Σκεψούλες...

Τον Δεκέμβριο, είχα πάει σε ένα αποχαιρετιστήριο party από ένα φιλαράκι που τελείωσε και γυρνούσε Γερμανία για να κάνει την πτυχιακή του.
Δεν ήταν party με "νταβαντούρι", αλλά πιό "οικογενειακή" φάση: καμιά 10-15 φιλαράκια, συζητησούλες, χαμηλωμένα φώτα, με μια μουσικούλα (brutal death metal :D ) να ακούγεται στο βάθος, μπυρίτσες και... λιόσπορος!

Βλέπω και εγώ τον λιόσπορο που λες με το που καταφθάνω και άνοιξε η καρδιά μου (τον είχαν φέρει κάτι φιλαράκια γείτονες -γεωγραφικά- που ξέρουν από καλό πράγμα). Εννοείται πως έπεσα με τα μούτρα και οι κουβέντες που έκανα από εκεί και πέρα περιοριζόντουσαν σε μονολεκτικές απαντήσεις, ακολουθούμενες από το χαρακτηριστικό "τσακ-τσακ φτου".

Σε κάποια φάση που λες και ενώ είχα φάει το καταπέτασμα, γυρνάω στα δύο παιδιά (ο Η. Σουηδός και ο M. Γερμανός) που καθόμασταν εκεί μαζί και λέω:
Nen: "Γμτ... -τσακ τσακ φτου- πρέπει να έχουν ναρκωτικά μέσα... -τσακ τσακ φτου- δεν έξηγείται αλλιώς... -τσακ τσακ φτου- δεν μπορώ να σταματήσω να τα τρώω.. -τσακ τσακ φτου-"
Η.: "Ναι ρε Nen, -τσξγλδιγξ φτου- σωστά -τσφξαλδιτθρι φτου- αλλά είναι -τσγξαλιδγξαγ φτου- δύσκολα να τα ανοίξεις -τσγξαλγιξγ φτου- τα άτιμα..."

Εκεί συνειδητοποιώ ότι ο ήχος που έρχεται από το Σουηδάκι δεν είναι ο "τσακ τσακ φτου", ότι δεν τα έτρωγε με την ταχύτητα που τους αρμόζει, αλλά επίσης ότι δεν έβγαζε το τσόφλι με τα δύο δαχτυλάκια όπως συνήθως γίνεται μετά το "τσακ τσακ", αλλά ότι έκανε το "φτου" στην χούφτα του!!! (ολόκληρη επιστήμη τα σποράκια!).
Κάτι έτρεχε με τον σουηδικό τρόπο κατάποσης των σπορακίων και έπρεπε να το ανακαλύψω!

Παρακολουθώ που λες τον τυπά και τι βλέπω? Δεν έκανε το κλασσικό "τσακ τσακ" αλλά το δάγκωνε με την μία με τα πίσω δεξιά δόντια και μετά προσπαθούσε μέσα από το μίγμα του θρυμματισμένου τσοφλιού να ξεχωρίσει τον επίσης θρυμματισμένο καρπό και να τον φάει τελικώς.
Έμεινα να κοιτάω σαν χάνος και είπα μια πρόταση που δεν φαντάστηκα ότι θα την έλεγα ποτέ στην ζωή μου σε τέτοια περίπτωση: "Δεν το κάνεις σωστά!"
Και εκεί που λες... αρχίζει το tutorial: Πως να μάθετε να τρώτε σωστά τον λιόσπορο σε 10 μαθήματα.
Μπαίνω μπροστά από το Σουηδάκι και τον Γερμανό και τους δείχνω το "τσακ τσακ φτου". Δεν το πιάνουν. Το δείχνω πιό αργά, επίσης δεν το πιάνουν. Και κάπου εκεί, αρχίζω την αναλυτική περιγραφή:
"Πιάνεις το σποράκι από την άκρη, κάνεις δύο -τσακ- με τα δόντια, μετά βγάζεις το σποράκι από μέσα και όλα οκ! Πάμε να το κάνουμε?"
Τζίφος. Παραήταν μεγάλη (huh?) η διαδικασία για να την κάνουν όλη μαζί. Άρα το σπάσαμε σε 2 κομμάτια, το "τσακ τσακ" και το "φτου" και έκανα την περιγραφή μου ακόμα πιό αναλυτική.

