Σκεψούλες...

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα πως να ξεκινήσω αυτό το ποστ. Κατά την διάρκεια της εκδρομής και ενώ "έγραφα" το ποστ στο μυαλό μου, όλη την ώρα έλεγα (η φωνή αλλάζει σε πιο επιβλητική) "Στα χνάρια του Jack του αντεροβγάλτη, των Beatles, του Ηarry Potter, του Sherlock Holmes και του Sweeney Todd..." . Αποφάσισα όμως να μην ξεκινήσω έτσι για το καλό όλων... :P

Έχω την εντύπωση ότι αυτό το ποστ θα γίνει τεράστιο, έτσι όπως τα έχω όλα χύμα στο μυαλό μου. Πριν αρχίσω κιόλας να γράφω, όλη την ώρα σκέφτομαι "να μην ξεχάσω και αυτό! να βάλω και εκείνο!" και πάει λέγοντας... Για όποιον θέλει την short version, ας πάει στο blog του dtsomp, εδώ εμείς πιάνουμε τις πάρλες! :P

Τον Μάιο με είχε πιάσει μια απίστευτη λαχτάρα (για nesquick :P) για εκδρομή, ίσως επειδή είχε τελειώσει το βαρύ χειμερινό μου πρόγραμμα και ήθελα να μου κάνω ένα δωράκι.
Long story short, έπρηξα τον dtsomp και η επιλογή ήταν τελικά το Λονδίνο.

Δεν είναι ότι δεν ήθελα να πάω ποτέ στο Λονδίνο, αλλά η αλήθεια είναι ότι επειδή θεωρείται πολύ "trendy" προορισμός, κάτι με ωθούσε να πάω σε κάτι λιγότερο συμβατικό (όπως έναν γύρο Σκανδιναβίας ας πούμε...). Όχι ότι έφυγα για το ταξίδι με βαριά καρδιά, αλλά κατάλαβες...

Τα εισιτήρια πήγαν στα 180 ευρουλίνια (τα κλείσαμε λίγο αργά) απευθείας, αλλά είμασταν τυχεροί που βρήκαμε πτήση την Τρίτη πρωί-πρωί με Παρασκευή βράδυ. Άρα είχαμε 4 μέρες γεμάτες για να περάσουμε.


Και φτάσαμε Τρίτη. Η μετάβαση από το αεροδρόμιο (Gatwick) στο ξενοδοχείο έγινε πάρα πολύ ομαλά και γρήγορα θα έλεγα, με τρένο. Εκεί είχαν πολύ πλάκα οι συνωμοτικές ματιές που ρίχναμε με τον dtsomp συνοδευόμενες από μία έκφραση θαυμασμού όταν το αφτί μας έπιανε κάποιον να μιλάει. Μια μετάφραση αυτού θα ήταν "Άκουσες πως μιλάει? Pure British accent!!!!! Ναι, είναι αλήθεια!!!". Χαχα! Τρελός ενθουσιασμός μιλάμε!


Το τρένο μας άφησε στον σταθμό St. Pancras, ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει. Τίγκα βολικό!
Πρώτη εικόνα από το Λονδίνο? Μια σειρά από μαύρα ταξί έξω από τον σταθμό. ΩΩΩΩΩ!!! Είναι αληθινά και αυτά!!! :P


Από εκεί και πέρα, άρχισε το "καλό". Ειλικρινά, αυτή η εκδρομή ξεπέρασε όλες όσες είχα κάνει ως τώρα από πλευράς περπατήματος (και δεν είμαι από τα άτομα που κάθονται όταν πάνε εκδρομές). Κλείναμε 12άωρα περπατώντας. Όχι 12 ώρες εκτός ξενοδοχείου, αλλά περπατήματος!
Το πρόγραμμα κάθε μέρας πήγαινε κάπως έτσι:
Ξύπνημα 8παρά, πρωινό (English breakfast παρακαλώ και έτρωγα μέχρι και τα φασόλια! yum!!! ), περπάτημα, περπάτημα, περπάτημα, διάλειμμα για μίνι-μεσημεριανό, περπάτημα, περπάτημα, περπάτημα, διάλειμμα για βραδυνοαπογευματινό, περπάτημα, περπάτημα, περπάτημα, επιστροφή στο ξενοδοχείο κατά τις 12 το βράδυ και πάλι από την αρχή.

