Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2005

Αφιερωσούλα...


Van Gogh, βάζο με ηλιοτρόπια.

Πάρε αυτήν, γιατί τόσα χρόνια μαζί ούτε μια φωτογραφία δεν έχουμε αξιωθεί να βγούμε!
(βασικά, υπάρχει μια και μοναδική από μια σουβλακερί στην Κρήνη πριν από 3 βδομάδες την οποία και δεν κατέχω :( )

Χρόνια σου πολλά χαζή :) :*

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2005

Ζήλεια!

Είχα τόσα να γράψω, μα στην πορεία τα ξέχασα...
Nέο ποστάκι στο blog του homo erasmus.

Ο τίτλος του ποστ αυτού, είναι εξαιρετικά αφιερωμένος στον darthiir :P

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2005

¿me recuerdan?

Είναι μερικές φορές που ένα τραγούδι, ένα αντικείμενο, μια ατάκα, μια φωτογραφία, κάτι που θα πετύχω στον δρόμο κτλ, μου θυμίζουν άτομα με τα οποία μπορεί να έχουμε να μιλήσουμε χρόνια ή ακόμα και να τα δώ πάρα πολύ καιρό, όμως παρόλα αυτά τα σκέφτομαι μερικές φορές...

Μπορεί να είναι φίλοι παλιοί, μπορεί να είναι άτομα που χαθήκαμε λόγω απόστασης, άτομα με τα οποία παρεξηγηθήκαμε και 'ξεκόψαμε', άτομα τα οποία τα γνώρισα έστω για λίγες μέρες απλά να έχουμε κοινές εμπειρίες μαζί, ακόμα και άγνωστα άτομα με τα οποία να ανταλλάξαμε μία κουβέντα ή έστω ένα βλέμμα...

Ακόμα και αν ο λόγος που δεν μιλάς με κάποιον είναι επειδή κάποτε μαλώσατε, πάντα υπάρχουν αναμνήσεις με αυτούς που σου προκαλούν νοσταλγία...

Θα ήθελα πολύ να ξέρω αν μερικοί με σκέφτονται και με ποια ένταση με σκέφτονται, ακόμα και τι λένε για εμένα, έστω και αν είναι άσχημο...

Μελαγχολική ημέρα η σημερινή...

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2005

αχ...

...τι γλυκό να σ'αγαπούν
και να σου το λένε...

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2005

...Σοφέέέρ!

Από την προηγούμενη βδομάδα μια ψηφιακή μου δημιουργία (photoshopιά με λίγα λόγια, όχι κάτι ιδιαίτερο) φιγουράρει σε site γνωστού ελληνικού προϊόντος μετά από διαγωνισμό στον οποίο συμμετείχα (και δεν στο λέω που να σκάσεις!).
Η αλήθεια είναι ότι πιάστηκε η καρδιά μου που χρειάστηκε να παραιτηθώ από οποιαδήποτε πνευματικά δικαιώματα από την φωτογραφία που είχα δημιουργήσει με την συμμετοχή μου στον διαγωνισμό, αλλά προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και πολύ...

ας είναι.
Τώρα μπορώ να απολαμβάνω την φάτσα μου ως κινούμενο screensaver, το ίδιο και όσοι επισκέπτες του site επιθυμούν να το κατεβάσουν, οι οποίοι ελπίζω να μην είναι πολλοί, γιατί είμαι και ντροπαλή η άτιμη. :P :P :P

...Σοφέεεερ! γίνεται να φέρεις την 10άμετρη την λιμουζίνα καλέ μου?
δεν χωράει το καλάμι μου!!!

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2005

ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑ!!!

...Δεν έχω χρόνο ούτε για να σκεφτώ!

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2005

Tσαντίλες...

Τις τελευταίες μέρες έχω τρεις τσαντίλες (όχι ότι είναι μετρήσιμο ουσιαστικό, αλλά κουβέντα να γίνεται....).