Κάπου εκεί μας ακούει και ένας άλλος γερμανός που καθόταν παραδίπλα και μιας και είδε ότι είμαι expert στο θέμα, ήρθε για να του λύσω την απορία του: "Εγώ μπορώ να το ανοίξω (κοινώς, να κάνει το -τσακ τσακ-) αλλά δεν ξέρω πως να βγάλω τον καρπό από μέσα".
Nen: "Ααα εσύ είσαι στους προχωρημένους! Εδώ είναι beginners level ακόμα. Θα σε φωνάξω όταν φτάσουμε εκεί" του λέω και έφυγε χαρούμενος (!?).

Με τα 2 πρώτα άτομα πήρε κάπου 20 λεπτά για να κάνουν σωστά το -τσακ τσακ-. Την μία το δάγκωναν πολύ δυνατά και έσπαγε, την άλλη δεν μπορούσαν να το κρατήσουν κάθετα, την τρίτη δεν μπορούσαν να συγχρονήσουν τα μπροστά τους δόντια και πάει λέγοντας...
Κάπου εκεί είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν κάποιος μου κάνει πλάκα, που στο καλό ήταν η candid camera και γιατί δεν ήταν κάποιος άλλος Έλληνας γύρω για να σκάσουμε στα γέλια μαζί. Αφού τίποτα από αυτά δεν έγινε τελικά, πήρα τον ρόλο της διδασκάλου στα σοβαρά και συνέχισα να δείχνω την διαδικασία.

Όταν το κατάφεραν κουτσά-στραβά, φωνάξαμε και τον τρίτο της παρέας και ξεκινήσαμε όλοι μαζί. Λίγο -τσακ τσακ- στην αρχή για ζέσταμα και μετά έφτασε η μεγάλη στιγμή... η στιγμή που όλοι περίμεναν... η στιγμή που θα μάθαιναν το "φτου" και θα άρχιζαν να γεύονται και αυτοί την γλύκα του λιόσπορου... η αγωνία μεγάλη... θα τα κατάφερναν τελικά? (Oooh boy... τι γράφω βραδιάτικο...)

Έτσι λοιπόν, μετά το πρώτο μισάωρο, μπήκαμε στην τελική ευθεία. Μου πήρε λίγη ώρα μέχρι να σκεφτώ πως στο καλό βγάζουμε το σποράκι από το τσόφλι για να το περιγράψω και ομολογώ ότι πρώτη φορά σκεφτόμουν αυτό το πράγμα. Πως περιγράφεις κάτι που το κάνεις ασυναίσθητα?!?!?!?

"Πιάνεις το σποράκι από την άκρη που δεν είναι μυτερή και το γυρίζεις κάθετα. Μετά, κάνεις ένα -τσακ- στην αρχή του σπόρου και μετά ένα δεύτερο περίπου στο μέσον του με τα μπροστά σου δόντια. Έπειτα και ενώ κρατάς το σποράκι, το πατάς λίγο με τα δόντια για να ανοίξει και με την άκρη της γλώσσας και ενώ κρατάς κόντρα με τα πάνω δόντια ξεχωρίζεις τον καρπό από το τσόφλι. Μετά τραβάς έξω το τσόφλι μόνο, ενώ κρατάς ακόμα με την γλώσσα και τα πάνω δόντια τον καρπό καιιιιιιιιιιιιι... voila!".

Έμειναν να με κοιτάν σαν χαζά με το πόσο περίπλοκη (WTF?!?) είχε γίνει πιά η διαδικασία αλλά το είχαν βάλει πείσμα ότι θα μάθαιναν και οι 3 εκείνη την ημέρα να τρώνε αυτά τα περίεργα ασπρόμαυρα πραγματάκια. Έτσι, άρχισαν ο καθένας να προσπαθεί, διορθώνοντας ο ένας τον άλλον και κοιτώντας εμένα που έδειχνα όλη την ώρα την διαδικασία αργά αργά.

Και τελικά... success! Μετά από 40 λεπτά, οι 3 μαντράχαλοι μαθητές μου κατάφεραν να το κάνουν σωστά και χωρίς την καθοδήγησή μου!!! Αφού με ευχαρίστησαν, πήραν τα όσα σποράκια είχαν μείνει και συνέχισαν ενθουσιασμένοι (?!?!?!) να τα τρώνε...

Η νύχτα έκλεισε με εμένα να σκέφτομαι αν οι Έλληνες έχουμε την διαδικασία "εξόρυξης" και κατάποσης του λιόσπορου από default στο αίμα μας και ότι τελικά έπρεπε να είχα πάρει την όλη φάση σε video...