Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008
(χμ... όχι Χριστούγενα όχι με τον κυριολεκτικό όρο, δηλαδή 25/12, αλλά χριστουγεννιάτικο κλίμα και έτσι... :) ).
Αχ... Ρίγα Ρίγα... από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...
Μια μικρή συμβουλή για όσους έχουν πάει στο Ταλίν: καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν πριν πάνε στην Ρίγα. Η διαφορά είναι ότι αν ψάχνουν στην Ρίγα τα "καρτποσταλίστικα" κτίρια του Ταλίν, τότε θα απογοητευτούν. Αν όμως ψάχνουν αυτό που τους έλειπε από το Ταλίν, τότε θα περάσουν τέλεια :)
Έχοντας πάει 3 (oh yes) φορές στο Ταλίν, δεν γινόταν να μην το έχω στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να αποφύγω την σύγκριση. Αν και τις πρώτες ώρες στην πόλη το Ταλίν κέρδιζε με 1-0, στο τέλος η Ρίγα έριξε στο χαλαρό 6 γκολάκια και κέρδισε με διαφορά.
Οι κυριότεροι λόγοι ήταν το μέγεθος της πόλης, ιδιαίτερα της παλιάς πόλης που είχε τα άπειρα να δεις (σε σχέση με την μικρούτσικη παλιά πόλη του Ταλίν), την απίστευτη αρχιτεκτονική στην καινούρια πόλη (ενώ στο Ταλίν δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα :/ ) και τέλος τα πόσα πράγματα που είχες να δεις και να κάνεις (πήγαμε 4 μέρες ολόκληρες και δεν θα με χαλούσε να είχα άλλη μία).
Άρα τελικό σκορ, Ρίγα - Ταλίν 6-1, με μία ισοπαλία στο τέλειο φαγητό, αλλά γι'αυτό θα πούμε σε λίγο.
Αχ... Ρίγα Ρίγα... από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω...
Μια μικρή συμβουλή για όσους έχουν πάει στο Ταλίν: καλά θα κάνουν να το ξεχάσουν πριν πάνε στην Ρίγα. Η διαφορά είναι ότι αν ψάχνουν στην Ρίγα τα "καρτποσταλίστικα" κτίρια του Ταλίν, τότε θα απογοητευτούν. Αν όμως ψάχνουν αυτό που τους έλειπε από το Ταλίν, τότε θα περάσουν τέλεια :)
Έχοντας πάει 3 (oh yes) φορές στο Ταλίν, δεν γινόταν να μην το έχω στο μυαλό μου και δεν μπορούσα να αποφύγω την σύγκριση. Αν και τις πρώτες ώρες στην πόλη το Ταλίν κέρδιζε με 1-0, στο τέλος η Ρίγα έριξε στο χαλαρό 6 γκολάκια και κέρδισε με διαφορά.
Οι κυριότεροι λόγοι ήταν το μέγεθος της πόλης, ιδιαίτερα της παλιάς πόλης που είχε τα άπειρα να δεις (σε σχέση με την μικρούτσικη παλιά πόλη του Ταλίν), την απίστευτη αρχιτεκτονική στην καινούρια πόλη (ενώ στο Ταλίν δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε ιδιαίτερα :/ ) και τέλος τα πόσα πράγματα που είχες να δεις και να κάνεις (πήγαμε 4 μέρες ολόκληρες και δεν θα με χαλούσε να είχα άλλη μία).
Άρα τελικό σκορ, Ρίγα - Ταλίν 6-1, με μία ισοπαλία στο τέλειο φαγητό, αλλά γι'αυτό θα πούμε σε λίγο.
---
Για όσους τώρα δεν έχουν πάει στο Ταλίν, ας κάνουμε μια άλλη εισαγωγή:
Ρίγα: η πρωτεύουσα της Λετονίας και συνορεύει με την Ρωσία (φυσικά), την Εσθονία, την Λιθουανία και την Λευκορωσία.
