Σκεψούλες...

...Πριν 1,5 χρόνο (Φεβρουάριος 2005) ο dtsomp έφευγε για φαντάρος στο Ναύπλιο.
Φρέσκος, καθώς είχαν περάσει μόνο 2 μήνες από τότε που είχε πάρει το πτυχίο του, σκεφτόταν όπως είναι φυσικό, το τι θα κάνει μετά από το "φανταριλίκι".

Σε μια από τις συζητήσεις μας, μου είπε ότι σκεφτόταν, αν κάτσει, να φύγει για μεταπτυχιακό...

Εγώ, στο 6ο εξάμηνο της σχολής τότε, ψάχνοντας ευκαιρία για να μείνω και πάλι σε κάποια Σκανδιναβική χώρα, αλλά και για να είμαι μαζί του, ήθελα να τον ακολουθήσω, αλλά δεν γινόταν με τους ρυθμούς που είχα να προλάβω την προθεσμία των αιτήσεων για τα μεταπτυχιακά και να δηλώσουμε μαζί. Είχα χάσει ένα εξάμηνο περίπου στην σχολή λόγω erasmus, ε, ένα μάθημα από εδώ, ένα μάθημα από εκεί, είχαν μαζευτεί (δεν ήμουν και αυτό που λένε "φυτό", είχα αφήσει μαθηματάκια, οπότε καταλαβαίνεις ότι δεν ήταν εύκολα τα πράγματα για εμένα).

H ερώτηση ήταν η εξής: "Προλαβαίνω να τελειώσω την σχολή μέσα σε 1,5 χρόνο (Ιούνιος 2006), έτσι ώστε να προλάβω τις αιτήσεις για τα μεταπτυχιακά και να φύγω μαζί με τον dtsomp? Προλαβαίνω να τελειώσω την σχολή στα 4 χρόνια (και 3 μήνες :) )?"

Η απάντηση στην ερώτηση εξωπραγματική: Ναι, προλάβαινα να τελειώσω και να προλάβω τις αιτήσεις, αν ξεσκιζόμουν στην κυριολεξία.

Έβαλα ένα στοίχημα με τον εαυτό μου "Βρε, λες να το κάνω?"

Κάθισα μια μέρα και έβγαλα ένα πρόγραμμα για τον χρόνο που μου έμενε. Ούτε και εγώ πίστευα στα μάτια μου όταν είδα τι έπρεπε να κάνω για να προλάβω. Μέσα στον χαμό, να πρέπει να αποφασίσω για το αν έπρεπε να δεχτώ μια θέση πρακτικής σε πολυεθνική εταιρία της Δανίας, θέση και την οποία απέρριψα, για να προλάβω να βγάλω το πρόγραμμά μου. Ειδικά το εξάμηνο Οκτώβρης 2005 - Μάρτιος 2006 τα είχα δει όλα: πρακτική, πτυχιακή, 7 θεωρίες, 4 εργαστήρια, τα 6άωρα εβδομαδιαία μαθήματα και το διάβασμα για το "lower" (intermedio) στα Ισπανικά, επίσης να έχω να τρώω όλη μου την ημέρα στην σχολή και να έχω και από πάνω και τα πολύωρα δρομολόγια πέρα-δώθε στο ΤΕΙ με το λεωφορείο που μου έτρωγε και τις λιγοστές διαθέσιμες ώρες που είχα.

Ξεκούραση? Ποία ξεκούραση?

Ο Ιανουάριος 2006 με βρίσκει να το έχω βάλει πλέον πείσμα και να ξεκινάω για την τελική ευθεία της μεγαλύτερης πρόκλησης της ζωής μου έως τώρα.
Ξεσκίστηκα πραγματικά.
Εδώ και 1,5 χρόνο κοιμόμουν και ξυπνούσα με τον φόβο ότι δεν θα προλάβω.
Κάθε μέρα σου μιλάω. Μέχρι και μια βδομάδα πριν από σήμερα, δεν πίστευα ότι θα προλάβαινα.
Πτυχιακές, μαθήματα, κακό, όλα γύριζαν μέσα στο μυαλό μου.



Την Τετάρτη πέρασα το τελευταίο μου μάθημα.
Διάβασε τα παραπάνω, διάβασε και αυτά που σου έλεγα τον Ιανουάριο και σκέψου πως ένοιωσα όταν είδα τον καθηγητή να μου λέει "αυτό ήταν, τελειώσαμε".
Σκέψου πως ένοιωσα όταν πήρα την βεβαίωση πτυχίου στο χέρι.
Σκέψου πως ένοιωσα όταν είδα ότι για πρώτη φορά την ζωή μου ρε γαμώτο, έκανα κάτι "μεγάλο", κάτι που να αξίζει.

...

Σκέψου πως νοιώθω τώρα που το όνειρό μου εκπληρώθηκε.
Το χρωστούσα στον εαυτό μου αυτό το πτυχίο, ειδικά μετά την "αποτυχία" στις πανελλήνιες.
Θέλω να βγω στον δρόμο και να ουρλιάξω!

Δεν ξέρω αν πίστεψε κάποιος σε εμένα.
Ξέρω ότι στις μεγάλες δυσκολίες πήγα να κάνω πίσω και άλλες φορές κάποιος, άλλες φορές κάτι, με έσπρωξε και συνέχισα.