Σκεψούλες...

Ονομάζεται semla και είναι παραδοσιακό, όχι μόνο για την Σουηδία, αλλά για τις περισσότερες βόρειες χώρες (Σουηδία, Φινλανδία, Νορβηγία και Εσθονία).

Σήμερα τα μοιράζουν συνήθως δωρεάν μέσα στις εταιρίες, στα εμπορικά, κτλ κτλ αλλά μπορείς επίσης να τα αγοράσεις και από το supermarket/φούρνους (αν τύχει βέβαια και βρεις κανέναν φούρνο εδώ) γύρω σε αυτές τις ημέρες.

Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πέρυσι από το Nymble στην σχολή στο κέντρο (Campus Valhallavägen) όπου τα έδιναν με τα τσουβάλια στους πεινασμένους φοιτητές που μυρίστηκαν την φάση και είχαν συρρέυσει κατά χιλιάδες στο κτίριο (εεεε... πλακίτσα :) ).

Εδώ βέβαια να πούμε και τα αρνητικά της υπόθεσης. Η επιτυχία του γλυκού αυτού στηρίζεται περισσότερο στο eye candy, καθώς αυτό το αφράτο πραγματάκι που βλέπεις δεν είναι σαντυγί, αλλά μια άγλυκη κρέμα (χτυπημένη κρέμα γάλακτος χωρίς ζάχαρη? αναρωτιέμαι...). Το ψωμάκι δε, είναι απλά ένα ψωμάκι με κάρδαμο και όχι τσουρεκοειδές. Τέλος, το χειρότερο από όλα είναι ότι όταν πας να το φας, γίνεσαι σαν τα παιδάκια που τρώνε παγωτό, με την κρέμα από το γλυκάκι να τρέχει από όλες τις μεριές και εσύ να προσπαθείς να την μαζέψεις (got the picture? ;) ).

Όπως και αν έχει, εμένα μου αρέσει. Είναι χορτάστικό (τρως ένα και σκας) αλλά έχει και ένα κρυφό μυστικάκι: Ανάμεσα στο ψωμάκι και την κρέμα, έχει μια στρώση πάστας αμυγδάλου που κάνει όλη την διαφορά στην γεύση, μαζί με την λίγη ζάχαρη άχνη που υπάρχει στην κορυφή του.

Πάω να τσακίσω ένα πριν τελειώσουν!

ΥΓ. Την καλύτερη version του γλυκού την είχα δοκιμάσει στην Φινλανδία, όπου αντί για πάστα αμυγδάλου είχε κόκκινη μαρμελάδα, αλλά και αυτό δεν πάει πίσω...