Είχαμε κάνει μια λίστα με μέρη που θέλαμε να επισκεφτούμε και μπορώ να πω ότι κάναμε σχεδόν τα πάντα, αν και σε μερικά αρκεστήκαμε να τα δούμε απέξω :( Με λίγα λόγια, 4 μέρες δεν φτάνουν να δεις το Λονδίνο με τί-πο-τα, ειδικά αν δεν είσαι "του περπατήματος". Εγγυημένα.

Κάτι άλλο είναι ότι αν αρχίσεις τα "αχ και πόσο κάνει αυτό, αχ τι είσοδο έχει εκείνο κτλ κτλ" στο τέλος δεν θα πας πουθενά (Όχι ότι είναι άσχημα βέβαια να κάνεις μόνο βόλτες στην πόλη :D ). Και τέλος, η συμβουλή μου είναι ελαχιστοποίηση των μετακινήσεων με μετρό, και αντικατάστασή του με τα ποδαράκια :) Η βόλτα με το λεωφορείο είναι καλή για να δεις την πόλη, αλλά ο οδηγός που πετύχαμε εμείς ήταν λίγο killer και δεν μπορώ να πω ότι θα το έκανα πάλι :/ Πετύχαμε όμως τέλεια διαδρομή, παίρνοντας το λεωφορείο από το Abbey Road προς το κέντρο...
Όπως και να το κάνεις όμως, μια βόλτα στον επάνω όροφο ενός κόκκινου λεωφορείου στο Λονδίνο είναι must!



Λίγο πιο αναλυτικά:

Η πρώτη μέρα άρχισε με: House of Commons, Big Ben, Westminster Abbey, London Eye, Buckingham Palace, St.James park, Trafalgar Square, Regent str, Oxford str, Piccadilly Circus, Applestore :P και όλα τα ενδιάμεσα που υπάρχουν. Αυτά γιατί είμασταν και κουρασμένοι :D
Για όσους ξέρουν, η όλη διαδρομή έγινε με τα πόδια, με αφετηρία τον Waterloo station.


Σχόλια: Πιστεύω ότι αυτή η διαδρομή είναι τέλεια για να αρχίσεις ένα ταξίδι στο Λονδίνο.

Δεύτερη μέρα: Απόδοση φόρου τιμής :P στην Platform 9 3/4 του King's Cross station ως -κάπως- fan του Ηarry Potter, μουσείο Sherlock Holmes, Madame Tussauds (απέξω), Beatles Store και Rock 'n Roll store, πέρασμα της διάσημης διάβασης του Abbey Road, Abbey Road Studios, Trafalgar Square για μεσημεριανό, National Gallery, Jack the Ripper walk στα σημεία των φόνων του Jack του Αντεροβγάλτη, βόλτα από Tower of London, Tower Bridge έως London Bridge για νυχτερινές φωτογραφίες.

Σχόλια:
Μουσείο Sherlock Holmes: Δεν είμαι καθόλου fan του Sherlock Holmes, δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο, ούτε έχω δει καμία ταινία/μεταφορά βιβλίου στην τηλεόραση. Και όμως το μουσείο Sherlock Holmes μου άρεσε πάρα πολύ. Καλοφτιαγμένο και πολύ cozy! (Ευχαριστώ τον dtsomp για την αναλυτικότατη ξενάγηση που μου έκανε :D ). Ένα τυπικό terraced house (πολλά σπιτάκια στην σειρά ενωμένα) με διακόσμηση της εποχής. Πανέμορφο.