Επί Σοβιετική και Γερμανική κατοχή για πόσα χρόνια, μπορεί να μην ακούγεται τόσο "trendy" προορισμός, αλλά είναι πανέμορφη.
Επειδή έχω πολύ πράγμα, θα τα βάλω κάπως σε θεματικές ενότητες με σημειώσεις. Σε κάθε περίπτωση, ένα κλικ πάνω στις φωτογραφίες της μεγενθύνει :)
Τα κυριότερα αξιοθέατα εν συντομία
Η παλιά πόλη
Άποψη της παλιάς πόλης, όπως φαίνεται από 70 μέτρα ψηλά, από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου (Pētera baznīca). Η παλιά πόλη είναι στην λίστα της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Και μερικές νυχτερινές, μιας και τους έχω ιδιαίτερη αδυναμία:
Η πλατεία Dome, η αλλιώς, πλατεία του καθεδρικού της Ρίγας με την χριστουγεννιάτικη αγορά της. Ο καθεδρικός είναι ο μεγαλύτερος των χωρών της Βαλτικής και διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιαστικά όργανα στον κόσμο με 6.786 σωλήνες (κάθε site λέει και άλλα και προσωπικά δεν κάθησα να τους μετρήσω :D ).
"Μεσαιωνικός" τυπάς στην χριστουγεννιάτικη αγορά της πλατείας που φτιάχνει ψητά αμύγδαλα με έναν συνδιασμό κανέλας, βανίλιας και άλλων νιαμ νιαμ μυρωδικών. Εννοείται πως τον χρυσώσαμε στο τέλος με τόσα που πήραμε!
Stand της χριστουγεννιάτικης αγοράς με λιχουδιές, στολίδια και άλλα.
Το μνημείο της ελευθερίας
Μνημείο ελευθερίας στην μνήμη των πεσόντων του πολέμου για την ανεξαρτησία της Λετονίας το 1918-1920. Σήμερα είναι δημοφιλές μέρος για συναντήσεις.
The three brothers
"H στραβός είναι ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε".
Έχω παράδοση στο να βγάζω θεόστραβες φωτογραφίες, αλλά αυτή είναι βγαλμένη ίσια! Αλήθεια! Εικονιζόμενο είναι ένα από τα 3 κτίρια "Three brothers", το παλιότερο της σειράς και ένα από τα παλιότερα κτίρια με τούβλα στην Ρίγα (από τον 15ο αιώνα). Και τα τρία κτίρια βρίσκονται εδώ.Η πόλη
Η (καινούρια) πόλη της Ρίγας είναι διάσημη για τα κτίρια art nouveau της τα οποία αποτελούν το 1/3 των κτιρίων του κέντρου της πόλης και θεωρούνται μοναδικά στον κόσμο. Κάτω, 2 παραδείγματα:
Και άλλες δύο φωτογραφίες από το κέντρο της πόλης, με την δεύτερη να είναι τραβηγμένη έξω από τον κεντρικό σταθμό της πόλης όπου είχε στηθεί μια πίστα για πατινάζ:
Πλατεία δημαρχείου
Το κτίριο των Μαυροκέφαλων
Το κτίριο των Μαυροκέφαλων και καμάρι της πόλης νύχτα και μέρα.
Εκεί λέγεται ότι ξεκίνησε το έθιμο... του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου :)
Εκεί λέγεται ότι ξεκίνησε το έθιμο... του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου :)
Το βράδυ μας επιφύλαξε και μία έκπληξη, καθώς εκεί που τραβούσαμε φωτογραφίες, έγινε αυτό και μείναμε όλοι να κοιτάμε απορημένοι! (το βιντεάκι είναι πετσοκομμένο για να κρατάει μόλις 18 δευτερόλεπτα ;) ).
Μετά παρατηρήσαμε ότι αυτό γινόταν το βράδυ κάθε μία ώρα και κρατούσε κάπου 2,5 λεπτά :) Τέλειο?
