Σκεψούλες...

Καλή μου Κλέο,
σε άφησα και πάλι τόσες μέρες. Βέβαια σου έβαλα μια φωτογραφία του τζουτζούκου που την είχα στολίσει με καρδούλες, αλλά δεν σου έχω πει κάτι τις τελευταίες μέρες...

Το περασμένο Σάββατο έδωσα για το δεύτερο δίπλωμα στα Ισπανικά, το Intermedio (το αντίστοιχο του Lower στα αγγλικά). Δεν στο είπα, γιατί όπως σου έχω πει και σε παλιότερο ποστ, θεωρώ ύψιστη γκαντεμιά το να μου εύχονται καλή επιτυχία.

Καλά τα πήγα στο γράψιμο η αλήθεια είναι... λίγο στο ακουστικό μέρος δεν ξέρω, μιας και ένα κειμενάκι μας την έκανε την ζημιά... τέλος πάντων.
Τα προφορικά ήταν και αυτά καλούτσικα, αν και δυσκολεύτηκα γιατί μου φάνηκαν κάπως δύσκολα.

Γμτ... ποιος είπε ότι τα ισπανικά είναι εύκολα? καλά, δεν λέω, είναι by far πιο εύκολα από τα Φινλανδικά πχ, αλλά όλοι αυτοί που έχουν βγάλει την βρώμα για το ότι είναι εύκολα τα ισπανικά, γνωρίζουν ισπανικά?
σκατάκια γνωρίζουν αγαπητή Κλεό. Ας καθήσουν να μάθουν την υποτακτική και που χρησιμοποιείται στα ισπανικά και θα σου πω εγώ τι γνώμη θα έχουν μετά...

Τέλος πάντων... μέσα Αυγούστου θα μάθουμε τα αποτελέσματα.

Γέλιο είχε πάντως ο εξεταστής των προφορικών.
Ήταν ένας τυπάς γύρω στα 28-30, πολύ ψηλός και αδύνατος, με κοτσιδάκι και σπορ εμφάνιση που κάθε άλλο παρά με εξεταστή έμοιαζε (το παρουσιαστικό του όμως με έκανε με την μία να νιώσω πολύ άνετα).

Σε ένα μέρος της εξέτασης που λες (το μέρος όπου περιγράφεις μια εικονογραφημένη ιστορία), πρέπει να κάνεις έναν από τους ρόλους της ιστορίας και ο εξεταστής τον άλλον.

Η ιστορία που περιέγραφα με λίγα λόγια ήταν για έναν μπαμπά και ένα παιδάκι το οποίο δεν ήθελε να πάει σχολείο και το τραβούσε με το ζόρι ο καημένος ο μπαμπάκας.
Και όπως φυσικά ΔΕΝ φαντάζεσαι, αντί να κάνω εγώ το παιδάκι, το έκανε... ο εξεταστής!
Έτσι, βρέθηκα εγώ, ένα μικρό ροζ κοριτσάκι, να προσπαθώ να πείσω έναν μαντράχαλο που μυξοέκλαιγε ότι πρέπει να πάει σχολείο.
Τι γέλιο πάτησα...

αν βρω χρόνο, θα σου κάνω και ένα ποστάκι για την eurovision...