Σκεψούλες...

πρώτη μπουκιά της χρονιάς, πρώτο ποτό της χρονιάς, πρώτο τηλεφώνημα της χρονιάς, πρώτη ευχή της χρονιάς, πρώτο μήνυμα στο κινητό της χρονιάς, κτλ κτλ...

ή γενικά ο κανόνας
πρώτος/η/ο Χ της χρονιάς, όπου Χ μεταβλητή

αυτό σκέφτομαι κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος και προσπαθώ πάντα να κάνω προσεχτικές κινήσεις για να μην γρουσουζέψω τίποτα. Όχι ότι είμαι προληπτική η ξέρω και εγώ τι, ούτε πιστεύω σε ματζούνια κτλ, αλλά εκείνες τις πρώτες στιγμές του νέου έτους κάτι με πιάνει και θέλω όλα να είναι τέλεια, μπας και μειωθεί λιγάκι η γκαντεμιά μου την νέα χρονιά που μόλις έχει έρθει.
Όχι ότι το καταφέρνω πάντα, αλλά μερικές φορές έχει πλάκα.
Συνήθως όμως, όταν θέλω κάτι να γίνει τέλειο, πάντα γίνεται το αντίθετο, αλλά τέλος πάντων, ας μην σκεφτόμαι τα άσχημα χρονιάρες μέρες.

Όλως παραδόξως, αυτή η πρωτοχρονιά ήταν η καλύτερη των τελευταίων 5 ετών, αν και στην αρχή δεν προβλεπόταν έτσι.
Είχαμε κανονίσει μερικές μέρες πριν να βγαίναμε κοριτσοπαρέα έξω και τελευταία στιγμή η μία "αχ, δεν ξέρω", η άλλη "δεν έχω κανονίσει τίποτα, αλλά θα δω όλες τις προτάσεις και θα σας απαντήσω", η τρίτη ακύρωσε και πάει λέγοντας.
Τελικά από τις τόσες, μείναμε μόνο 3. Στην αρχή είπαμε να το ακυρώναμε, αλλά η καλή μας διάθεση δεν μας άφηνε. Δεν θέλαν να έρθουν οι άλλες? σιγά. Δεν θα μας χαλούσαν και το κέφι.
Κλείσαμε τραπέζι σε ένα καραόκε bar και κάπου 1 παρά ξεκινήσαμε. Πριν έπρεπε να περάσω από το σπίτι της φιλενάδας της Ε. γιατί είχε φαγωθεί να της κάνω ποδαρικό, επειδή "έχω καλή ψυχή και αύρα" όπως λέει.
Στο barάκι στην αρχή αισθανόμασταν λίγο περίεργα, μιας και το μαγαζί ήταν γεμάτο με παρέες τον -κατά μέσο όρο- 12-14 ατόμων και εμείς ήμασταν μόνο 3, αλλά είχαμε το πιο πολύ κέφι. Εμείς και άλλη μία παρέα, που από ένα σημείο και μετά, γίναμε μία, ξεσηκώσαμε όλο το μαγαζί και κάναμε ό,τι θέλαμε.
Μου αρέσει πάρα πολύ να βρίσκομαι με άτομα τα οποία δεν τα έχω ξαναδεί, αλλά και ούτε πρόκειται να τα δω πάλι, αλλά ξαφνικά να έχω τέτοια οικειότητα, λες και τους ήξερα χρόνια και να φανταστείς ότι όλα ξεκίνησαν από το κέφι που είχαμε όλοι.
Καιρό είχα να περάσω τόσο τέλεια. Έγιναν τρελά σκηνικά στο μαγαζί και πραγματικά δεν νομίζω ότι θα ξαναζήσω ποτέ κάτι τέτοιο. Χοντρούληδες να κάνουν τον Ρουβά φορώντας φούστα, ροκάδες να τραγουδούν Ρουσλάνα, μπρατσαράδες με τατουάζ να τραγουδούν το "It's raining men" και άλλα πολλά, τρελά και απίστευτα.
Έκλεισε η φωνή μας από τις φωνές και το πολύ τραγούδι.
Φύγαμε στις 7...

Το μόνο άσχημο, ένα τηλέφωνο που ήρθε 17 ώρες μετά. Ας είναι...

Χρόνια πολλά και καλή χρονιά να έχουμε με υγεία, κέφι και τύχη.


Και κάτι άσχετο που μου έχει κολλήσει...
...Way, way down inside,
I’m gonna give you my love,
I’m gonna give you every inch of my love,
Gonna give you my love...