To (μισό) κτίριο των μαυροκέφαλων στην μέση, στα αριστερά η εκκλησία του Αγίου Πέτρου και στα δεξιά, το χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας :)
Μουσείο κατοχής
Στην πλατεία δημαρχείου βρίσκεται επίσης και το μουσείο κατοχής.
Προσπαθώ με τα βίας να μην χρησιμοποιήσω τον όρο "ωραίο μουσείο", καθώς πόσο ωραίο μπορεί να είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στα 51 χρόνια κατοχής της χώρας από τους Σοβιετικούς και τους Ναζί? Θα πω τότε ότι το μουσείο ήταν ωραίο στο ότι είχε πλούσιο υλικό, από φωτογραφίες αρχείου και κυβερνητικά έγγραφα, έως αντικείμενα των κρατουμένων στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, καθώς επίσης ήταν τέλεια οργανωμένο και εδινε πληροφορίες για τα πάντα σε τρόπο έτσι ώστε και ένα άτομο άσχετο τελείως με το γεγονός να καταλάβει λεπτομερώς τι έγινε εκείνα τα 51 χρόνια...
Με δυό λόγια, το μουσείο περιγράφει την ιστορία της Λετονικής κατοχής από το 1940 με την πρώτη κατοχή της χώρας από τους σοβιετικούς, μετά από τους ναζί, μετά πάλι την δεύτερη κατοχή της χώρας από τους σοβιετικούς και τέλος την ανεξαρτησία της χώρας το 1991.
Το μουσείο ήταν στεγασμένο σε ένα ορθογώνιο σοβιετικό σκούρο γκρι κτίριο χωρίς παράθυρα. Ήταν τεράστιο μπορώ να πω, και έπαιρνε αρκετή ώρα για όποιον ήθελε να διαβάσει όλη την ιστορία. Είτε διαβάζες όλη την ιστορία όμως είτε όχι, στο τέλος της επίσκεψης,σε έπιανε ένα "κάτι"... Δεν ξέρω με σιγουριά αν μπορεί να βγει κάποιος ανεπηρέαστος από το μουσείο... :/
Δεν ξέρω πως φαίνεται από την περιγραφή μου, αλλά ήταν πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Προσπαθώ με τα βίας να μην χρησιμοποιήσω τον όρο "ωραίο μουσείο", καθώς πόσο ωραίο μπορεί να είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στα 51 χρόνια κατοχής της χώρας από τους Σοβιετικούς και τους Ναζί? Θα πω τότε ότι το μουσείο ήταν ωραίο στο ότι είχε πλούσιο υλικό, από φωτογραφίες αρχείου και κυβερνητικά έγγραφα, έως αντικείμενα των κρατουμένων στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, καθώς επίσης ήταν τέλεια οργανωμένο και εδινε πληροφορίες για τα πάντα σε τρόπο έτσι ώστε και ένα άτομο άσχετο τελείως με το γεγονός να καταλάβει λεπτομερώς τι έγινε εκείνα τα 51 χρόνια...
Το μουσείο ήταν στεγασμένο σε ένα ορθογώνιο σοβιετικό σκούρο γκρι κτίριο χωρίς παράθυρα. Ήταν τεράστιο μπορώ να πω, και έπαιρνε αρκετή ώρα για όποιον ήθελε να διαβάσει όλη την ιστορία. Είτε διαβάζες όλη την ιστορία όμως είτε όχι, στο τέλος της επίσκεψης,σε έπιανε ένα "κάτι"... Δεν ξέρω με σιγουριά αν μπορεί να βγει κάποιος ανεπηρέαστος από το μουσείο... :/
Δεν ξέρω πως φαίνεται από την περιγραφή μου, αλλά ήταν πραγματικά πάρα πολύ ενδιαφέρον.
Ένα από τα εκθέματα ήταν ένα μαντήλι που περιέχει τα ονόματα όλων των γυναικών που
βρίσκονταν σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Tomsk της Ρωσίας.