Πρώτη τσαντίλα:
Το γραφείο μου βρίσκεται μόλις 2-3 μέτρα μακριά από την κύρια πόρτα του κτιρίου, οπότε, όπως είναι πολύ λογικό, τις τελευταίες μέρες θέλω να είναι συνέχεια κλειστή, μιας και έχει πολύ κρύο και υγρασία το πρωί και παγώνω κυριολεκτικά (γιατί αν είσαι κιόλας καθιστός και δεν κινείσαι, τότε παραγίνεται το κακό). Ειδικά στο σημείο όπου βρίσκομαι, δημιουργείται ρεύμα και δεν έχω και καμία όρεξη να γριπιάζομαι σαν τα κοτόπουλα.
Ε, λοιπόν, κάθε μέρα θα μπουν ή θα βγουν τουλάχιστον 5263942758693865 γίδια, θα την αφήσουν ανοιχτή και θα συνεχίσουν ακάθεκτοι την πορεία τους!
Μα, ρε γμτ, δεν καταλαβαίνω. Μπαίνεις σε ένα γραφείο για να κάνεις την δουλειά σου, την αναθεματισμένη την πόρτα (για να μην πω κακιά λεξούλα) τι την αφήνεις ανοιχτή πίσω σου?

Δεύτερη τσαντίλα:
Με εκνευρίζει η άποψη που έχουν οι περισσότεροι ότι το ότι δηλαδή επειδή είμαι πληροφορικάρια, μπορώ να διορθώσω τα πάντα και να λύσω και όλες τις απορίες που έχει ο κόσμος πάνω στους υπολογιστές, εκτυπωτές, fax, τηλέφωνα, internet, DVD, CD Players, φωτοτυπικά, scanners, κουζίνες, πλυντήρια, και οτιδήποτε "παρόμοιο" (γιατί ως γνωστόν, για οτιδήποτε έχει καλώδια και μπαίνει στην πρίζα, είναι αρμόδια η πληροφορική). Επίσης με εκνευρίζει το αποδοκιμαστικό "καλά-είσαι-κομπιούτερς(δεν γράφτηκε τυχαία με ελληνικούς χαρακτήρες)-σε-λίγο-παίρνεις-πτυχίο-και-δεν-μπορείς-να-μου-το-φτιάξεις" υφάκι που παίρνουν όσοι έχουν τις απορίες αυτές και δεν μπορώ να τους τις λύσω.

Τρίτη τσαντίλα:
Το μέρος στο οποίο βρίσκεται το γραφείο μου, ναι μεν θεωρείται (ως ένα σημείο) της πληροφορικής, αλλά εκτός αυτού δεν έχει καμία άλλη σχέση με το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι εγώ στην πρακτική μου. Απλά σε αυτό το κτίριο είχε χώρο και γι'αυτό έβαλαν το γραφείο μου εδώ. Κάθε μέρα λοιπόν, οποιοσδήποτε μπαίνει γραφείο μου, θέλει να τον εξυπηρετώ κιόλας πάσει θυσία (ειδικά οι "μεγάλοι" είναι ως επί το πλήστον τα γίδια της υπόθεσης, γιατί στους φοιτητές αν τους πεις να περάσουν αργότερα, δεν γκρινιάζουν καθόλου).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν ένας κύριος που ήρθε χθες. Μπαίνει με έναν αέρα μέσα στο γραφείο, αφήνει και την πορτάρα ανοιχτή ο άρχοντας και λέει μπλα μπλα μπλα έχω πρόβλημα με το δίκτυο και μπλα μπλα μπλα. Τον κόβω κάπου εκεί και του λέω ότι οι υπεύθυνοι λείπουν και γι'αυτό θα πρέπει να περάσει και πάλι αργότερα. Και εκεί ο τυπάς τα παίρνει και άρχιζει να μου φωνάζει!
"Και τώρα εσύ νομίζεις ότι με εξυπηρέτησες δηλαδή? Πληροφορική δεν είσαι? γιατί δεν μου απαντάς εσύ? Και τι πάει να πει να έρθω αργότερα? ξέρεις ποιός είμαι εγώ? Και τους άλλους γιατί τους εξυπηρέτησες και εμένα όχι?" κτλ κτλ κτλ
Εγώ το καημένο προσπαθούσα σε ήρεμους τόνους να του εξηγήσω ότι δεν έχω καμία σχέση με το πρόβλημά του και ότι δεν είναι αρμοδιότητά μου να του απαντήσω και απλά έτυχε το γραφείο μου να είναι δίπλα στο γραφείο των υπευθύνων οι οποίοι και έλειπαν εκείνη την δεδομένη στιγμή. Και να σου ο τυπάς που όσο περνούσε η ώρα, τόσο πιό πολύ φώναζε! Όταν τελικά σηκώθηκε όλο το κτίριο στο πόδι και μαζεύτηκαν όλοι από τα υπόλοιπα γραφεία στο δωμάτιο στο οποίο βρισκόμασταν, κάπως σταμάτησε να φωνάζει μετά την επέμβαση τους. Στο τέλος, μου είπε 2-3 κουβέντες όλο ειρωνία και σηκώθηκε και έφυγε.

