Πέμπτη 17 Αυγούστου 2006
σκόρπιες και ασυνάρτητες σκεψούλες...
*γιατί στο αστυνομικό τμήμα, ο officer μου ζητά την ταυτότητά μου, ενώ στο χέρι του κρατάει ήδη το διαβατήριό μου? (το οποίο ισχύει εννοείται!)
*έχω τόσες φωτογραφίες από την Σαντορίνη που θέλω να διορθώσω και δεν προλαβαίνω...
μάλλον θα τις πάρω μαζί μου για να τις photoshopιάσω (ωραίο ρηματάκι!) τις κρύες νύχτες του χειμώνα... (très romantique!)
Πάντως βολεύει να ξέρεις να χειρίζεσαι το photoshop... δεν περιμένεις να αδειάσουν τα κατάμεστα από κόσμο στενάκια του νησιού για να βγάλεις μια pic...
έχω σβήσει -διακριτικά :P - τον συνοδό μου, κύριο dtsomp,καθότι δεν θέλω να βάζω πολλά φατσουλάκια μας στο blog μου...
*τώρα που φεύγω, όλοι με αγαπάνε... να ανησυχήσω? :)
*πήρα καινούριο κινητάκι (και φινλανδάκι εννοείται - ο έρωτας δεν κρύβεται!)
απίστευτο, αλλά το ασημί ήταν πολύ καλύτερο από το ροζάκι! :o
εννοείται ότι κάθε φορά κάνεις "τσικ!" στις φωτόγια να βλέπεις το κανονικό τους μέγεθος.
*τις τελευταίες μέρες αποχαιρετώ αγαπημένα πρόσωπα και πράγματα και είναι αρκετά δύσκολο...
ειδικά όταν έχεις να αποχαιρετήσεις σουβλάκια (οκ οκ, γύρο πίτα εννοώ), μπουγάτσες, τρίγωνα πανοράματος, φαγητάκι μαμάς κτλ, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα περισσότερο... :D
Ξέρεις, τον φίλο αν τον πεθυμήσεις μπορείς να τον πάρεις ένα τηλ και όλα οκ. Αν επιθυμήσεις όμως ένα σουβλάκι, δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο... (Ρε dtsoooomp και Ka8yyyy! τι θα γίνει με εκείνο το FTP* ?)
*FTP: Food Transfer Protocol
*Πάντα υπάρχει ο φόβος ότι θα ξεχάσω κάτι σημαντικό...
*Ka8y εννοείται ότι σε περιμένω στο Ελ.Βενιζέλος την Κυριακή το βράδυ!
*Ι wish I knew τι παπούτσια να κουβαλήσω μαζί... σε κάτι τέτοιες φάσεις, εύχομαι να ήμουν αγοράκι... (σίγουρα θα είχε 10 κιλά αποσκευών λιγότερα από τα δικά μου στο ταξίδι).
Τι πρόβλημα και αυτό...
*Όταν ξεχνάς εσύ ότι φεύγεις, σου το θυμίζουν οι άλλοι...
*Οι μέρες λιγοστεύουν και φρικάρω/αγχώνομαι/στεναχωριέμαι...
Όχι υπερβολικά όμως. Ξέρεις... σε λογικά πλαίσια...
Απλά δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα επειδή το μυαλό μου βρίσκεται σε καλοκαιρινές διακοπές...
κοίτα να δεις πως πέρασαν...
2 και σήμερα...
15 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2.Όταν ξεκινάει κάτι νέο δεν μπορώ να ακουω για αυτά που θα αφήσω πίσω.Γιατι απλά δεν θα τα αφήσω...θα είναι και θα περιμένουν!
1 μεταπτυχιακό ...1 χρονος έξω μπορεί αλλάξει πολλά...πάρα πολλά...ΑΛΛΑ μπορεί και να μην αλλάξει τίποτα.
Δείξε σεβασμό στον ενθουσιασμό του φευγιου..αλλά και στην λύπη..της αναχώρησης..ειναι..ισότιμα.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη ....
το χεις ξαναπεράσει αυτό, οπότε πιστεύω είσαι λίγο πιο χαλαρη απο τοτε που έφυγες πρώτη φορά έτσι;
Υ.γ. το "τιγκάρω" κλίνεται όπως το "σαλπάρω". =Ρ
2.5Kgr ΚΑΤΩ από το όριο ήμουν στο αεροπλάνο, σαν εξωγήινο με κοίταζε η γκισετζού
ΠΑΥΛΙΝΑΑΑ στείλε τσιγάρα ρεεεεεεεε!
πολύ ωραία τα σκουλαρήκια σου!!!!
καλό ταξίδι και καλά να περάσεις!
η στοκχόλμη είναι λένε η βενετία του βορρά!