National Gallery: Τεράστια!!! Καταφέραμε και την είδαμε σχεδόν όλη, πηδώντας στο τέλος 4-5 αίθουσες μόνο λόγω απίστευτου πόνου των ποδιών από την ορθοστασία. Προσωπικά πιστεύω ότι άξιζε με τα χίλια, αλλά είναι ανάλογα με τα γούστα όσο να'ναι. Θέλει ώρες απίστευτες πάντως για να την δει κανείς.
Madame Tussauds: Ήταν επιλογή μας να μην πάμε και τελικά δεν στεναχωρηθήκαμε καθόλου που το αφήσαμε. Ίσως την τρίτη φορά που θα πάω Λονδίνο να το βάλω μέσα στο πρόγραμμα (δεν είναι στην λίστα για την δεύτερη, εκτός και αν έχω πιά τόσο χρόνο για χάσιμο).
Trafalgar Square: Μια λέξη: πανέμορφη.


Jack the Ripper walk: Πολύ ενδιαφέρουσα βόλτα και κορυφαίος ο ξεναγός! Θα προτιμούσα να το έκανα σε μία φάση που να μην ήμουν τόσο κομμάτια μιας και έκανα υπερπροσπάθεια να αναλύσω τον χείμαρρο πληροφοριών που αράδιαζε ο τυπάς με τρομερή παραστατικότητα και humor. Μου άρεσε όχι μόνο η βόλτα στα μέρη που έγιναν οι φόνοι, αλλά το κλίμα που δημιούργησε ο ξεναγός με την διήγηση του πως ήταν τότε το Λονδίνο κτλ, περνώντας μας από στοές, στενά και κομμάτια της πόλης που έμειναν αναλοίωτα από εκείνη την εποχή, αλλά πιο πολύ μου άρεσε το ότι έκανα μια οργανωμένη βόλτα σε μία περιοχή που αν πήγαινα από μόνη μου θα μου έπαιρνε ώρες να την κάνω (μέχρι να βρω τα σημεία των φόνων) και δεν θα είχε και το ίδιο ενδιαφέρον. Thumbs up λοιπόν!


Tower Bridge: Βραδυνή βόλτα γύρω και επάνω από την γέφυρα. Χωρίς λόγια πραγματικά, ίσως η ωραιότερη βόλτα που έχω κάνει ποτέ βράδυ. Ήταν και τόσο ωραία βραδιά από πλευράς καιρού, θα μπορούσα να κάτσω εκεί για ώρες.
Διάβαση Abbey Road: Δεν υπήρχε περίπτωση να μην πάω σαν -επί χρόνια- fan των Beatles! Ήταν σημαδιακό το ότι με το που πήγαμε, έκλειναν το μέρος για έργα? Φωτογραφία πάντως να την περνάμε βγάλαμε :)

Τρίτη μέρα: British museum, Tate modern, Millenium Bridge, St.Paul's Cathedral, Fleet Street για το διάσημο κουρείο του Sweeney Todd, Βασιλικά δικαστήρια, Fish and chips στην pub The George, βόλτα για βραδυνές φωτογραφίες στο Βig Βen και House of Commons.

Σχόλια:
Βρετανικό μουσείο: Μου άρεσε πάρα πολύ η συλλογή του και το γυρήσαμε σχεδόν όλο (πάλι 2-3 αίθουσες που δεν είχαν πολύ ενδιαφέρον κατά την προσωπική μας άποψη τις περάσαμε γρήγορα).
Τώρα για την αίθουσα με τα μάρμαρα του Παρθενώνα τι να πω... Η αίθουσα εκείνη έχει μια περίεργη αύρα που σε στεναχωρεί... :( Γενικά αν και η συλλογή του μουσείου είναι επιβλητικότατη, δεν μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι ότι το 95% των εκθεμάτων είναι "δανεισμένα" από άλλες χώρες...
Προσπάθησα να χαρώ την επίσκεψη πάντως χωρίς γκρίνιες τύπου "αχ κοίτα τι σήκωσαν" και "δεν άφησαν τίποτα όρθιο". Και μπορώ να πω ότι μου άρεσε κιόλας. Το μουσείο είναι τεράστιο και ο καφές στο αίθριο είναι must.


