Όταν είχα έρθει στη Στοκχόλμη ήταν πρώτο δεκαπενθήμερο Αυγούστου και το μεσημέρι είχε 18 βαθμούς. Είχα έρθει με καλοκαιρινά φανελάκια και ένα μπουφάν. Μια έσκαγα, μια κρύωνα. Και όπως καταλαβαίνεις επέστρεψα με πυρετό. Αλλά είχε περάσει πολύ όμορφα, μου άρεσε (http://blogs.in.gr/pmprotzaki)
Χιόνι. Γύρω μου όπου βλέπω το 'χει στρώσει. Στα πρεβάζια, στις ταράτσες, στα μπαλκόνια. Όλα είναι ασπρισμένα. Ως και τα κλώνια της συκιάς μες τα ξερά το 'χουνε νοιώσει.
Όλα κρύα. Μόνο εγώ δε νοιώθω κρύο. Διόλου τίποτα για με δεν έχει αλλάξει. Κι αν τους άλλους ο χιονιάς θα τους ρημάξει τον δικό μου δε θ' αλλάξει αυτός το βίο.
Μες στο χιόνι και στο κρύο ζω για μήνες. Η γυναίκα που αγαπώ γι αυτό φροντίζει. Τρόπο έχει δίχως διόλου να με αγγίζει να παγώνει ως και των πόθων μου τις κλίνες.
Ήταν μια φορά ο Τοτός, μπλα μπλα μπλα.. μπλααα :P
@>lina έλα έλα! αλλά που θα τα αφήσεις τόσα μαθητούδια έτσι μοναχούλια? :/ :)
Χιόνι. Γύρω μου όπου βλέπω το 'χει στρώσει.
Στα πρεβάζια, στις ταράτσες, στα μπαλκόνια.
Όλα είναι ασπρισμένα. Ως και τα κλώνια
της συκιάς μες τα ξερά το 'χουνε νοιώσει.
Όλα κρύα. Μόνο εγώ δε νοιώθω κρύο.
Διόλου τίποτα για με δεν έχει αλλάξει.
Κι αν τους άλλους ο χιονιάς θα τους ρημάξει
τον δικό μου δε θ' αλλάξει αυτός το βίο.
Μες στο χιόνι και στο κρύο ζω για μήνες.
Η γυναίκα που αγαπώ γι αυτό φροντίζει.
Τρόπο έχει δίχως διόλου να με αγγίζει
να παγώνει ως και των πόθων μου τις κλίνες.
Γιώργης Χολιαστός