Μετά το αποφάσισα. Ζωή χωρίς σουβλάκια δεν είναι ζωή. Παράτησα το διδακτορικό και γύρισα ελλάδα. Με κοίταγαν όλοι σαν τον τρελό. Άφησες το phd για τα σουβλάκια; Ε, εντάξει, όχι ακριβώς. Αλλά εν μέρει ναι. Nenyaki ετοιμάσου για σύνδρομο στέρησης,
Εγώ στην αρχή το είχα πολύ κάπως τύπου, ότι έπρεπε να κυκλοφορώ με παπούτσι εντελώς unglamorous, αλλά πλέον οι ντροπές μου έχουν περάσει. Ο σουηδός, contrary to public belief, είναι πλασμα της άνεσης.
το θέμα όμως είναι ότι πάντα οι άλλοι σε βλέπουν σαν "αυτόν που φεύγει" και δεν σε αφήνουν σε ησυχία.
"τώρα που θα φύγεις...", "όταν φύγεις...", μπλα μπλα μπλα...
Που να ήμουν και ετοιμοθάνατη δηλαδή τι θα γινόταν... (χτύπα ξύλο!)
@μαριλίνα μου όντως αυτό είναι που με καθησυχάζει. Ότι δηλαδή έχω περάσει πάλι παρόμοια κατάσταση, ότι έχω επισκεφτεί ήδη το μέρος που πηγαίνω, και ότι έχω μείνει και στην Σκανδιναβία, άρα δεν θα έχω "τρελές" εκπλήξεις.
Φοβάμαι λιγάκι όμως όσο να'ναι...
(πάντα σε λογικά πλαίσια, όπως είπα και στο ποστάκι)
PS.(χιχιχι! ευχαριστώ για το tip καλή μου δασκάλα! :) )
@derek με κάνεις να αισθάνομαι πολύ καλύτερα!
(βρε, τι είπαμε για το κάπνισμα?)
@dtsomp έριξες την καλύτερη ατάκα :)
@kaTeRINa σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
@diki "ζωή χωρίς σουβλάκια δεν γίνεται"
oooh boy, αυτό ξαναπέσ'το!
Πήρα μια γερή δόση τώρα, λίγο πριν φύγω, αλλά δυστυχώς ξέρω πως είναι (τα είχα περάσει όταν ήμουν Φινλανδία).
Το κακό είναι ότι εκεί, εκτός από τα σουβλάκια, ήθελα να φάω πάρα πολύ ρεβύθια και τσιπούρες στα κάρβουνα.
Το κουφό είναι ότι δεν είναι καν τα αγαπημένα μου φαγητά!
Παράξενα πράγματα παθαίνει ο άνθρωπος στην ξενιτιά...
@Katerina ευτυχώς ξέρω τι παίζει επάνω από τον καιρό γιατί τα είχα περάσει από πρώτο χέρι (εξαιτίας του erasmus μου στην Φινλανδία) και έχω πολύ καλά μποτάκια για το χιόνι και τον πάγο.
Απλά ξέρω τι παίζει χειμώνα-άνοιξη-καλοκαίρι εκεί και δεν ξέρω τίποτα για το φθινόπωρο, γι'αυτό κόλλησα λίγο στο θέμα των παπουτσιών...
άκουσα ότι βρέχει πολύ αυτούς τους μήνες και προβληματίζομαι...
Λες να αφήσω τα παπούτσια με τα τακούνια και να το ρίξω στα αθλητικά φθινοπωριάτικα ε?
αχ αχ...
ακόμα έχει καλό καιρό και βγαίνω έξω και καπνίζω, δεν θα μου το κόψεις πριν την ώρα του! (κάπου στον Οκτώβριο το υπολογίζω :P)
Καλά μαρή, έχεις περάσει από τη (σκανδιναβική) γειτονιά μας και δε μου το λες να με κόψεις που κάθομαι και γρααααφω λες και το διαδικτυακό μελάνι είναι τζάμπα;; :D
Άει φιλιά!
Μην σκέφτεσαι αρνητικά πράγματα! Κι έχε υπόψη σου ότι Έλληνες θα βρεις όποια πέτρα κι αν σηκώσεις. Αυτό στο λέω για τα σουβλάκια και τα λοιπά καλούδια που λες ότι θα σου λείψουν!
Το μπλόγκιν μην αφήσεις και να θυμάσαι ότι η ζωή στα ξένα είναι (τις περισσότερες φορές) το ταξίδι που θα ήθελες να επαναλάβεις όταν επιστρέφεις.
Σούπερ θα περάσεις! ΣΟΥΠΕΡ!!!
Φιλιά και καλή υπομονή με τα αεροδρόμια! Τίποτα άλλο να μην σε αγχώνει! Τίποτα!
Kisses and keep us posted!
PS. Τα σκουλαρίκια σου είναι όντως αριστούργημα!