Σάββατο 23 Ιουλίου 2005

Χαμόγελα...

Πολλοί άνθρωποι θα σου χαμογελάσουν, θα σου μιλήσουν ευγενικά, θα σου χτυπήσουν την πλάτη...
η μαγκιά είναι να μπορέσεις να ξεχωρίσεις ποιοι είναι ειλικρινείς και ποιοι υποκρίνονται.
Δεν μπορείς όμως...

Δυστυχώς ζούμε στην εποχή της καχυποψίας.
Στην εποχή που ο καθένας κοιτάει πως θα επωφεληθεί από τον άλλον.

Είναι κρίμα όταν σου χαμογελάει κάποιος το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι να είναι το "τι να θέλει τώρα αυτός από εμένα?"

Μακάρι όλα τα χαμόγελα να ήταν αθώα όπως φαίνονται...


Πως μου ήρθαν όλα αυτά θα μου πεις τώρα...
Απλά τώρα που συναναστρέφομαι σχεδόν κάθε μέρα με τόσα παιδάκια στην δουλειά, βλέπω τα χαμόγελά τους και χαίρομαι και εγώ.
Και είναι αληθινά τα χαμόγελά τους γιατί είναι ακόμα αθώα.
Όταν μεγαλώσουν όμως, μπορεί όλα τους να γίνουν αλλιώς...

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΩΣΩ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!
ΠΑΙΔΑΚΙΑ! ΜΗΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕΤΕ ΠΟΤΕ!!!
(χαχαχαχαχα!!! )

να μείνετε έτσι, μικρά και χαριτωμένα. Γιατί σας ζηλεύω ρε γαμώτο...


Δεν πάω καλά... πρέπει να αλλάξω δουλειά!

3 Comments:

  1. Unknown said...
    Κοίτα, πάρε εσύ το "κολάι" από το μικρό τρενάκι και μετά θα σε συστήσω σε κάτι δικούς μου στον ΟΣΕ!
    Όσο για τα παιδικά χαμόγελα, μήν είσαι τόσο σίγουρη ότι είναι πάντα αθώα....
    . said...
    συμφωνώ με τον προλαλήσαντα, δεν είναι πάντα αθώα τα χαμόγελά τους,αλλά ειλικρινή είναι όμως......νομίζω.
    Unknown said...
    Χμμ ναι, αυτό ακριβώς ήταν το νόημα.
    Ευχαριστώ για την ολοκλήρωση!

Post a Comment



Template by:
Free Blog Templates