βρίσκονταν σε ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στο Tomsk της Ρωσίας.
Μαγαζία της πόλης
Όλη η πόλη έχει καταπληκτικά μαγαζιά, πραγματικά έμεινα με όσα επισκεφτήκαμε. Όλα είχαν ένα ιδιαίτερο στυλ και ατμόσφαιρα που δεν σου έκανε καρδιά να φύγεις από μέσα :)
Όλη η πόλη έχει καταπληκτικά μαγαζιά, πραγματικά έμεινα με όσα επισκεφτήκαμε. Όλα είχαν ένα ιδιαίτερο στυλ και ατμόσφαιρα που δεν σου έκανε καρδιά να φύγεις από μέσα :)
Εστιατόριο και μενού στην παλιά πόλη.
"Τσαγάδικο" στην παλιά πόλη, όπου μπορούσες να διαλέξεις μέσα από πολλές ποικιλίες τσαγιού αυτή που σου άρεσε (αν είχες όρεξη για ψάξιμο μπορούσες να κάτσεις και να μυρίσεις όλα τα δείγματα τσαγιών και μετά να επιλέξεις ή απλά να περιγράψεις τι περίπου σου αρέσει και να αφήσεις τα άτομα που δουλεύουν εκεί να σε βοηθήσουν στην επιλογή σου). Στο τέλος, παίρνεις στο τσαγάκι σου και την αράζεις ξάπλα στον καναπέ. Στην τελευταία φωτογραφία, 2 αμερικανίδες αραχτές διαβάζουν λετονικά.
Το φαγητό
Ειλικρινά, πρώτη φορά τρώω τόσο πολύ σε εκδρομή! Και αν πας στην Ρίγα, εννοείται ότι θα είσαι βλάκας αν αφήσεις το λετονικό φαγητό και πλακώσεις τις πίτσες και τα σουβλάκια (χιχι!). Γι'αυτό και εμείς, μόνο παραδοσιακά! Παραθέτω κάτω τα 2 πιό χαρακτηριστικά γεύματα:
Φαΐ για σκάσιμο: Cuku Ribinas - Καπνιστά χοιρινά παϊδάκια με sauerkraut (ψιλοκομμένο ξινολάχανο τουρσί, αρκετά ενδιαφέρον), ψητό χοιρινό κότσι με πατάτες και κρεμμύδια, έξτρα πατάτες και ψητά λαχανικά στον ατμό. Τρελές γεύσεις (ειδικά οι πατάτες τα έσπαγαν, πραγματικά τέλειες) και τεράστιες μερίδες. Δεν καταφέραμε να τα φάμε όλα αυτά εννοείται... (το γεύμα πήγε γύρω στα 12-13 ευρώ το άτομο).