Tate modern: Επισκεφτήκαμε τους 2 από τους 3 ορόφους που είναι η μόνιμη έκθεση (δεν μας ενδιέφερε η προσωρινή που είχε) και μπορώ να πω ότι ο 3ος όροφος (σουρρεαλιστές, κτλ) μου άρεσε πάρα πολύ και ευχαριστως θα ξαναπήγαινα.
Κουρείο του Sweeney Todd στην Fleet Street: Στεκόμασταν έξω από το κουρείο (το οποίο τώρα είναι courrierάδικο, αλλά το κτίριο είναι το ίδιο) και μπορώ να πω ότι μου προκάλεσε κάτι σαν δέος... ένα περίεργο συναίσθημα... Ειδικά όταν έβλεπες ότι το κουρείο ήταν κολλητά με την Εκκλησία ( St Dunstan) και σκεπτόμενος ότι πετούσε τα πτώματα στην κρύπτη της, κάτι σε έπιανε... πολύ spooky... (Για όποιον δεν έχει διαβάσει την ιστορία ή δει κάποια ταινία, μπορεί να διαβάσει τι έγινε εν συντομία εδώ από το blog έγκλημα και τιμωρία σε 4 συνέχειες. Είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα).
Fish and chips στην pub The George: Η Αγγλία έχει μια περίεργη φήμη για το φαγητό της, αλλά εμείς μπορώ να πω ότι τρώγαμε καλά! (Ειδικά αυτά τα sandwich τους... super yum!!!). Το φαγητό σε pub δεν έπρεπε να το χάσουμε με τίποτα και είπαμε να το συνδιάσουμε με βρετανική συνταγή. Το αποτέλεσμα? Τέλειο κλίμα και ωραίο μαμ!


Η μέρα έκλεισε με βόλτα για βραδυνές φωτογραφίες στο Βig Βen και House of Commons: Must εννοείται (πολύ "must" λέω σε αυτό το ποστ :/ ).

Τέταρτη μέρα: Hard Rock cafe, Green Park, Buckingham Palace και αλλαγή φρουράς, Harrods, House of Commons και Big Ben, Westminster Abbey για σουβενίρ, βόλτα στο Soho, Regent str, Oxford str και Tower Bridge.

Σχόλια:
Hard Rock cafe: Ως συλλέκτρια Pin δεν μπορούσα να το αφήσω χωρίς επίσκεψη. Έκπληξη ήταν η ιδιωτική ξενάγηση στο "The Vault" του μαγαζιού με memorabilia από Jimi Hedrix, Madonna, Jimmy Page, Keith Richards, με αποκορύφωμα (προσωπική γνώμη) τους στίχους του Instant Karma διορθωμένους από τον ίδιο τον Lennon.

Αλλαγή φρουράς στο Buckingham Palace: Χμ..........
Μου άρεσε που είδα τους φρουρούς με τις κλασσικές στολές που υπάρχουν τυπωμένες επάνω σε όλα τα σουβενίρ από το Λονδίνο :P , αλλά α. γινόταν χαμός από κόσμο και β. μου φάνηκε γελοίο που η βασιλική φρουρά έπαιζε τραγούδια από τις ταινίες του James Bond έξω από το παλάτι (Gooooooldfingaaaaaaa!).


Westminster Abbey για σουβενίρ: Me likes.

Harrods: Me likes likes! Δεν ήθελα με τίποτα να αφήσω βόλτα στην πόλη για να πάω για ψώνια (το θεωρώ τουλάχιστον χαζό), αλλά δεν γινόταν να μην πάω μια βολτούλα από τα Harrods. Εντυπωσιακό κτίριο και ωραία σουβενίρ. Must για μια μικρή βόλτα.


