Σκεψούλες...

Τελευταίο ποστάκι επί ελληνικού εδάφους...

Τις φετινές μας διακοπούλες (5-13 του μήνα) τις περάσαμε με τον αγαπητό dtsomp στο νησί του Μίνωα, του Μινώταυρου, του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, του ρακιού και των Headquarters της Sapioi Corp :P , ή αλλιώς στην Κρήτη!
Τα περάσαμε πολύ χαλαρά, επιλέξαμε 5-6 μέρη και πήγαμε σε αυτά, αντί να τρώμε την κάθε ημέρα μέσα στο αυτοκίνητο. Με τόσο λιώσιμο, αυτή η εκδρομή ήταν το ακριβώς αντίθετο της εκδρομής του Λονδίνου που περιέγραψα στο αμέσως προηγούμενο ποστ.

Πριν κατέβουμε Κρήτη, φάγαμε βέβαια μία ολόκληρη μέρα sightseeing και απίστευτου ποδαρόδρομου στην Αθήνα την οποία θα την περιγράψω άλλη μέρα όμως...

Δεν προλαβαίνω δυστυχώς να κάνω μεγάλο ποστ (το ποστ μέσα στο ποστ το είχα γράψει πριν μέρες) μιας και πρέπει να φτιάξω κάτι τελευταία πράγματακια, αλλά θα εφαρμόσω το "1 εικόνα 1.000 λέξεις" για συντομία :)

Ποστ μέσα στο ποστ*: Απαντήσεις στο Blogοπαίχνιδο (άραγε ενδιαφέρεται κανένας ακόμα? nah...)
*να θυμηθώ να πω μια μέρα ότι αυτήν την φράση την έχω κλέψει από το blog του έντεκα!

1. Σωστό. Το λάθος είναι στην τελευταία πρόταση καθώς είχα πάει να δω αγώνα από κοντά.

2. Σωστό και αυτό. Το λαθάκι είναι ότι έχω περάσει από όλα αυτά, εκτός από το βόλευ.
Είχα μια αγάπη στις μεγάλες αποστάσεις στις οποίες με είχαν χώσει στον στίβο λόγω των αντοχών που είχα (τώρα τρέχω 10 μέτρα και πέφτω κάτω) αλλά λίγο βαριόμουν να τρέχω 5-10 χιλιόμετρα μόνη μου στις προπονήσεις (βλέπεις δεν υπήρχαν τότε ipod nano! θυμάμαι είχα πάρει μια μέρα το walkman μου στην προπόνηση και κατά το τρέξιμο χοροπήδαγε πιο πολύ και από καγκουρό, οπότε δεν το επανέλαβα το εγχείρημα :( ).
Και ναι, είναι γεγονός. Παρά το ύψος μου, ήμουν στην ομάδα μπάσκετ στο λύκειο και έπαιζα και καλά!!! yay!

3. Εεε, αυτό είναι το σωστό... (ρομπίτσα). Η πτώση έγινε από ασύμμετρο ζυγό (ναι, άουτς...).

4. Χμ... μετά το ποστάρισμα είδα ότι είχα γράψει ρυθμική αντί για ενόργανη, αλλά δεν το διόρθωσα γιατί ήταν λάθος η όλη πρόταση έτσι και αλλιώς.
Η ιστορία είναι ότι το '89 (?) μεριά με είχαν επιλέξει για να με προπονήσουν για να λάβω μέρος στην ενόργανη στους Ολυμπιακούς του '96.
Τι είχε γίνει τότε? Επειδή υπήρχε μια φήμη ότι η Ελλάδα θα αναλάμβανε τους Ολυμπιακούς το '96 ένεκα του εορτασμού των 100 χρόνων των αγώνων, είχαν αρχίσει κρατικά προγράμματα που αναλάμβαναν την προετοιμασία αθλητών-αθλητριών από νωρίς για να είναι έτοιμοι να συμμετάσχουν στους αγώνες τότε. Ένα από τα τυχερά παιδάκια λοιπόν ήμουν και εγώ, αφού μετά από τεστ έκριναν ότι ήμουν κατάλληλη για να συμμετάσχω (Η μαμ-μαμ μου μου είπε ότι ένα από τα τεστ που θυμάται ήταν ότι μας έκλειναν τα μάτια και μας έλεγαν να αρχίσουμε να περπατάμε για να δουν αν πάμε ίσια. Σχεδον όλα τα παιδάκια πήγαιναν σαν μεθυσμένα, ενώ εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα. Θα είχε γέλιο πιστεύω να είσαι από μία γωνία και να βλέπεις με την σειρά παιδάκια να στουκάρουν στον τοίχο! μουχεχεχε!). Αnyway, όταν με επέλεξαν, οι γονείς μου με έστειλαν στις προπονήσεις όπου έμεινα για κάποια χρόνια έως ότου ανακοινώθηκε ότι τους Ολυμπιακούς του '96 τους παίρνει η Ατλάντα. Τότε εξασθένησαν τα προγράμματα αυτά (δεν μπορούσε η Ελλάδα αν δεν ήταν η διοργανώτρια να κατεβάσει πολλούς αθλητές) και η όλη φάση τελείωσε εκεί. Συνέχισα την ενόργανη μετά για κάποια χρόνια όταν πλέον είχα αλλάξει και πόλη, αλλά κάποια στιγμή τα παράτησα (και εκεί άρχισε το pc, τα ξενύχτια, τα μπυροκοίλια κτλ... χαχαχα! ).

Η φάση είναι ότι αυτό το τελευταίο το έμαθα τώρα, καθώς την στιγμή που έκανα εκείνο το ποστ ρώτησα την μαμ-μαμ μου "τελικά για ποιον λόγο δεν με είχατε στείλει για τους Ολυμπιακούς στην ενόργανη? Για να μεγαλώσω σαν φυσιολογικό παιδάκι?" και η απάντηση ήταν "πως δεν σε είχαμε στείλει?" (ναι, αν ήταν κινούμενα σχέδια, εδώ θα ακουγόταν ένα "ΝΤΟΙΝΓΚ!"). Θυμόμουν ότι πήγαινα στις προπονήσεις, αλλά δεν θυμόμουν με τίποτα ότι ήταν πρωταθλητισμός. Ο,τι να'ναι...
Έτσι εξαιτίας εκείνου του ποστ έμαθα την παραπάνω ιστορία και τώρα θα έχω κάτι παραπάνω να λέω στα εγγόνια μου όταν γεράσω...

...Άραγε να με είχαν ντοπάρει πιτσιρίκι? :D