Η φωτογραφία αυτή, είναι από παραδοσιακό fast food :D Τα παραδοσιακά πελμενί είναι μια τοπική version των ραβιολιών, τα οποία γίνονται γεμιστά με καπνιστό χοιρινό, κοτόπουλο, αρνί, μοσχάρι, τυρί ή λαχανικά. Αν και έχει 6-7 διαφορετικές σως για να δοκιμάσεις, η συνηθισμένη είναι η ξινή κρέμα (πριν πεις "ίουυυ", η ξινή κρέμα ήταν κάπως σαν γιαούρτι και όλως παραδόξως τους ταίριαζει πάρα πολύ... μην σου πω ότι σε κάποια φάση έτρωγα και σκέτη την σως... χιχι!) . Εμείς δοκιμάσαμε αυτά με το καπνιστό χοιρινό και το τυρί (ναι, έφαγα τυρί, ας χιονίσει ΤΩΡΑ!) μαζί με ξινή κρέμα και πήραμε και από 2 πιτάκια γεμιστά με καπνιστό χοιρινό. Πρέπει να πω νιαμ νιαμ ή φαίνεται? Το γεύμα αυτό ήταν και το φθηνότερο που φάγαμε εκεί με διαφορά και μας κόστισε... 7+ ευρώ... και για τους 2! :o
Emila Gustava Sokolade
Η φωτογραφία αυτή, είναι από παραδοσιακό fast food :D Τα παραδοσιακά πελμενί είναι μια τοπική version των ραβιολιών, τα οποία γίνονται γεμιστά με καπνιστό χοιρινό, κοτόπουλο, αρνί, μοσχάρι, τυρί ή λαχανικά. Αν και έχει 6-7 διαφορετικές σως για να δοκιμάσεις, η συνηθισμένη είναι η ξινή κρέμα (πριν πεις "ίουυυ", η ξινή κρέμα ήταν κάπως σαν γιαούρτι και όλως παραδόξως τους ταίριαζει πάρα πολύ... μην σου πω ότι σε κάποια φάση έτρωγα και σκέτη την σως... χιχι!) . Εμείς δοκιμάσαμε αυτά με το καπνιστό χοιρινό και το τυρί (ναι, έφαγα τυρί, ας χιονίσει ΤΩΡΑ!) μαζί με ξινή κρέμα και πήραμε και από 2 πιτάκια γεμιστά με καπνιστό χοιρινό. Πρέπει να πω νιαμ νιαμ ή φαίνεται? Το γεύμα αυτό ήταν και το φθηνότερο που φάγαμε εκεί με διαφορά και μας κόστισε... 7+ ευρώ... και για τους 2! :o
To ξέρω ότι αντί να μιλάω για την πόλη έχω πιάσει όλα τα μαγαζιά με την σειρά, αλλά πραγματικά δεν γινόταν σε αυτό το ποστ να μην αναφέρω την gourmet chocolaterie Emila Gustava (χαχα! πολύ ψωνίστικο ακούγεται). Ειλικρινά, είχε την καλύτερη σοκολάτα που έχω πιεί ποτέ.
Ποιά η διαφορά? Στην Ρίγα αν ζητήσεις μια ζεστή σοκολάτα δεν θα σου φέρουν αυτό που έχουμε εμείς στην Ελλάδα, αλλά σου φέρνουν αυτό που βλέπεις στην φωτογραφία:
Ποιά η διαφορά? Στην Ρίγα αν ζητήσεις μια ζεστή σοκολάτα δεν θα σου φέρουν αυτό που έχουμε εμείς στην Ελλάδα, αλλά σου φέρνουν αυτό που βλέπεις στην φωτογραφία:
Πικτή λιωμένη bitter σοκολάτα σερβιρισμένη σε φλυτζάνι διπλού ελληνικού χωρίς γάλα και τέτοια. Πραγματική γεύση σοκολάτας: απίστευτη.
Ε, τώρα αν θες πάσει θυσία να πιείς την version της ζεστής σοκολάτας που σερβίρεται στην Ελλάδα, τότε ζήτα μία κούπα "κακάο" (ξενέρωτε :P ).
Α night in the opera
Οι άνθρωποι
Για να είμαι ειλικρινής, είχα τρομάξει λίγο με το τι θα βρίσκαμε στην πόλη, μιας και για να είμαι ειλικρινής, είχα διαβάσει μόνο τα χειρότερα για τους Λετονούς πριν πάμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μέσα στην τρελή χαρά, αλλά με τίποτα δεν μπορώ να τους πω αγενείς. Ήταν μαζεμένοι (ίσως λόγω των τόσων χρόνων κατοχής?) αλλά πάντα σε βοηθούσαν ό,τι και αν ζητούσες και σε όποιον και αν μιλούσες. Αν μετά από κάθε συναλλαγή τους έλεγες και ένα Paldies (ευχαριστώ στα Λετονικά, διαβάζεται όπως γράφεται, με τόνο στο i) όλο και κάποιο χαμόγελο θα έπαιρνες πίσω. Το παράξενο ήταν ότι δεν πετύχαμε κάποιον που να μην μιλούσε αγγλικά. Οκ, δεν ήταν και Σουηδοί, αλλά δεν διέκρινα να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα στην συνεννόηση. Και μπορώ να πω ότι μιλήσαμε με πολύ κόσμο και για να σε προλάβω, δεν μιλάω μόνο για τα άτομα στην τουριστική παλιά πόλη. Ίσως ήμασταν τυχεροί, τι να πω... αλλά πόσο πια? ;)
Γενικά, δεν υποκρινόντουσαν. Μου άρεσε αυτό πολύ.
