Σκεψούλες...

Δεν χρειάζονται πολλά πράγματα για να κάνουν μια συνηθισμένη ημέρα να διαφέρει έστω και λίγο από την κλασσική ρουτίνα...

Το πρωί μπαίνοντας στο γραφείο, βλέπω 2 τυπάδες από παραδίπλα να είναι στο δικό μου μαζί με κάτι κούτες και κάτι καρότσια με ροδάκια για μεταφορά πραγμάτων.
Nen: "Εεε... γειά?!?!?!" τους είπα με το στυλάκι "Χμ... μήπως θα πρέπει να μου εξηγείσετε τι στο καλό κάνετε εδώ?"
M.&D.: "Α, σε μετακομίζουμε, θα πας στο τέλος του διαδρόμου, σε ένα άλλο γραφείο μαζί με την Μ. γιατί χρειάζεται να είμαστε μαζί με τους δίπλα σε αυτό το project".
Nen: "Ααα... ευχαριστώ που με ρωτήσατε κιόλας!!!"

Στην αρχή μου κακοφάνηκε για να είμαι ειλικρινής, διότι είναι η τρίτη φορά που μου αλλάζουν γραφείο και θα υπάρχει και μια τέταρτη σε έναν μήνα, σε καινούριο κτίριο αυτήν την φορά όμως. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάτι εγώ και με μετακομίζουν όλη την ώρα, απλά αυτή η αναμονή για την μετακόμιση στο νέο κτίριο έχει φέρει μια "αναρχία" μέσα στην εταιρία, έτσι όλοι αλλάζουν γραφεία μεταξύ τους ή κάνουν ό,τι να'ναι ("μιας και πάμε σε καινούριο κτίριο, ας γκρεμίσουμε αυτό" θα μπορούσε να πει κάποιος).
Μου πέρασαν όλα όμως όταν είδα το νέο μου γραφείο. Εκτός του ότι έχω 2 παράθυρα πλέον δίπλα μου, βλέπει και σε ένα παρκάκι και όχι προς την άλλη μεριά που έχει τοίχο. Εκτός αυτού, είναι και πιο ήσυχο, μιας και το coffee/meeting place δεν είναι ακριβώς έξω από το γραφείο, αλλά λίγο πιο εκεί. Ας μην χαζοχαίρομαι όμως γιατί θα κρατήσει κανένα μηνάκι η όλη φάση, μέχρι την επόμενη μετακόμιση...

Το απόγευμα πήγα στην δουλειά. Εκεί που προβλεπόταν να έκανα το τεστάκι μου και να έφευγα ήσυχα ήσυχα όπως κάθε μέρα, ένας τυπάς είχε γεννέθλια και έτσι έφαγα την ωραιότερη τούρτα που έχω φάει από τότε που ήρθα εδώ. Σουπερνιαμνιαμ δηλαδή! Το καλό ήταν ότι επειδή πηγαίνω πλέον λίγο αργά, είχαν ήδη κόψει την τούρτα και έτσι δεν έπρεπε να ξανατραγουδήσω το γεννεθλιοτραγουδάκι στα ελληνικά όπως είχα κάνει σε έναν άλλον 2 μήνες πριν (και το τραγούδησα κοιτώντας το πάτωμα και ενώ είχα γίνει κατακόκκινη με τα 25 άτομα τριγύρω να με κοιτάνε... ρόμπεζζζ!).

Λίγο αργότερα ήταν η ώρα του Macworld. Δεν χρειάστηκε να παρακολουθώ κανένα live blogging καθώς είχα τον dtsomp να μου τα γράφει από το y!messenger, έναν developer που τα φώναζε από το παραδίπλα γραφείο και τον C. που είμαστε στον ίδιο χώρο να μας λέει όλες τις υπόλοιπες λεπτομέριες που δεν φώναζε ο άλλος από μέσα.
πχ.
Β. (από μέσα) "Software Update για το iPhone και προσθήκη apps στο iPod Touch!"
C. (επεξήγηση) "Version 1.1.3 για το iPhone με προσθήκη διαφόρων features όπως μπλα μπλα και επίσης έξτρα apps όπως μπλα μπλα στο iPod Touch τις οποίες οι καινούριοι θα τις πάρουν δωρεάν με το Touch ενώ οι ήδη κάτοχοι με 20$ μπλα μπλα..."

Το τρελό το γέλιο έπεσε μια στιγμή που ο Β. πατάει μια φωνή από μέσα φωνάζοντας "ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!" (όχι το ΝΑΙΙΙ! της διαφήμισης του Herbal Essences, το άλλο το χαρούμενο). Περιμένα επεξήγηση και εγώ από τον C. και περίμενα... και περίμενα... Δεν είπε τίποτα όμως, άρα έπρεπε να ρωτήσω γιατί αλλιώς θα έσκαγα:
Nen: "Συγγνώμη C., τι έγινε τώρα; Ανακοίνωση νέου MacBook?!?!?!?!?!"
C. "Μπα... δεν ανακοίνωσε τίποτα o Jobs... μάλλον θα έτρεξε ο κώδικας του B..."