Σύνοψη:
H πόλη:
Δεν περίμενα ότι θα τρελαινόμουν τόσο πολύ με το Λονδίνο. Είμασταν τυχεροί που πετύχαμε τέλειο καιρό και μπορούσαμε να περπατήσουμε τόσο πολύ έξω και να πάμε σε τόσες περιοχές. Είχε ένα χρώμα απίστευτο όλη η πόλη... Τα κτίρια, οι στοές, οι pub όλα... Εκτός του ότι ήταν υποδειγματικά πεντακάθαρη! Άσε που είχε κόσμο και δεν ερήμωνε το βράδυ... Εννοείται πως θα πάω πάλι.


Φαγητό:
Μου άρεσε πάρα πολύ το ότι είχε όλες τις διαβαθμίσεις από το να πάρεις ένα (τέλειο-yum-yum-σλουρπ-σλουρπ) sandwich στο χέρι και fast food μέχρι τα κυριλλέ εστιατόρια (χε, ίσως να μην το καταλάβει αυτό κάποιος που μένει Ελλάδα και όχι Σουηδία).
Διαλέγεις και παίρνεις, νηστικός πάντως δεν μένεις! (εκτός και αν επιλέξεις να φας τα καβουράκια που έχεις στην τσέπη-γκουχ γκουχ-... :D).
Α, και τα φαγητά εκεί τρώγονται!!! Nαι, είναι απίστευτο! :P


Κόσμος:
Έμεινα με το πόσο φιλικοί είναι. Εννοείται πως τρελάθηκα/ερωτεύτηκα/κτλ την προφορά όλων, ήταν εκπληκτική!!!!!!! Έπιανα συχνά τον εαυτό μου να παρατηρεί με ανοιχτό το στόμα άτομα να μιλάνε!
Καλά τα "I'm sorry" ακόμα και όταν τους έσπρωχνες εσύ και τα "Yes, please" και "No, thank you" έπεφταν βροχή και γούσταρα τρελά!!! Κανένας δεν σε κοιτούσε στραβά αν δεν μιλούσες σωστά ή αν δεν είχες αγγλική προφορά και όλοι ήταν πολύ εξυπηρετικοί. Γενικά ένα τέλειο κλίμα!


Τι δεν μου άρεσε:
*Που σε μία φάση παρατηρήσαμε ότι περπατούσαμε χιλιόμετρα ολόκληρα (εεε που λέει ο λόγος) μέχρι να βρούμε κάποιον κάδο σκουπιδιών. Για τα μικρούλικα σκουπιδάκια είχε παντού κάτι μαύρα κουτάκια στους τοίχους των κτιρίων, αλλά για τα μεγάλα? Απορούσαμε πως η πόλη ήταν τόσο καθαρή χωρίς κάδους παντού! Πραγματικά απίστευτο...
Είχε πλάκα που μια στιγμή περπατούσαμε σε μία πλατεία στο Soho (εεε βαριέμαι να βρω στον χάρτη πως την λένε, ίσως την προσθέσω αργότερα) και είδαμε μαζεμένους καμιά 8-10 κάδους, οπότε αναφωνήσαμε "ααα! εδώ έχουν κάνει φωλιά!!!" :PPPP


*Αισθάνθηκα άβολα με τις τόσες κάμερες παντού στην πόλη, όχι για το "Big brother is watching you" θέμα της υπόθεσης, αλλά για το ότι δεν ήξερα αν έπρεπε να αισθανθώ ασφάλεια με όλα αυτά ή να αρχίσω να φοβάμαι, σκεπτόμενη ότι η φόβοι για επίθεση / εγκληματικότητα πρέπει να είναι τόσο υψηλή που έχουν γεμίσει την πόλη με κάμερες τρομοκρατημένοι.
Πέρα από αυτό, δεν μπορώ να πω ότι φοβόμουν με τόσο κόσμο γύρω παντού, ή ότι αισθανόμουν ότι υπήρχε κίνδυνος να γίνει τίποτα. Ε, έπρεπε εννοείται να κάνεις τα κλασσικά που κάνεις σε οποιαδήποτε χώρα (προσοχή τσάντας σε μέρη με πάρα πολύ κόσμο, αποφυγή περπατήματος σε στενά το βράδυ, κτλ) και ήσουν οκ.

