενώ έχει 21 βαθμούς την μία μέρα, χιονίζει την αμέσως επόμενη?

...

Σάββατο 14 Απριλίου 2007

...What's that smell?

Ξαφνικά το μακρυμάνικο σε ενοχλεί, ξεθάβεις τα γυαλιά ηλίου σου, δεν μπορείς να διαβάσεις, βλέπεις από το παράθυρο τις Σουηδέζες να λιάζονται στα χορτάρια, τα meetings για τις ομαδικές εργασίες καταλήγουν σε καφέδες στο κέντρο...

τι να φταίει άραγε...

α, ναι!
Μυρίζει... καλοκαίρι...


...


...και νιώθεις την ανάγκη να ακούς τραγούδια σαν και αυτό...

Summer Wine

Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things

I walked in town on silver spurs that jingled to
A song that I had only sang to just a few
She saw my silver spurs and said lets pass some time
And I will give to you summer wine
Ohh-oh-oh summer wine

Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Ohhh-oh summer wine

My eyes grew heavy and my lips they could not speak
I tried to get up but I couldn΄t find my feet
She reassured me with an unfamiliar line
And then she gave to me more summer wine

Ohh-oh-oh summer wine

Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Mmm-mm summer wine

When I woke up the sun was shining in my eyes
My silver spurs were gone my head felt twice its size
She took my silver spurs a dollar and a dime
And left me cravin΄ for more summer wine
Ohh-oh-oh summer wine

Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Mmm-mm summer wine


αχ και βαχ...
(ναι, επέστρεψα ;) )

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007


Επιστροφή σήμερα από την Ρωσία (Μόσχα και Αγία Πετρούπολη).
Ο καιρός τέλειος, οι πόλεις πανέμορφες (ειδικά η Μόσχα... άλλο πράγμα), το ταξίδι κουραστικό, το αποτέλεσμα όμως τέλειο.

Σύντομα περιγραφές, φωτογραφίες, ευτράπελα και άλλα πολλά!

Επόμενη στάση: Ελλάδα (αύριο!)

φιλάκια...

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

-Έχεις λαγό; -Έχω λαγό!*

...και περνάει κάθε μέρα κάτω από το παραθύρι μου!
Βέβαια δεν έχω καταφέρει να τα βγάλω καμία φωτογραφία της προκοπής (καθότι βγαίνουν το βράδυ τσάρκα και οι μόνες φωτογραφίες που τα έχω είναι 2 κόκκινα ματάκια -από το flash- που λαμπιρίζουν μέσα στο σκοτάδι). Τρέχουν και τα άτιμα και άντε να τα πιάσεις!
Τα βλέπουμε κάθε βραδάκι όμως και αυτό μας φτάνει :)





*Ελπίζω να γνωρίζεις το παιχνίδι, γιατί αλλιώς ο τίτλος ακούγεται ακόμα πιό χαζός από ότι είναι!

ΥΓ. Μετά από το ποστ του Derek, έπρεπε να κάνω κάτι το διαφορετικό! :)

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2007

Μετά από την πάσα των: dtsomp, Σάκος με μπιφτέκια, Όνειρα γλυκά, Θοδωρή Γούτα και The_Compiler, πιστεύω ότι ήρθε και η σειρά μου να γράψω κάτι για εμένα...
Δυσκολεύτηκα είναι η αλήθεια να βρω 5 πραγματάκια για εμένα τα οποία θα ήταν μεν ενδιαφέροντα αλλά και άγνωστα για τους υπόλοιπους...
Κάτι βρήκα όμως:

1. Η πρώτη φορά που κάπνισα ήταν την ημέρα που έκλεινα τα 13, μετά από προτροπή της μητέρας μου. "Ε, πάρε να καπνίσεις για να δεις τι βλακεία είναι" ήταν με 2 λόγια αυτό που μου είπε, δείχνοντάς μου το πακέτο της με τα marlboro πάνω στο τραπέζι.
Πήραμε ένα τσιγάρο με την κολλητή μου και κατευθυνθήκαμε στην κουζίνα, όπου το ανάψαμε και αρχίσαμε να παίρνουμε τζούρες την μία μετά την άλλη.
Οι αντιδράσεις μας ήταν πέρα για πέρα αντίθετες. Εγώ σκέφτηκα "ρε, καλά λέει η μαμά μου... βλακεία είναι" και η ιστορία σταμάτησε εκεί. Όχι και για την κολλητή μου όμως που ενθουσιάστηκε τόσο ώστε άρχισε να καπνίζει από εκείνη ακριβώς την ημέρα...
Η ιστορία δεν τελείωσε εκεί. Στην 3η λυκείου, μετά από μια συζήτηση που είχα με κάτι συμμαθητές μου για το κάπνισμα και για τα δικαιώματα των μη-καπνιστών (θυμάμαι ότι είχα τσατιστεί πάρα πολύ με την συζήτηση εκείνη, καθώς οι συμμαθητές μου υποστήριζαν ότι οι καπνιστές έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους μη-καπνιστές, και οι δεύτεροι απλά θα πρέπει να σταματήσουν να γκρινιάζουν και να πηγαίνουν σε μαγαζιά με καπνό -αν είναι δυνατόν να βρεις τέτοιο πράγμα- αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για τους καπνιστές) πήρα ένα τσιγάρο γυρνώντας σπίτι από ένα πακέτο διαφημιστικό που είχαν δώσει σε μία καφετέρια και το άναψα. Όχι ότι είχα σκοπό να αρχίζω να καπνίζω, απλά ήθελα να δω τι σκατά εννοούν με τις βλακείες που έλεγαν σαν επιχειρήματα όπως "το έχω για φίλο"(Ε?) , "με κάνει να ξεχνάω" (ΤΙ?) κτλ κτλ.
Μετά από 2-3 τζούρες, όχι μόνο δεν είδα όλα αυτά τα "ωραία" πράγματα που έβλεπαν οι συμμαθητές μου στο τσιγάρο, αλλά με έκαναν να το σιχαθώ ακόμα περισσότερο.
Δεν έχω ξανακαπνίσει από τότε...