Και πάνω σε αυτό σε ρωτάω: αν τύχαινε και δεν είχε χώρο εδώ και έβαζαν το γραφείο μου δίπλα στην μαιευτική, θα μου ζητούσαν όλες να τις ξεγεννήσω?

Αν είναι ποτέ δυνατόν!

Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2005

αχ...

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2005

Mπεεε! Μπεεεεεεεεε!

(o παλιμπαιδισμός συνεχίζεται...)

Κυρίες και κύριοι, σήμερα έχει γεννέθλια το προβατάκι μου!




Μπε μπε μπε μπε, μπε μπεεεε
Μπε μπε μπε μπε, μπε μπεεεε
Μπε μπε μπε μπε, μπε μπε μπε
Μπε μπε μπε μπε, μπε μπεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!
(το "happy birthday to you" στα προβατικά! χιχι!)

Για την ιστορία και μόνο, σήμερα κλείνει τα 2 :)

άντε να δούμε εγώ πότε θα μεγαλώσω :P

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2005

Χειμώνας... πάλι...

Πως πέρασαν οι μέρες... χειμώνιασε πάλι...

Μου φαίνεται πολύ περίεργο το ότι κρύωσε ο καιρός. Το μυαλό μου έχει μείνει κάπου στον Απρίλιο ας πούμε (μιας και το καλοκαίρι δεν είχε κάτι special για να μου μείνει, άρα δεν αισθάνομαι ότι πέρασε ακόμα!) και όμως κοιτάω το ημερολόγιο σαν χαζή και βλέπω ότι ο μήνας είναι Οκτώβρης.

Και όχι μόνο Οκτώβρης, αλλά είναι και μέσα Οκτωβρίου!

Με εκνευρίζει αυτή η εποχή είναι η αλήθεια. Αυτή η μεταβατική περίοδος από το καλοκαίρι στην άνοιξη (δεν νομίζω ότι περνιέται για φθινόπωρο αυτό!!!).
Την μία είσαι με τιραντέ και πέδιλο και την άλλη είσαι με μακρυμάνικο, μπουφάν, κάλτσες και μπότες.
Μου την δίνει η υγρασία της Θεσσαλονίκης.

Πιο πολύ όμως ξέρεις τι μισώ όταν κάνει κρύο?
Που ξυπνάω το πρωί και το παπλωματάκι μου είναι ζεστό και απαλό και νάνι και έξω από αυτό έχει κρύο. Βγάζω για πλάκα το μικρό μου το δαχτυλάκι διστακτικά έξω από το παπλωματάκι και αυτό μαζεύεται γρήγορα πάλι μέσα και κουρνιάζει δίπλα στα άλλα που το αγκαλιάζουν για να ζεσταθεί και του συμπαραστέκονται.
Φαντάζεσαι πόσο θάρρος πρέπει να μαζέψει το μικρό μου το δαχτυλάκι, όχι μόνο για να κάνει πάλι την απόπειρα να βγει από το κουβερτάκι, αλλά και για να πείσει και τα άλλα δαχτυλάκια να το ακολουθήσουν και μετά την πατούσα ολόκληρη, το ένα πόδι, το άλλο πόδι... και στο τέλος εμένα που σηκώνομαι πάντα με την ίδια ξινισμένη φάτσα και με σέρνω μέχρι το μπάνιο για να μου ρίξω λίγο νερό για να ξυπνήσω...

και πάντα στο μυαλό μου ο ίδιος σκοπός:

Μην με ξυπνάς απ'τις έξι
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι χτυπάς σαν τρελό σε μισώ... αχ... σε μισώ... :(

Κάθε μέρα τα ίδια.
Γενναίο μου δαχτυλάκι, κάνε και το θαύμα σου να με σηκώσεις και πάλι αύριο το πρωί από το κρεββάτι...





Υ.Γ. Μιλάω ΚΑΙ στο δαχτυλάκι μου? καλά τα πάμε...

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2005

Νάνι...

Τις τελευταίες μέρες κάνω login στο blog, πάω να γράψω κάτι, μετά το σβήνω και κλείνω το pc...
Πραγματικά δεν ξέρω τι να γράψω και δεν έχω και την διάθεση να γράψω κάτι, αφού είμαι συνέχεια πτώμα...