*Και κάτι άλλο... Ο "υπόγειος" μου ξυπνούσε στην αρχή κάτι κλειστοφοβικά συναισθήματα, αλλά μετά από λίγο ήμουν οκ. Κάποιοι σταθμοί μπορώ να πω ότι ήταν κάπως άθλιοι, αλλά όταν πρόκειται για τον παλαιότερο υπόγειο σιδηρόδρομο στον κόσμο, τότε δεν μπορείς να έχεις και τρομερές απαιτήσεις ;)

Τι εικόνες θα κρατήσω:
*Tην βόλτα από το Tate Modern έως την Trafalgar, μέσω Millenium bridge, St Paul's Cathedral, Fleet Street, Strand Street kai Sommerset house. Κυριολεκτικά πανέμορφη διαδρομή.

*To διάλειμμα για sandwichάκι και χυμό στα σκαλάκια της Trafalgar.
*Την βόλτα από τον σταθμό του Tower Hill έως London Bridge μέσω Tower Bridge το βράδυ. Μαγεία κυριολεκτικά.
*Τον ενθουσιασμό του dtsomp όταν άκουσε μέσα στο Βρετανικό μουσείο έναν τυπά να λέει "You're bloody looney!!!" με την αντίστοιχη προφορά :D :P :P :P (πλακίτσα!)

Τι θέλω να κάνω την επόμενη φορά:
*Να ανέβω στην οροφή του St. Paul's Cathedral για να δω την θέα στην πόλη. Ε, με τόσο περπάτημα, δεν είχα καθόλου κουράγιο να ανέβω 530 σκαλοπάτια μέχρι εκεί αυτήν την φορά!!!
*Ισως και μια γύρα με το London eye. Γιατί όχι?


*Μια βόλτα με καραβάκι στον Τάμεση
*Επίσκεψη στο Westminster Abbey
*Natural History museum, έστω σαν κτήριο και μια βόλτα στην γύρω περιοχή
*Tower of London αν και διάβασα ότι πρέπει να αφιερώσεις ολόκληρη μέρα για την επίσκεψη εκεί
*Αστεροσκοπείο του Greenwich
*Να πάω πάλι στο Apple store, αλλά να έχω και λεφτά για να αγοράσω κάτι :D


*Μια βόλτα με ταξάκι
*Να πετύχω μια συναυλία στο Hyde park!!!


Μέχρι τότε... :)


Ποστ μέσα στο ποστ: Highlight από την Εθνική πινακοθήκη του Λονδίνου

Μεταξύ των χιλιάδων πινάκων ξεχώρισα τρεις του Van Gogh. Ο ένας ήταν από την σειρά του με θέμα τα ηλιοτρόπια, ο άλλος η καρέκλα του και τέλος ο Wheatfield with Cypresses.
Δεν ήμουν fan του καθόλου, αλλά μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι θα μπορούσα να καθήσω κυριολεκτικά με τις ώρες και να κοιτάζω για παράδειγμα τα ηλιοτρόπια, έναν πίνακα που μπορώ να πω ότι βρίσκω κακάσχημο. Πραγματικά όμως με κέρδισαν οι χοντρές πινελιές του κάτι που έκανε τον πίνακα σχεδόν 3D θα έλεγες. Φαινόντουσαν ατημέλητες, αλλά ήταν τόσο τελικά προσεγμένες που ήθελες να καθήσεις να παρατηρήσεις μία-μία μέσα στον πίνακα.

Ήταν εκπληκτικό, ειλικρινά δεν έχω λόγια. Όχι μόνο έγινα fan, αλλά με έκανε να θέλω να γυρίσω όλες τις πινακοθήκες στον κόσμο έτσι ώστε να δω όλα τα έργα στην original μορφή τους και όχι τυπωμένα στην σελίδα κάποιου βιβλίου ή στο internet.
Τέτοιο δέος περίμενα να μου προκαλέσει η Παναγιά των βράχων του Da Vinci που βρισκόταν σε μία άλλη αίθουσα, έχασε δυστυχώς όμως με 4-1 goal...