Ε, τώρα αν θες πάσει θυσία να πιείς την version της ζεστής σοκολάτας που σερβίρεται στην Ελλάδα, τότε ζήτα μία κούπα "κακάο" (ξενέρωτε :P ).
Α night in the opera
Βρήκαμε εισιτήρια για την όπερα, στον Μαγικό αυλό του Μότζαρτ και βρήκαμε έναν κουλτουριάρικο τρόπο για να γεμίσουμε το βράδυ μας. Το κτίριο ήταν πανέμορφο και το έργο παρόλο που ήταν στα γερμανικά, είχε υπέρτιτλους στα λετονικά και στα αγγλικά και έτσι το παρακολουθούσες άνετα.
Οι άνθρωποι
Για να είμαι ειλικρινής, είχα τρομάξει λίγο με το τι θα βρίσκαμε στην πόλη, μιας και για να είμαι ειλικρινής, είχα διαβάσει μόνο τα χειρότερα για τους Λετονούς πριν πάμε.
Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μέσα στην τρελή χαρά, αλλά με τίποτα δεν μπορώ να τους πω αγενείς. Ήταν μαζεμένοι (ίσως λόγω των τόσων χρόνων κατοχής?) αλλά πάντα σε βοηθούσαν ό,τι και αν ζητούσες και σε όποιον και αν μιλούσες. Αν μετά από κάθε συναλλαγή τους έλεγες και ένα Paldies (ευχαριστώ στα Λετονικά, διαβάζεται όπως γράφεται, με τόνο στο i) όλο και κάποιο χαμόγελο θα έπαιρνες πίσω. Το παράξενο ήταν ότι δεν πετύχαμε κάποιον που να μην μιλούσε αγγλικά. Οκ, δεν ήταν και Σουηδοί, αλλά δεν διέκρινα να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα στην συνεννόηση. Και μπορώ να πω ότι μιλήσαμε με πολύ κόσμο και για να σε προλάβω, δεν μιλάω μόνο για τα άτομα στην τουριστική παλιά πόλη. Ίσως ήμασταν τυχεροί, τι να πω... αλλά πόσο πια? ;)
Γενικά, δεν υποκρινόντουσαν. Μου άρεσε αυτό πολύ.
Τα πλέον χαρακτηριστικά σουβενίρ είναι τα κοσμήματα από κεχριμπάρι το οποίο υπάρχει άφθονο για τις χώρες της Βαλτικής και χοντρές πλεκτές κάλτσες και γάντια. Αυτά μπορείτε να τα βρείτε στην παλιά πόλη μιας και είναι γεμάτη με stand με γιαγιουλίνες που τα πουλάνε :)
Eπίσης τα χοντρά μάλλινα καπέλα είναι κάτι άλλο που μπορεί να πάρει κάποιος από την πόλη. Πάρα πολλοί φορούσαν χοντρούς μάλλινους μπερέδες και ζήλεψα και πήρα και εγώ έναν μωβ!
Εxtra bonus special: Περίεργα της πόλης
Περπατώντας στο πάρκο κατά μήκος του καναλιού που περνάει μέσα από την πόλη, πετύχαμε μια γέφυρα. Στην αρχή φαινόταν απλά σαν να είχε περίεργα σχέδια επάνω της, μετά φτάνοντας λίγο πιό κοντά, παρατηρήσαμε ότι ήταν γεμάτη με... κλειδαριές!
