Σκεψούλες...

Καλή μου Κλεό,
πέρασαν 6 μήνες και ακόμα να σου μιλήσω για την δουλειά που έκανα τόσο καιρό. Σου μίλησα δηλαδή, αλλά σου είπα σε παλιότερο γραμματάκι μόνο τα άσχημα πράγματα που υπήρχαν τις πρώτες μέρες όταν βρισκόμουν στο παλιό γραφείο.

Δεν σου είπα όμως τι έγινε από τότε.
Μετά από το πείσμα μου, που δεν ήθελα να κάνω την γραμματέα κανενός ψώνιου και να απασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο εκτός από τις δικιές μου δουλειές, σήκωσα κεφάλι απέναντι στον "μπαμπούλα α.ε." του γραφείου που ήθελε να με κάνει ο,τι ήθελε αυτός, έγινε και ένα σκηνικό και μετά από την θριαμβευτική μου "νίκη", κατάφερα το να μεταφερθώ σε ένα άλλο γραφείο, όλο δικό μου, με ησυχία πάνω από όλα.

Όλα αυτά μου φαίνονται τόσο κοντά και όμως έχουν περάσει 4 ολόκληροι μήνες από τότε...

Η δουλειά μου.
Χμ... η δουλειά μου... θα ακουστεί χαζό, αλλά πέρασα πολύ όμορφα αυτούς τους μήνες, τόσο που δεν θέλω να φύγω. Εντάξει, μπορεί να μην έμαθα και πολλά καινούρια πράγματα σαν πληροφορικάρια (επιλογή μου ήταν όμως), αλλά έμαθα πράγματα που σίγουρα θα μου χρησιμεύσουν στο μέλλον, όχι μόνο επαγγελματικά.
Έμαθα, αλλά και ανακάλυψα και πολλά στοιχεία του χαρακτήρα μου που πραγματικά δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Έμαθα να είμαι οργανωτική, υπεύθυνη, ευγενική (ευχαριστώ τους γονείς μου γι'αυτό), ψύχραιμη, αποτελεσματική...
Έμαθα για παράδειγμα, να οργανώνω σωστά τον χρόνο μου, τα πράγματα του γραφείου για να είναι λειτουργικά και να εξοικονομώ χρόνο και έμαθα πως είναι όταν έχεις να κάνεις πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, όπως να έχεις να εξυπηρετήσεις καμιά 10αριά φοιτητές που περιμένουν σε σειρά.
Έμαθα πως να διατηρώ την ψυχραιμία μου και να μιλώ ευγενικά σε άτομα τα οποία έχουν χάσει αυτά από την πλευρά τους την ψυχραιμία τους :) (εννοείται όχι εξαιτίας μου!)
Έμαθα πως να κάνω τους άλλους να οργανωθούν και αυτοί, έτσι ώστε να διευκολύνουν την δική μου εργασία.
Έμαθα ότι το να κάνεις σωστά την δουλειά σου, μπορεί μερικές φορές να σου καταναλώνει τον διπλάσιο χρόνο, αλλά σε γλιτώνει από μπελάδες και από τον χρόνο που θα κάνεις μετά για να το διορθώσεις.
Έμαθα να μιλάω σωστά και "επαγγελματικά" μιας και καθημερινά επικοινωνούσα με εκπροσώπους εταιριών.
Έμαθα μέχρι και πως φαίνεται όταν μπαίνεις σε ένα γραφείο και δεν χτυπάς την πόρτα, ή όταν μπαίνεις μέσα και αφήνεις την πόρτα πίσω σου ανοιχτή (οκ, μπορεί να σου φαίνεται παρανοϊκό/υπερβολικό ή ξέρω και εγώ τι, αλλά πιστεύω ότι αν αποκτήσεις το δικό σου γραφείο, θα δείς ότι έχω δίκιο).

Έμαθα πολλά μικρά και μεγάλα πράγματα που τα σκεφτόμουν πριν, αλλά όταν είναι να σου τα γράψω, όλο τα ξεχνάω...

Δεν σου είπα κιόλας ότι έστω και ανεπίσημα, πήρα τον τίτλο της καλύτερης πρακτικάριας του εξαμήνου! :)

Όσο μίζερα και αν ξεκινούσε η μέρα μου, όσο αΰπνη ή ξενυχτισμένη και αν ήμουν, με το που έφτανα στο γραφείο τα ξεχνούσα όλα.
"Εργασία και χαρά" που λένε και εγώ ήμουν ένα ζωντανό παράδειγμα αυτού :)

Αυτό που μου άρεσε όμως πιό πολύ στην δουλειά μου, είναι ότι γνώρισα πάρα πολύ κόσμο και ότι μιλούσα κάθε μέρα σε πάρα πολλούς. Εκπροσώπους εταιριών, καθηγητές, φοιτητές, προσωπικό...
Ακόμα πιο πολύ μου άρεσε που βοηθούσα τόσο κόσμο, ακόμα και που το 90% των ατόμων αυτών δεν τους γνώριζα και δεν ξέρω καν αν θα τους δω πάλι.
Μου άρεσε που όλοι μου έδειχναν εμπιστοσύνη.
Μου άρεσε που αρκετούς από αυτούς (ειδικά ορισμένους καθηγητές) τους γνώρισα καλύτερα και σταμάτησα να τους βλέπω ως μπαμπούλες (α.ε. χιχι!) του μαθήματος, αλλά έβλεπα τους πραγματικούς, φυσιολογικούς (και όμως!!!) ανθρώπους που έκρυβαν μέσα τους.
Όσο ψωνίστικο και αν ακουστεί, μου άρεσε που όταν έμαθαν μερικοί ότι θα φύγω, μου είπαν ότι θα είναι όλα διαφορετικά μετά, γιατί χαιρόντουσαν που βρέξει-χιονίσει, υπήρχε ένας άνθρωπος που περνούσε από το γραφείο τους και τους έλεγε καλημέρα με χαμόγελο πριν να πάει στο δικό του, ακόμα και αν δεν ήθελε τίποτα...

Όλοι με ρωτούν αν χαίρομαι που φεύγω... γμτ... δεν ξέρω... θα μου λείψουν όλα...

Και όλα αυτά σου τα λέω τώρα, που το προχθεσινό "0 και σήμερα" μου ακούγεται τόσο παράξενο...

Ξέρω ότι θα στεναχωρηθώ όταν θα ανοίξω αύριο την πόρτα του γραφείου μου και δω άλλον στην θέση μου...