Τρελό γέλιο, αλλά και απογοήτευση μαζί... (το Air ανακοινώθηκε ενώ ήμουν στον δρόμο για το σπίτι και έτσι έχασα την όλη φάση... κρίμα...).


Και ένα τελευταίο σκηνικό από χθες... Στον δρόμο για το σπίτι, και ενώ περίμενα το metro να έρθει, με πλησιάζει μια κυρία και με ρωτάει κάτι.
Η κλασσική σκέψη όταν με πλησιάζει κάποιος για πληροφορίες είναι "Ooh SHIT! όχι πάλι :( " καθώς δεν θέλω να ρωτάω όλη την ώρα αν μιλάνε αγγλικά για να συνεννοηθούμε έτσι. Αισθάνομαι άσχημα όσο να'ναι που πρέπει να μιλάω αγγλικά όλη την ώρα, έστω και αν για όλους εδώ είναι σαν δεύτερη μητρική γλώσσσα...
Κυρία: "Συγγνώμη, μπορείς να μου πεις πως θα πάω στην Tensta?" μου λέει η κυρία.
Nen: "Εεεεεεεεε..." (άγχος τρελό. Την κόβω λίγο και βλέπω ότι είναι πολύ "tanned" για Σουηδέζα, οπότε θεώρησα ότι θα ήταν καλύτερα και για τις δυό μας να μην παιδευτούμε με τα Σουηδικά και να κάνουμε την όλη συζήτηση στα αγγλικά). Άρα όπως ήταν φυσικό, της πετάω το "...do you speak english?"
Κυρία: "όχι, μιλάς σουηδικά?"
SHIT! έπρεπε να σκεφτώ σουηδικά! Κοιτάω γύρω μου, οι υπόλοιποι επιβάτες ήταν λίγο πιο μακριά και το τρένο μου ερχόταν σε 2 λεπτά άρα έπρεπε να δράσω γρήγορα. Και το πιό γρήγορο εκείνη την στιγμή ήταν να... απαντήσω και εγώ στα Σουηδικά.
Νen: "εεε... ναι, καταλαβαίνω λίγα. Τι είπατε? Tensta?"
Κυρία: "Ναι, Tensta, εδώ δεν πρέπει να πάρω το τρένο?"
(σκεψούλα: σκατά once again... δεν γινόταν να έπαιρνε το τρένο από εδώ, να την γλίτωνα με ένα -"Ναι", -"ευχαριστώ", -"παρακαλώ" σε αυτήν την ερώτηση?).
Nen: "Όχι, είστε σε λάθος μέρος. Πρέπει να πάτε δίπλα, να πάρετε το τρένο προς κέντρο, να κατεβείτε στην επόμενη στάση που είναι η Västra skogen και να αλλάξετε στο τρένο για Hjulsta. H Tensta είναι μια στάση πριν την τελευταία."
Κυρία: "Ευχαριστώ πολύ!"
Nen: (σκεψούλα: σίγουρα κατάλαβε ή θα την στείλω άλλα αντί άλλων την γυναίκα;) "Συγγνώμη, καταλάβατε?" την ρωτάω και μου απαντάει επαναλαμβάνοντας την διαδρομή που έπρεπε να κάνει. Μου είπε ότι είχε πάει στον γιατρό και τώρα πήγαινε σε μία φίλη της και δεν είχε πάει στην Tensta άλλη φορά (γίναμε και φίλες δηλαδή! :P ) . Με ευχαρίστησε και απομακρύνθηκε για να αλλάξει πλατφόρμα.

Έμεινα να κοιτάω την κυρία που έφευγε και παρακολουθούσα για να δω αν όντως πήγαινε προς την πλατφόρμα που της είχα πει. Σε λίγο θα την ακολουθούσα μέχρι την Tensta για να δω αν όντως της μίλησα σωστά!!!
Από εκείνη την στιγμή περπατούσα χαμογελαστή και λίγο πιο καμαρωτά απο ότι συνήθως, σκεπτόμενη ότι ήταν η πρώτη φορά από τότε που ήρθα που όχι μόνο σχημάτισα πάνω από μία ολοκληρωμένη πρόταση στα Σουηδικά (εκτός μαθήματος), αλλά κατάλαβαν τι είπα κιόλας!
Η ημέρα έκλεισε με την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα σταματήσω όσο γίνεται να "ξεγλιστράω" με το "do you speak Εnglish?" και να χρησιμοποιώ τα σουηδικά μου όσο πιο πολύ μπορώ...