ΥΓ. ένας από τους λόγους που μου αρέσει πολύ που μένω εδώ είναι γιατί ανακάλυψα πόσο ωραίο είναι το συναίσθημα του να γυρνάς στο σπίτι μετά από έξοδο (καφετέρια, bar, club, κτλ) και να μην έχουν ποτίσει τσιγαρίλα μέχρι και τα εσώρουχά σου.

(μμμ... μεγάλη ιστορία... ας γράψω πιο σύντομα τα παρακάτω)

2. Όταν ήμουν μικρότερη, περίμενα με ανυπομονησία να μεγαλώσω για να πίνω coca cola, να βλέπω τηλεόραση όλη μέρα, να φοράω μεγάλα 'λοζ' σουτιέν (μην γελάς!), να βάψω τα μαλλιά μου κόκκινα, να γίνω αρχιτέκτονας και να μην διαβάζω.
Τώρα που 'μεγάλωσα' δεν κάνω (ή δεν θέλω να κάνω) τίποτα από τα παραπάνω.

3. Το πράγμα που με εκνευρίζει τρομερά και απίστευτα είναι το να κάνει κάποιος θορύβους όταν τρώει. Μιλάμε ότι τρελαίνομαι κυριολεκτικά.

4. (edit) Δεν ξεχνάω ποτέ το όνομα κάποιου, αλλά έχω ένα πρόβλημα... στην αρχή! Όταν μου συστήνεται κάποιος, ποτέ μα ποτέ δεν θυμάμαι το όνομά του εκείνη την στιγμή. Σαν να μην το ακούω καν ένα πράγμα!!!
Ντρέπομαι βέβαια να ρωτήσω πάλι και περιμένω να βρεθεί κάποιος να το φωνάξει ή να το πετάξει...
Και εδώ θα πω και ένα παραπονάκι μου... κανένας δεν θυμάται το δικό μου το όνομα και συνήθως το μπερδεύουν ή το αλλάζουν... σνιφ...

5. Δεν τα πάω καθόλου καλά με τα κορίτσια και έχω το αίσθημα ότι δεν ξέρω πως να κάνω παρέα μαζί τους (!). Από την άλλη, βρίσκω τους του αντιθέτου φίλου πολύ πιο ενδιαφέροντες για παρέα και για συζήτηση, ακόμα και αν μιλάνε για ποδόσφαιρο. Θα τους εμπιστευτώ ευκολότερα για κάτι που μπορεί να έχω και αισθάνομαι ότι μπορώ να συννενοηθώ καλύτερα μαζί τους. Αντίθετα, θεωρώ ότι οι κοπέλες δεν είναι καθόλου ειλικρινείς και σε μαχαιρώνουν άνετα πισώπλατα, ακόμα και αν είναι 'κολλητές'.
Δεν ξέρω που οφείλεται αυτή μου η αποστροφή. Ίσως επειδή δεν περνούν εκεί τα νάζια μου :P

-(bonus extra!) έχουν περάσει 2 χρόνια και ακόμα απορώ πως και υπάρχουν άτομα που με διαβάζουν :)

Ρίχνω την μπαλίτσα μου στους:
προβατάκι
diki
unpaiktable
Elenitsa
the-wise-aineolach

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2007



Η αγαπημένη μου










Μετά από αρκετές λήψεις, στο τέλος τα κατάφερα :)


(αυτό είναι το 200ό μου ποστ! κοίτα να δεις πως μαζεύονται...)

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2007

Διαπιστώσεις...

(Έϊ! καιρό έχω να περάσω από εδώ!!!)

Ο αγαπητός dtsomp με συμβούλεψε να κάνω ποστ την παρακάτω φράση που του είπα σήμερα:

"Τα καλύτερα γιαούρτια έχουμε στην Ελλάδα ρεεεεεεεεεεεεεεεεεε!
Πρέπει να ξενιτευτούμε για να το καταλάβουμε!" *

Κατά τα άλλα ησυχία στην μικρή γειτονιά του Alléväg...
Μακάρι να ήξερα τι να γράψω πλέον στο blog μου...
Ας μου κάνει μια λίστα κάποιος με θέματα για να πάρω ιδέες μπας και αυξήσω τα ποστ από ένα κάθε μήνα (το standard, αυτό που γράφω για να δίνω σημεία ζωής) σε δύο-τρία.

* Τα ζούπερ μάρκετ εδώ έχουν μόνο γιαούρτια με φρούτα (και τίγκα στην ζάχαρη εννοείται).
Μια φορά τον μήνα (ή γενικά όταν θυμηθεί) το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μας φέρνει ένα "Turkisk yoghurt" το οποίο μοιάζει με το δικό μας στραγγιστό και όπως λέει στο site που σου έχω λινκάρει "
Njut av en exotisk delikatess" (απόλαυση εξωτικής λιχουδιάς).
Και μέτα αναρωτιέσαι γιατί τρελαίνονται οι ξένοι με το greek tzatziki... αφού δεν έχουν ούτε γιαούρτι εδώ αγάπη μου! (για τα λαχανικά, θα σου τα πω άλλη μέρα...)



;;

Template by:
Free Blog Templates