Αυτή η βδομάδα που πέρασε, ήταν η πιο κουραστική του τελευταίου χρόνου και δυστυχώς για τους υπόλοιπους έξι μήνες όχι μόνο θα είναι έτσι, αλλά θα προστεθούν και άλλα στο ήδη βεβαρημένο εβδομαδιαίο πρόγραμμά μου.

Να δω αν θα αντέξω...

173 και σήμερα για το τέλος του εξαμήνου.
Στραβάδι, θα μετράμε μαζί... :P

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2005

Mια από τις pics που έβγαλα : )

Είμαι πολύ πτώμα για να γράψω το οτιδήποτε...
Θα σου δείξω μόνο μία φωτογραφία που έβγαλα πάνω από την Ακρόπολη και μου άρεσε πολύ.
Η εικονιζόμενη κυρία είναι η κούκου (μαμά μου) και το κοριτσάκι είμαι εγώ :)
Έβγαλα και άλλες με το ίδιο περίπου θέμα, με κορυφή την pic -διπλό πορτρέτο- που είναι η κούκου με φόντο το Ηρώδειο και εγώ μέσα από το γυαλί με φόντο τον Παρθενώνα, αλλά η κυρία κούκου είναι ντροπαλή και δεν ήθελα να την βάλω ολόκληρη στο blog μου.

Τσσσ... τι έφτιαξα πάλι!

υπόλοιπες pics άλλη μέρα...
άντε πάω για νάνι τώρα...

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2005

Τηλεγράφημα επειδή νυστάζω...

Αγαπητή Κλεό.
Χθες βράδυ γύρισα από Αθήνα ΣΤΟΠ. Έγραψα πολλά χιλιόμετρα ΣΤΟΠ. Πήγα Παρθενώνα, Ηρώδειο, Μουσείο Ακροπόλεως, Θέατρο Διονύσου, Ερέχθειο (Ακρόπολη με λίγα λόγια), Αρχαία αγορά, Ναό Ηφαίστου, στοά Αττάλου, Ρωμαϊκή αγορά με αέρηδες, Βιβλιοθήκη Ανδριανού, Βουλή, Ζάππειο, Στύλους Ολυμπίου Διός, Πύλη Ανδριανού, Κεραμεικός, Καλλιμάρμαρο, Βουλή, Πλάκα, Μοναστηράκι, Θησείο, Σύνταγμα ΣΤΟΠ. Όλα αυτά σε 2 μόλις μέρες και όλα με τα πόδια ΣΤΟΠ. Ενώ περπατούσα από το ένα μέρος στο άλλο, διάβασα ένα βιβλίο (οδηγό πόλης - αυτοξενάγηση) 200 σελίδων ΣΤΟΠ. μου ξέφυγε ο Λυκαβηττός γιατί δεν άντεχα με τόσο περπάτημα να ανέβω τα 196 σκαλοπάτια της οδού Αιόλου για να πάρω το τελεφερίκ ΣΤΟΠ. Έχω πάει σε όλα αυτά, αλλά ήθελα να το παίξω τουρίστρια, ξέρεις, σανδαλάκι, καπελάκι, οδηγός Αθηνών κτλ ΣΤΟΠ. Σύντομα φωτογραφίες ΣΤΟΠ. Συγγνώμη Ka8y που δεν σε πήρα τηλ ΣΤΟΠ. Θέλω να αποκεφαλίσω όλα τα περιστέρια στην Βουλή ΣΤΟΠ. Πριν λίγο γύρισα από γάμο συμφοιτητή μου ΣΤΟΠ. Η νύφη πάλι μου έσπασε τα νεύρα ΣΤΟΠ. Το γλέντι έμοιαζε περισσότερο με party γεννεθλίων, παρά με γαμήλιο γλέντι ΣΤΟΠ. Οκτώβρη μήνα και το γλέντι το έκαναν έξω σε ανοιχτό χώρο ΣΤΟΠ. Το δαγκώσαμε κανονικά (με το συμπάθειο πάντα) ΣΤΟΠ. Και στα δικά σου ΣΤΟΠ. Αύριο τελευταία μέρα διακοπών ΣΤΟΠ. Την Δευτέρα ξεκινάω πρακτική και μαθήματα ΣΤΟΠ.

Να περιμένεις σύντομα μεγαλύτερο ποστ ΣΤΟΠ.

Σιγά να μην έστελνα τέτοιο τηλεγράφημα ποτέ! ΣΤΟΠ.

;;

Template by:
Free Blog Templates