Σκεψούλες...

Στην προετοιμασία για την επικείμενη εξέταση για το πτυχίο στα ισπανικάκια, κάνουμε -όπως είναι φυσικό- και διάφορες "συνεντευξούλες", προετοιμασία δηλαδή για την προφορική εξέταση (μαμααααααααααααααααα!).

Προχθές που λες, και ενώ περίμενα άνετη να έρθει η σειρά μου για να απαντήσω σε μία από τις κλασσικές και τετριμένες ερωτήσεις που σου κάνουν στο πρώτο μέρος της εξέτασης (ξέρεις, μαζί με τα "με τι ασχολείσαι" κτλ), η καθηγήτρια με αιφνιδίασε.

prof: "¿qué te da miedo?" με ρωτάει
nen: "¿...qué?, απαντάω με απορία

Η καθηγήτρια, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβα, επαναλαμβάνει.

prof: "¿qué te da miedo?, τι σε φοβίζει ρώτησα"
nen: "si, sé... pero... xmmm..."
prof: "τι; δεν σε φοβίζει τίποτα;" (ακούγονται χασκογελάκια από την αίθουσα)
nen: "no, es que no lo he pensado nunca..."

Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, τι να πω και εγώ το καημένο?
απάντησα κουτσά στραβά τελικά κάτι που μου ήρθε και αναθεμάτισα την τύχη μου που πάντα μου τυχαίνουν ασυνήθηστες ερωτήσεις που ούτε καλά καλά στα ελληνικά δεν τις έχω σκεφτεί, αντί να μου τύχει καμία από τις πλέον κλασσικές ερωτήσεις, όπως αυτές που τυχαίνουν σε όλους τους υπόλοιπους στο τμήμα (ξέρεις "ποία είναι τα χόμπιτ σου", "τι μουσική ακούς", "τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο", κτλ)...

Η ερώτηση αυτή με προβλημάτισε τόσο, που καθόμουν βραδιάτικα μετά το μάθημα και προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα μπορούσα να απαντήσω αν μου κάνουν μια τέτοια ερώτηση και πάλι στο μέλλον...

χμ... τι με φοβίζει άραγε...

φοβάμαι...
...τους σκύλους (αδέσποτους και μη)
...να περπατώ μόνη μου στον δρόμο (νύχτα-μέρα πλέον...)
...την ταχύτητα (αν πατήσεις το γκάζι λίγο παραπάνω και είναι αυτοκίνητα γύρω, φρικάρω πραγματικά)
...την/στην θάλασσα (επειδή δεν ξέρω τι βρίσκεται από κάτω μου... any wonder why δεν πηγαίνω στα βαθιά?)

αυτά είναι μερικά που μου ήρθαν. Προσπάθησα να σκεφτώ συγκεκριμένα πράγματα, γιατί αν αρχίσουμε τα "αφηρημένα", του τύπου "φοβάμαι μήπως δεν πραγματοποιηθούν οι στόχοι που έχω βάλει", "φοβάμαι μήπως δεν βρεθώ δίπλα στα άτομα που αγαπώ όταν θα έχουν την ανάγκη μου", μέχρι τα "φοβάμαι ότι όταν δω την πρώτη μου ρυτίδα σε κάμποσα χρόνια, χαλαρά θα πάω για πλαστική (χιχι!)", τότε θα ξημερώσουμε!!! :D

αυτά για σήμερα. Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ και περισσότερα...