Στην αρχή νομίζαμε ότι ήταν κάτι σαν... street art. Μετά όμως, πλησιάζοντας ακόμα πιο κοντά, είδαμε ότι κάθε κλειδαριά είχε επάνω της χαραγμένα δύο ονόματα.
Ρωτώντας ένα παιδάκι που περνούσε από εκεί, μας είπε ότι όταν κάποιο ζευγάρι παντρεύεται, τότε πηγαίνουν σε αυτήν την γέφυρα, βάζουν μία κλειδαριά με τα ονόματά τους χαραγμένα επάνω και πετάνε το κλειδί στο ποτάμι... how cute!
Αυτά από την Ρίγα.
Θέλω πάρα πολύ να ξαναπάω, αλλά καλοκαίρι... θα είναι ακόμα πιο ωραία πιστεύω, ειδικά σκεπτόμενη ότι θα ανθίσουν και όλα αυτά τα δέντρα κατά μήκος του καναλιού...
Και εννοείται πως θα πάω πάλι για το φαγητό! YUM!
(Επειδή δεν μπορούσα να βάλω και άλλες στο ποστ, όλες οι φωτογραφίες της εκδρομής, βρίσκονται εδώ).
Φιλάκια,
Nenya
---
Ποστ μέσα στο ποστ: Τι γίνεται όταν μεταφέρεται η φωτογραφική μηχανή από ζεστό, σε κρύο και υγρό μέρος.
Να τι γίνεται... :/
Αντί να πέσω στο ποτάμι όμως από την απελπισία μου, έκανα κατάσχεση στην φωτογραφική του συν-ταξιδιώτη και έβγαλα κάμποσες φωτογραφίες με εκείνη, γιατί αλλιώς θα είχα τρελαθεί να έχανα μισή μέρα χωρίς να βγάλω καμία φωτογραφία!
Τελικά μετά από κάπου 6 ώρες, ο φακός έφτιαξε...
Γι'αυτό άλλη φορά, πάντα 2 φωτογραφικές μαζί! :P
10 Comments:
Subscribe to:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Από τότε που ήπια αυτήν την σοκολάτα, αισθάνομαι σαν να με κλέβουν στις καφετέριες που βάζουν γάλα και κακάο (και νερό?).
@Uncle oh yes! Εγώ πάλι δεν είχα ακούσει τίποτα για την Ρίγα μέχρι να ανέβω σκανδιναβία... παράξενο...
άντε και στα δικά σου για το ταξίδι :D
@HaPagan ευχαριστώ πολύ πολύ! και μου φάνηκε ότι επειδή είχα να γράψω για πολλά πράγματα, τελικά δεν έγραψα για κανένα... :/
Χάρηκα που σου άρεσε πάντως :)
Θ' αρχίσουμε πάλι τις φωτογραφικές διαμάχες;
[Κατά μία ένα το φωλιασμένο ποστ δεν το απέφυγες πάλι ;)]
Χρόνια πολλά!
Φαίνεται υπέροχη πόλη.Όπως υπέροχες είναι και οι φωτό!Για να μη συζητήσω για τις ζεστές σοκολάτες και τα γλυκά...
Καλή χρονιά εύχομαι :)))
Όσο για το φωλιασμένο ποστ, λες να αρχίσω να ανησυχώ?
@unlearn! γειά σου! χιχιχι! ευχαριστώ πολύ πολύ! Αφού είσαι και εσύ ταξιδιάρικο παιδάκι, να πας γιατί ήταν τέλεια.
Καλή χρονιά επίσης! Να'σαι καλά ό,τι και αν κάνεις :)
Από Ταλίν υπάρχει κάποια ανάρτηση;
Ταλίν είχα πάει πιό παλιά, όταν δεν είχα το blog. Έχω πολλά post να περιμένουν όμως, άρα δεν νομίζω να κάνω ποστάκι για το Ταλλίν σύντομα... εκτός και αν πάω πάλι :)